Συνοδικὴ Ἐγκύκλιος Χριστουγέννων 2015
Ἀριθμός Πρωτ. 2295
ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2015
«δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον ὁ πρὸ αἰώνων Θεός»
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ κάθε ἀνθρώπου εἶναι πηγὴ μεγάλης χαρᾶς, τόσης ὥστε καὶ αὐτὴ ἡ μήτηρ ἑκάστου νὰ λησμονῇ τοὺς πόνους καὶ τὰς ὠδῖνας τοῦ τοκετοῦ, «διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ιστ’ 21).
Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου καὶ ἐγεννήθη ἐν Βηθλεὲμ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ὡς ἄνθρωπος ἐπὶ γῆς, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου, ἤτοι ἀνηδόνως καὶ ἀνωδίνως, μεγίστη ἦτο ἡ χαρὰ ἁπάσης τῆς κτίσεως.
Οἱ Ἄγγελοι ἐσκίρτησαν δοξολογικῶς, ἀνυμνοῦντες τὸν Ἀρχηγὸν καὶ Χορηγὸν τῆς Εἰρήνης, οἱ Ποιμένες προσεκύνησαν τὸ Θεῖον Βρέφος ἐν φάτνῃ κατακείμενον, τὸν Ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, οἱ δὲ Μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν ἐδωροφόρησαν τὸν τρέφοντα πᾶσαν πνοὴν καὶ δωρούμενον ἡμῖν ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν.
Διότι, τὸ Παιδίον τὸ Νέον, καίτοι ἦτο Ἄνθρωπος ὡς πάντες ἡμεῖς, ἐκτὸς ἁμαρτίας, ἦτο ταὐτοχρόνως ὁ Προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, δι’ Οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
***
Ο ΚΥΡΙΟΣ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ «πρᾶος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. ια’ 29) ἠγάπα τὰ παιδία καὶ ἐνηγκαλίζετο ταῦτα μετὰ πλείστης στοργῆς καὶ ἀγάπης, διότι διέκρινεν εἰς αὐτὰ ἁπλότητα, ἁγνότητα, φυσικότητα, θερμότητα, γνησιότητα, καλωσύνην, συμπάθειαν, ἀλληλο-βοήθειαν, εἰλικρίνειαν, ἀδελφοσύνην, ἀγάπην.
Ὁ Κύριος ἡμῶν, Ὅστις «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Α’ Πέτρ. Β’ 22) ἀνεπαύετο εἰς τὸ πνεῦμα τῶν παιδίων καὶ ἠσπάζετο τὴν ἀθωότητα, τὴν εἰρήνην, τὴν ἀμεριμνίαν καὶ τὴν μακαριότητα αὐτῶν.
Αἱ ἀρεταὶ καὶ τὰ ἰδιώματα τῶν παιδίων ἐστόλιζον Αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ὅσους διετήρησαν τὴν παιδικήν των ἁγνότητα καὶ καθαρότητα, ὅσους ἐβάδισαν «ἐν καινότητι ζωῆς» (Ρωμ. στ’ 4) καὶ ἐφύλαξαν τὴν πίστιν ἀκηλίδωτον καὶ τὴν ζωὴν ἄμεμπτον.
Ἐπίσης, ἀκόμη καὶ ὅσους ἀπώλεσαν αὐτά, φθόνῳ τοῦ πονηροῦ καὶ ἀπάτῃ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλ’ ὅμως μετενόησαν καὶ συνεχωρήθησαν καὶ ἀπεκατεστάθησαν εἰς τὸ πρότερον ἀξίωμα, διότι «ἠγάπησαν πολύ» (πρβλ. Λουκ. ζ’ 47) τὸ Παιδίον τὸ Νέον καὶ ἀνεκαινίσθησαν ἐξ Αὐτοῦ.
***
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
Ο ΚΥΡΙΟΣ ἡμῶν ἐπιθυμεῖ καὶ προτρέπεται πάντας ἡμᾶς, ὅπως ἀπαρνούμενοι τὴν κακίαν καὶ πονηρίαν, ὁμοιάσωμεν εἰς τὰ παιδία:
«
Ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. ιη’ 3).
Ἄν δὲν ἐπιδείξωμεν τὰς ἀρετὰς τῶν παιδίων, ἄν δὲν αἰσθανθῶμεν ὡς αὐτά, ἀδύναμοι, ἀλλὰ ἀνθρώπινοι καὶ ἀληθινοί, εὐδιάθετοι καὶ ἐλπιδοφόροι, χαίροντες μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίοντες μετὰ κλαιόντων (πρβλ. Ρωμ. ιβ’ 15), καὶ ἰδίως ἐμπιστευόμενοι ἀπολύτως τὸν Παντοδύναμον καὶ Πανάγαθον Πατέρα ἡμῶν τὸν ἐν τοῖς Οὐρανοῖς, τότε πράγματι θὰ ἀδυνατῶμεν νὰ ἐκπληρώσωμεν τὴν Θείαν ταύτην προτροπὴν καὶ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν θὰ ἀπομακρύνεται ἀφ’ ἡμῶν.
Οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων γύρωθεν ἡμῶν ἐκτρέπονται ἐμφανῶς τῆς εὐθείας ὁδοῦ, περιφρονοῦν καὶ καταπατοῦν τὰς θείας Ἐντολάς, ἀδικοῦν, αὐθαιρετοῦν καὶ ἐγκληματοῦν, στρεφόμενοι κατὰ τοῦ Παιδίου τοῦ Νέου, καὶ κατὰ τῆς ἐπὶ γῆς Βασιλείας Του, ἤτοι τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.
Ἡ Εἰρήνη φυγαδεύεται ἐκ τοῦ κόσμου καὶ ἐπικρατεῖ μεγίστη σύγχυσις καὶ παραφροσύνη, ἐφ’ ὅσον Αὕτη διώκεται πρωτίστως ἐκ τῶν καρδιῶν τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι λέγουν ὑποκριτικῶς, ὅτι ἀγαποῦν τὰ παιδία καὶ φροντίζουν δι’ αὐτά, ἐνῶ εἰς τὴν πραγματικότητα συμμαχοῦν μετὰ τοῦ Ἡρώδου καὶ κατασφάζουν ταῦτα! Τί ἄλλον εἶναι αἱ αὐξα-νόμεναι ἐκτρώσεις, αἱ ἐπιτελούμεναι διὰ τῆς νομικῆς καλύψεως τῆς Πολιτείας; Τί δεικνύει ἡ παντοειδὴς ἐκμετάλλευσις τῶν παιδίων εἰς ὅλον τὸν κόσμον; Ἀλλὰ καὶ ποῦ ὁδηγεῖ ὁ ἐκχυδαϊσμὸς καὶ ἡ ἀποϊεροποίησις τῆς κοινωνίας διὰ παντὸς μέσου καὶ τρόπου, ὁ ἐκμαυλισμὸς τῶν συνειδήσεων, ὥστε οὐδεὶς νὰ παραμείνῃ καθαρὸς ἀπὸ ρύπου;
Δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ Εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ νὰ ἐπικρατήσῃ καὶ νὰ θριαμβεύσῃ ἐκεῖ, ἔνθα ἡ πίστις διώκεται ἤ διαφθείρεται, ἡ προσευχὴ καὶ τὰ θεῖα σύμβολα ἐξορίζονται, ἡ ἠθικὴ χλευάζεται καὶ διαστρέφεται ἕως σημείου, ὥστε ἀκόμη καὶ ἡ βδελυρὰ παρὰ φύσιν ἕνωσις ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου νὰ νομιμοποιῆται!...
Ἡ θλιβερὰ πραγματικότης ἀποδεικνύει, ὅτι ἡ Εἰκὼν τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἄνθρωπον, εἰς τὸν κάθε πονεμένον, διωγμένον, δυστυχισμένον, πεινασμένον καὶ τεθλιμμένον ἄνθρωπον, εὐτελίζεται, τὰ παιδία ὑποφέρουν, τὸ πρόσωπον ἀριθμοποιεῖται καὶ ὑποβαθμίζεται, αἱ σχέσεις κλονίζονται, ἡ οἰκογένεια δοκιμάζεται, ἡ κοινωνία μαστίζεται, τὰ ἔθνη σαλεύονται, ὁ κόσμος ἀπειλεῖται δι’ ἀφαντάστου ὀλέθρου!
Τίς θὰ κάμῃ ἡμᾶς πάλιν ὡς τὰ παιδία; Ποῖος θὰ ἐπαναφέρῃ τὸ Φῶς, τὴν Ἐλπίδα, τὴν Εἰρήνην, τὴν Ἀθωότητα;
Ποῖος ἄλλος ἀπὸ τὸ Παιδίον τὸ Νέον, τὸ Ὁποῖον ἔρχεται καὶ πάλιν ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, ἐν τῇ Εὐχαριστιακῇ μας Συνάξει, εἰς τὰ ἄχραντα ἐκ τοῦ μιασμοῦ τῆς Οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως Θυσιαστήρια τῆς καθ’ ἡμᾶς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ μᾶς διαβεβαιοῖ: «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν»! (Ἰωάν. ιε’ 4).
Μετανοεῖτε καὶ γίνετε ὡς τὰ παιδία, λέγει τὸ Παιδίον τὸ Νέον, διὰ νὰ ὁμοιάζετε εἰς Ἐμὲ καὶ νὰ δείξητε μετὰ συνεπείας καὶ σταθερότητος εἰς τὸν παραπαίοντα κόσμον τὴν Ὁδὸν τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Θυσίας, τῆς Εἰρήνης καὶ τῆς Ἀγάπης, τὸν Αὐθεντικὸν Ἄνθρωπον!
Εἴθε ἡνωμένοι μετὰ τοῦ Τεχθέντος Κυρίου ἡμῶν νὰ ἀναδειχθῶμεν ἄξιοι τῆς κλήσεως ἡμῶν, ἵνα νικήσωμεν κόσμον καὶ κοσμοκράτορα, καὶ ἀξιωθῶμεν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν!
Ἅγια Χριστούγεννα 2015
Χριστὸς ἐτέχθη!
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν καὶ εὐλογιῶν
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Τὰ Μέλη
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ
† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
† Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς
† Ὁ Δημητριάδος Φώτιος
