ΜΑΘΗΤΕΊΑ ΧΡΙΣΤΟΎ ΜΈΣΩ ΛΑΥΣΑΪΚΟΎ

(Μια νυχτα χωρις αμαρτια)

Βλέπε σύνδεσμο τέλους

Αρχή καί τέλος

"8  Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ." (Απ. α')

"6 Γέγονεν. ἐγώ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος." (Απ. κα')

"13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος." (Απ. κβ')

Η αρχή, καί ως πρός τό τέλος είναι η ανάσταση τών νεκρών. Οπότε, διάβασε Αποστολικό ανάγνωσμα καί Ευαγγελική περικοπή Κυριακής Απόκρεω ή Μέλλουσας Κρίσης.

Τό νά ενδίδει κανείς στά σαρκικά πάθη, έχοντας επίγνωσιν τής εις Χριστόν Μαθητείας, μέσω Λαυσαϊκού καί όχι Αγίας Γραφής, δέν θά τό συνιστούσα. Τήν γνώμη μου γράφω καί τίποτα περισσότερο.

Παρένθεση

Σχετική διήγηση στήν Φιλοκαλία ενός ασκητή γέροντα. Συνήθιζε κάθε βράδυ νά προσεύχεται καθισμένος στά χείλη ενός πηγαδιού. Οι Μοναχοί είχαν αυτή τήν απορία καί θέλησαν νά μάθουν τό γιατί.

Τούς είπε ότι πέφτει μέσα στό πηγάδι καί ύστερα βρίσκεται πάλι εκεί, που καθόταν.

Κάποτε τόν έχασαν καί δέν τόν εύρισκαν. Οπότε, είπαν νά κοιτάξουν καί στό πηγάδι. Τόν βρήκαν μέσα πεθαμένο.

Πηγή

Επειδή συνηθίζεται, η κοινοποίηση από άλλον νά κρύβεται καί η πηγή νά χάνεται :

Μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες ἱστορίες τοῦ Λαυσαϊκοῦ περιγράφει τὸ βίο ἑνὸς μοναχοῦ, ποὺ ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὸ μοναστήρι, δούλευε σὰν φορτοεκφορτωτὴς στὸ λιμάνι τῆς Ἀλεξάνδρειας.

Καὶ ὅπως ἀπὸ κάθε λιμάνι, οὔτε ἀπ’ αὐτὸ ἔλειπαν οἱ πόρνες.

 Ὁ «μοναχὸς» δούλευε ὅλη τὴν ἡμέρα, καὶ τὸ βράδυ ξόδευε ὅλα ὅσα κέρδιζε, «ἀγοράζοντας» τὴν συντροφιὰ μιᾶς πόρνης γιὰ ὅλη τὴ νύχτα.

Ἦταν ἡ ντροπὴ τῶν χριστιανῶν τῆς πόλης, ἦταν τὸ σκάνδαλο τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ χρόνια περναγαν καὶ παρὰ τὶς ἐκκλήσεις καὶ τὶς συστάσεις, αὐτὸς συνέχιζε τὴν ἁμαρτωλή του ζωή.

Κάποτε, ὅπως σὲ ὅλους μας, ὁ θάνατος ἦρθε σὰν λύτρωση, σὰν φάρμακο ποὺ θὰ τὸν ἔσωζε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, ποὺ δὲν σταμάτησε νὰ κάνει ἀκόμη καὶ λίγο πρὶν πεθάνει.

Καὶ πῶς νὰ τὸν ἀφήσουν χωρὶς ταφὴ γιὰ χριστιανό;

Οἱ παπάδες τῆς πόλης τὸν πῆραν νὰ τὸν κηδέψουν καὶ μαζί του νὰ θάψουν τὸ σκάνδαλο.

Τὸ νέο μαθεύτηκε:

Ὁ «γεροπόρνος» μοναχὸς πέθανε.

Ποιὸς ἄραγε θὰ πήγαινε στὴν ἐκκλησία νὰ τὸν ἀποχαιρετήσει;

Ἡ ἐκκλησία στὴν κηδεία του γέμισε ἀπὸ γυναῖκες τῆς Ἀλεξάνδρειας, τίμιες γυναῖκες, χριστιανές, ποὺ ἦρθαν νὰ τὸν ἀποχαιρετήσουν, μὰ ὄχι σὰν ἕναν ὁποιοδήποτε νεκρό, αλλά σὰν ἅγιο!

Κάποιος γνώρισε σὲ κάποια ἀπὸ αὐτὲς τὸ πρόσωπο μιᾶς πόρνης, ποὺ εἶχε καιρὸ νὰ δεῖ στὸ λιμάνι… δὲν ἦταν ὅμως, ὅπως τὴν θυμόταν.

Κάποιες ἄλλες, ἁπλά τοὺς θυμίζαν κάτι ἀπόμακρο.

Τότε ἡ πόλη ἔμαθε πὼς ὁ «γεροπόρνος» μοναχὸς ἦταν ἕνας ἅγιος, ποὺ μὲ τὰ λεφτὰ ποὺ κέρδιζε, ἐξαγόραζε μία νύχτα χωρὶς ἁμαρτία, ἀγόραζε τὸ «δικαίωμα» στὸ σῶμα τους γιὰ νὰ κερδίσει τὴν ψυχή τους.

 Τότε ἡ πόλη ἔμαθε, ὅτι αὐτὸς ποὺ νομίζαν ὅτι εἶναι τὸ «σκάνδαλο» ἦταν ἡ ἁγνότητα, ἡ ἄδολη ἀγάπη, ἡ αὐταπάρνηση, ὁ ἄνθρωπος, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ θέωση! .

Γιατί ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ δὲν κρίνεται στὴ διάρκεια τῆς ζωῆς του, ἀλλὰ στὸ τέλος της.

Οι «χλιαροί» στην πίστη δεν πράττουν χριστιανικά ή πράττουν με το δικό τους βολικό τρόπο.

Γι' αυτό όταν κάποιος θελήσει να κατηγορήσει τον Χριστό και την Ορθοδοξία, θα πάρει για παράδειγμα τους γλυκανάλατους και χλιαρούς Χριστιανούς.

 Δεν θα κατηγορήσει κάποιον που βλασφημάει και δεν πιστεύει.

Αυτόν δεν θα τον φέρει για παράδειγμα.

Θα κατηγορήσει αυτόν που λέει ότι πιστεύει, αλλά οι πράξεις του δεν είναι ανάλογες. 

Έτσι γίνεται η αιτία να κατηγορείται η Ορθοδοξία ότι δεν είναι η αληθινή θρησκεία και να στοχοποιείται η Εκκλησία.

- Να εκείνος που πάει στην Εκκλησία, έκανε την τάδε κομπίνα, ο επίτροπος της Εκκλησίας, έκανε την τάδε λαδιά κ.τ.λ....

Έτσι γίνεται εμπόδιο, να πιστέψουν εκείνοι που θέλουν να έρθουν στην Εκκλησία.

Γι' αυτό μεγαλύτεροι αντίχριστοι είναι εκείνοι που λέγονται Χριστιανοί και δεν είναι, παρά εκείνοι που δεν είναι καθόλου.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †

__________________________________________

Πόσο εύκολα μάθαμε να κρίνουμε με τα μάτια μας και να κατακρίνουμε με το στόμα μας, τις συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων ενώ δεν έχουμε ιδέα τι γίνεται στα παρασκήνια της ζωής τους και στα βάθη της ψυχής τους. Για αυτό και η κρίση ανήκει στον Θεό και όχι σε εμάς, επειδή ακριβώς αυτός γνωρίζει και τα άδηλα και τα κρύφια της καρδίας του καθενός μας.

Ας εστιάζουμε λοιπόν στα δικά μας λάθη και πάθη και ας έχουμε επίσης κατά νου, ότι οι αιρετικοί και οι αλλόθρησκοι ψάχνουν αφορμή από τις δικές μας πράξεις για να δικαιολογούν την αποστασία τους...

Ευχαριστώ την αγαπητή Πολυξένη Ρέρρα που μας θύμισε την πιο πάνω ιστορία με τον μοναχό και για τις ωραίες ψυχοφελείς της αναρτήσεις.

Καλημέρα μας