Γραφή και σωτηρία

Μαθαίνει κανείς ενδιαφέροντα πράγματα όταν ασχολείται με όσους γράφουν στα ημερολόγια του διαδικτύου (blogg). Ένας,για παράδειγμα, μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου ασκούσε κριτική.

Μα τι στα κομμάτια,έγραφε,είναι όλοι αυτοί που κάθονται και γράφουν ; Θεωρούν τον εαυτό τους "σωτήρα" της ανθρωπότητας και μας αραδιάζουν όλες αυτές τις ανοησίες για το πώς,ας πούμε, θα κάνουμε καλύτερο τον μαρξισμό ή τον χριστιανισμό ; Ας διαβάσουν για το χάος και την πολυπλοκότητα στην φύση και την ζωή, την εγγενή αντιφατικότητα και καταστροφικότητα που κυριαρχούν στο σύμπαν και επί τέλους, ας καταλάβουν ότι ο κόσμος υπάρχει,γιατί δεν υπάρχει σωτηρία ; Σωτηρία σημαίνει άρνηση της ζωής και τέλος !

Αυτά έγραφε στο ημερολόγιό του ο κύριος Α , ο οποίος σημειωτέον είναι και ο ίδιος συγγραφέας. Το πιθανότερο είναι ότι ήθελε να μας ξαναγυρίσει πάλι στον Επίκουρο. Αλλά, σκέφθηκα, μήπως και ο Επίκουρος δεν έγραψε γιατί κι ο ίδιος ήθελε να μας προτείνει μια διαφορετική σωτηρία ; Δεν ήταν σκοπός του να μας πει ότι όσο ζούμε πρέπει να απολαμβάνουμε πλήρως την ηδονή για να χαίρεται, όσο ζει μαζί με το σώμα, και η ψυχή ; Πεθαίνει το σώμα, πεθαίνει και η ψυχή. Μετά τίποτα.

Αλλά δεν άντεξαν αυτά που έλεγε ο Επίκουρος. Κάποιοι άλλοι βγήκαν και του είπαν "ουδέν από ουδέν". Ο άνθρωπος από κάπου έρχεται και κάπου πηγαίνει μετά. Είπαν κι έγραψαν πολλά ακόμη κι έτσι, σχημάτισαν τις ιδέες των θεών, που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.

Άλλοι μιλούν για δικούς τους θεούς κι εμείς για τον δικό μας. Δεν με ενδιαφέρει τι λένε και τι κάνουν οι άλλοι. Ούτε και το πως έφτασαν να λατρεύουν τους θεούς των. Εκείνο που για μένα έχει σημασία είναι το πώς συνδέσαμε τη γραφή μας με Θεό και σωτηρία.

Αφού το θέμα είναι αυτό, πηγή αυτής της σύνδεσης δεν είναι άλλη από τότε που ο άνθρωπος είδε για πρώτη φορά εγχάρακτη σε πλάκες τη μορφή του λόγου. Ο προφορικός λόγος πήρε σχήμα, ήταν εκ Θεού και συνδέθηκε με σωτηρία. Γιατί ο λαός που είδε έγγραπτο το σχήμα του Θεού στις πλάκες , είχε σωθεί από μακροχρόνια δουλεία και από πολλά δεινά, μέχρι να φτάσει στο σημείο αυτής της φανέρωσης του θείου. Στη συνέχεια, αυτός ο γραπτός λόγος γίνεται ιερός και εκτός άλλων προσλαμβάνει προφητικό περιεχόμενο με αποκαλυπτικό χαρακτήρα. Τούτο εύκολα συνάγεται με την, κατά πρώτον, αποτύπωση του θείου επί των πλακών του Μωυσή. Η έλευση του Μεσσία ήταν αναμενόμενη, ήταν αναπόφευκτη, αλλά δεν ήταν όπως την ήθελε και την είχε διαμορφώσει το ιερατείο της εποχής. Όταν ο Λόγος σαρξ εγένετο.

Αυτά, ως προς τον ανατολικό και μετέπειτα δυτικό, πολιτισμό που τον διαμόρφωσε αυτή η, περιληπτική της γραφής, ιστορία που μόλις εξέθεσα.

Θα πρέπει επομένως να μην αμφισβητούμε ότι οποιαδήποτε μορφή γραφής - πέραν της κατά σύμβασιν - μιλώ πάντα για ό,τι αφορά στην εγγύς Ανατολή και Δύση - είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με σωτηρία ή σωτηριολογία. Η σωτηρία είναι η "μήτρα" του γραπτού λόγου. Όποιος λοιπόν νομίζει ότι γράφει, "επειδή του αρέσει να γράφει", μάλλον τον εαυτό του προσπαθεί να εξαπατήσει.

Βέβαια, με την ικανότητα που σήμερα έχουμε αποκτήσει οι περισσότεροι, μπορούμε όλοι να γίνουμε γραφείς. Αλλά όπως μεταξύ των τραγουδιστών υπάρχουν οι "τραγουδισταράδες" και μεταξύ των ποσοσφαιριστών οι "ποδοσφαιρισταράδες",έτσι,υπάρχουν και οι γραφιάδες ανάμεσα στους γραφείς. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγομαι ίσως κι εγώ.