Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Όταν καταργούνται τα κράτη, καταργούνται και οι διεθνείς συμφωνίες


Ο Ερντογάν ζητά την κατάργηση των συμφωνιών - συνθήκη της Λωζάνης ! Λαμπρά !! Και τι μας λέει ο κύριος αυτός ; Ότι μόνο με πόλεμο μπορεί να καταργηθεί η συμφωνία της Λωζάνης ; Δεν μας είπε όμως τι κάνει η παγκοσμιοποίηση, που καταργεί τα σύνορα, άρα, και όποιες διακρατικές - αναγνωρισμένες βάσει Διεθνούς Δικαίου - συμφωνίες υπάρχουν . Όταν παύουν να υπάρχουν κράτη, παύουν να υπάρχουν και οι μεταξύ τους συμφωνίες.
Ο Ερντογάν, νομίζω, βλέπει πολύ πιο μπροστά απ΄ ότι ο κύριος της δημοσιογραφικής συνέντευξης . Φυσικά, βλέπει σαν ένας χρήσιμος ηλίθιος, όπως παλαιότερα ο Χίτλερ . Θα ανάψει το φιτίλι, γιατί, όπως λένε οι Αμερικανοί σχεδιαστές πολέμων, «κάποιος πρέπει να κάνει αυτή τη βρωμοδουλειά» ( : someone must do the dirty job ) και ύστερα βλέπουμε .

Ανακάλυψαν ένα χειρόγραφο, που χρονολογείται από τον 6ο αιώνα μ. Χ., γράμμένο σε περγαμηνή στα Αραμαϊκά και λέει ότι ο Ιησούς παντρεύτηκε


Βρέθηκε στην Βρετανική Βιβλιοθήκη. Οι ερευνητές γράφουν στο βιβλίο τους, με τίτλο “Το Χαμένο Ευαγγέλιο”, πως “σύμφωνα με το έγγραφο που αποκαλύψαμε, κάποια στιγμή ο Ιησούς παντρεύτηκε, είχε σεξουαλικές σχέσεις, και έκανε παιδιά….”».(*)

Το διαβάσατε ; Μπράβο σας . Διαβάστε όμως και αυτό :
« ... 11 εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. 12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν.».(Ιν. α΄)

Έτερον ουδέν.

(*) Η πληροφορία εδώ : http://thriskeftika.blogspot.gr/2016/11/blog-post_546.html 
Ασφαλώς, η ενημέρωση δεν μπορούσε να λείπει από την "ναυαρχίδα" του οικουμενισμού και της παγκοσμιοποίησης* την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/791479/article/epikairothta/kosmos/xameno-eyaggelio-gia-th-zwh-toy-xristoy

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Θεολογική σχεσιολογία ή περί σχέσεως ανθρώπου με τον Θεό

Διαβάστε πρώτα αυτό https://www.pemptousia.gr/2014/09/78484/ και ύστερα τη συζήτηση που έγινε (με σχόλια) για το συγκεκριμένο θέμα στο f / b (βλέπε φωτογραφία)

- Kyprianos Christodoulides Ύστερα ακολούθησε η «θεολογία της σχέσης», που αργότερα ονομάστηκε «συνάφεια» από τους μεταπατέρες της πατερικότητας. Δεν τόλμησαν όμως να γράψουν «συναφειακότητα». Ούτε ονόμασαν τη θεολογία τους «σχεσιολογία». Όπως και να το κάνουμε, το θέλουν δεν το θέλουν, η σχεσιολογία κυριαρχεί στα σύγχρονα θεολογικά μας γράμματα, όθεν και το (κύριο) θέμα που συζητήθηκε στην εν Κολυμπαρίω ψευδοσύνοδο ήταν το : «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμο». Ενώ καλά-καλά δεν τα βρίσκουμε στις μεταξύ μας σχέσεις, μας έπιασε η έγνοια για τις σχέσεις μας με τον λοιπό χριστιανικό (σημ. και κατ΄ εξοχήν αιρετικό) κόσμο.

- Robin Edison
Άβυσσος η ψυχή του Ανθρώπου...! Τώρα που γίναμε ιδεολόγοι, μετά την "οντολογία" σειρά της "σχέσης"…, μετά Θεού και Ανθρώπων, επειδή και αυτή δεν ανταποκρίνεται στην ιδεολογία μας.

«Η αξία όλων των κτιστών, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, εξαρτάται από τη σχέση τους με το άκτιστο και ο σκοπός της υπάρξεώς τους φανερώνεται μέσα στην προοπτική του ακτίστου, στην αιώνια προοπτική παραμονής τους στο είναι» https://www.pemptousia.gr/2014/09/78484/

Όλοι οι γλωσσικοί κώδικες -σύμφωνα με τη θεολογία- μπορούν να γίνουν «κλίμακες» που πλησιάζουν τον άνθρωπο προς τον Θεό, μπορούν να γίνουν «δηλωτικές» της αλήθειας, να εκφράσουν το θέλημα του Θεού ή την εμπειρία της αλήθειας.
Ο δημιουργημένος κόσμος ονομάζεται, για να δημιουργηθεί μια σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τους ανθρώπους∙ μια σχέση που έχει στόχο την ένωση με τον Θεό και τη θέωση του κόσμου. Αυτό μπορεί να συμβεί, εφόσον ο άνθρωπος προσφέρει πίσω στον Θεό ως δώρο το δώρο που του έδωσε. Μέσα από τις λέξεις, οι άνθρωποι δημιουργούν προσωπικές σχέσεις και βρίσκονται σε κοινωνία τόσο με τους συνανθρώπους του και με τη δημιουργία όσο και με τον ίδιο τον Θεό.

- Kyprianos Christodoulides
Ευχαριστώ τον Ρόμπιν για το σχόλιο. Τούτα τα ολίγα μόνο. Η λέξη «σχέση» παραπέμπει - το περισσότερο - σε ορολογία των Μαθηματικών παρά των Θεολογικών. Η λέξη «κοινωνία» είναι αυτή που αρμόζει στη θεολογική ορολογία. Η σχέση προϋποθέτει ετερότητα, η κοινωνία ταυτότητα. «12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.» (1Κρ. ιγ΄)

- Robin Edison
Να ευχαριστήσω και εγώ με την σειρά μου τον Κυπριανό Χ. για το σχόλιο του. Να επισημάνω εν τάχει, ότι η ποινικοποίηση των όρων δεν βοηθά τον άνθρωπο να πλησιάσει τον Θεό, τουναντίον θα έλεγα, έστω και εάν αυτές μπορούν να γίνουν «δηλωτικές» της αλήθειας, να εκφράσουν το θέλημα του Θεού ή την εμπειρία της αλήθειας.Ας μην κάνουμε το λάθος αδιακρίτως να θεωρήσουμε ότι ο όρος ΣΧΕΣΗ είναι ένα σακί πού μπορούμε να ρίξουμε τα πάντα μέσα. Στον Οικουμενισμό η σχέση είναι προσχηματική, στην ουσία είναι μία σύμβαση πού κάνει ο "κατακερματισμένος" άνθρωπος ενάντια στη ΣΧΕΣΗ του με τον Θεό.
Άλλωστε ο όρος Πατήρ φανερώνει εξ ορισμού τον Υιό και το αντίστροφο ομοίως.
Οι λέξεις, πατρότητα, υιοθεσία, συγγένεια, αδελφός, εξ-άδελφος, τι θα λέγαμε ότι δηλώνουν ;
«Mείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν. οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν.»

Ως προς το ερώτημα, είναι τι κοινωνείται και με ποιό τρόπο. Τίθεται όταν έχουμε υποστάσεις (πρόσωπα)...

- Kyprianos Christodoulides
Απάντηση στο Μυστήριο της Αγίας Τριάδος δεν είμαι σε θέση να δώσω, ως προς το τι κοινωνείται και το πώς κοινωνείται. Οι πενιχρές γνώσεις μου δεν φτάνουν έως εκεί, αλλά, επίσης, δεν γνωρίζω ποιος εκ των πατέρων της Εκκλησίας έθεσε ποτέ παρόμοιο ερώτημα.
Ως προς την "ποινικοποίηση των όρων", αρκετό να θυμηθούμε το «ομοούσιος» έναντι του «ομοιούσιος», το «Θεοτόκος» έναντι του «Χριστοτόκος» και το «εν δυσί φύσεσι» έναντι του «εκ δυο φύσεων». Όταν κάποιος διαπράττει το τόλμημα να πει ότι οι "ενδοτριαδικές σχέσεις" (sic) αποτελούν - έστω και τρόπον τινά - αντανάκλαση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, τότε, είμαστε κυριολεκτικά για ζουρλομανδύα. Τι είδους ενδοτριαδικές μπορεί να είναι οι σχέσεις, όταν λέμε «εις Θεός, μια η θεότης» ή το «ασυγχύτως, ατρέπτως και αδιαιρέτως» για τα τρία Πρόσωπα της Μιάς θεότητος ; Δέχομαι ότι ανθρώπινα μιλώντας, μπορεί να τεθεί ένα τέτοιο ερώτημα. Όμως, προσκρούει σε αυτό καθ΄ εαυτό το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Συνεπώς, απορρίπτεται.

- Robin Edison
Το αν έθεσε κάποιος από τους πατέρες της Εκκλησίας παρόμοιο ερώτημα ούτε εγώ γνωρίζω, βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τέθηκε, αλλά πριν φρονήσουμε τα υψηλά περί του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος, ας προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε τα των ανθρώπων, μιας και χρησιμοποιούμε ανθρώπινο λεκτικό κώδικα κατανοήσεως. Οι όροι είναι δηλωτικοί και έχουν νοηματική απόδοση, η σχέση ως όρος είναι προϋπόθεση, δεν αναιρεί την κοινωνία, ούτε την ενότητα της ταυτότητας της μιας ουσίας. Τώρα οι αναγωγές της ανθρώπινης αντίληψης με λεκτικό κώδικα σε αυτό καθ΄ εαυτό το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος, μάλλον άστοχες είναι… και επικίνδυνες.

- Kyprianos Christodoulides
Robin Edison «... οι αναγωγές της ανθρώπινης αντίληψης με λεκτικό κώδικα σε αυτό καθ΄ εαυτό το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος» είναι το ευκολότερο και προσιτότερο στους σημερινούς - θεολογικά απροσανατόλιστους - ανθρώπους. Το κοσμικό πνεύμα κυριαρχεί και αυτό διδάσκεται και διαδίδεται από όλα τα προσφερόμενα μέσα - βλέπε τα νέα θρησκευτικά. Ως προς την κοινωνία δε, η λέξη αυτή έχει περιέλθει στο καθημερινό λεξιλόγιο της πολιτικής αγυρτείας. Κοινωνία δηλώνει αυτονόητα σχέση, άρα, ως πλεονάζουσα (η λέξη αυτή) δεν έχει κανένα ρόλο χρήσης ή λόγο ύπαρξης στα θεολογικά και τη νοηματική τους απόδοση.
Τα ανωτέρω εφόσον είχαμε μείνει απαθείς και αδιάφοροι στα «δοκίμια» - πολιτικής και άλλης - «θεολογίας». Δυστυχώς, δεν μείναμε ή τουλάχιστον δεν προσπαθήσαμε να αναιρέσουμε την υποβόλιμη και καταστροφική δράση των έμμισθων γηγενών πρακτόρων της διφυούς παγκοσμιοποίησης.

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Με πανεπιστημιακούς «θεολόγους», όπως ο κ. Γαβρόγλου, τι να περιμένει κανείς ;

Διαβάστε πρώτα αυτό : http://thriskeftika.blogspot.gr/2016/11/blog-post_90.html
και μετά το σχόλιο. Επειδή, κατά πάσαν πιθανότητα, το σχόλιο δεν θα δημοσιευθεί εκεί όπου κατατέθηκε :

«Εγώ τα ζητήματα αυτά ομολογώ ότι δεν τα γνωρίζω τόσο βαθιά όπως ο Νίκος Φίλης και θέλω να υπογραμμίσω: οι γνώσεις του Νίκου είναι βαθιές επί αυτών των ζητημάτων και όχι μόνο των δογματικών αλλά και των ιστορικών.»

κχ
Το πόσο "βαθιά" (sic) γνωρίζει ο κ. Φίλης αυτά τα ζητήματα (σημ. προφανώς εννοεί τα θεολογικά ο κ. Γαβρόγλου) φαίνεται από τη νέα ορολογία - φυσικά θεολογική - που εφηύρε ο αποψιλωθείς πλέον κύριος Ν. Φίλης, με εκείνο το όντως πρωτοφανές περί «ουδετερόθρησκου κράτους». Παρέλειψε να μας δώσει να καταλάβουμε τί εννοούσε με αυτό το «ουδετερόθρησκ-ος, - η, - ο». Μάλλον, θα έλεγα, δεν τόλμησε να μας το πει. Ο προϊστάμενός του πάντως, ο κ. Τσίπρας, έχει δηλώσει απερίφραστα ότι είναι άθεος.

Υστερόγραφο
Το σχόλιο δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο (ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ) όπου και κατατέθηκε.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

Μετά την επικράτηση Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές


Διαβάστε αυτό :

https://kostasxan.blogspot.gr/2016/11/blog-post_292.html
και το σχόλιο,
κχ
«Αυτό ακριβώς το μήνυμα είναι που φοβούνται πως θα μεταδοθεί σαν «ιός», οι αρχηγοί άλλων ανεπτυγμένων «δημοκρατικών» χωρών. Το μήνυμα ισχύος των μικρών ανυπεράσπιστων πολιτών, που αγνοούνται ή και διώκονται από απρόσωπα συστήματα και δοτές εξουσίες, που προσαρμόζουν τους νόμους για να υπερασπίζονται τα ισχυρά συμφέροντα, αλλοιώνουν ή αντιστρέφουν τις υποσχέσεις τους προς τους πολίτες και στο όνομα των συνεχών κερδών του συστήματος δεν διστάζουν να αλλοιώνουν ακόμη και τα χαρακτηριστικά των κρατών που υποτίθεται πως κυβερνούν.»

Σε λίγο θα εορτάσουμε (!) ξανά την απελευθέρωση μετά τη μάχη (!) του Πολυτεχνείου και τον ένα νεκρό (Γρηγορόπουλος). Τώρα, λοιπόν, οι σκοτεινοί εγκέφαλοι των υπογείων στοών και διαδρομών - οδηγούν σε κλειστές λέσχες και κλαμπ - θα δώσουν τα πάντα για να κρατηθούν στις θέσεις τους και παρόντες εδώ οι, ως συνήθως, αναρχοαυτόνομοι αντιεξουσιαστές. Αυτά τα ελεεινά φασισταριά, που αγωνίζονται για περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία μουτζουρώνοντας τοίχους (παρένθεση, με τα λεφτά που τους περισσεύουν) και κολλώντας πάνω τους τα μυαλά τους. Είναι έτοιμοι να δράσουν και θα δώσουν το αγωνιστικό (!) παράδειγμα στους υπολοίπους. Η Αθήνα θα καεί πάλι και εύχομαι να μην επαληθευθώ.