Η ορθοδοξία των οικουμενιστών ΙΙ

Συνέχεια και επίλογος της ορθοδοξίας των οικουμενιστών.

Ο συνομιλητής που υποστήριζε τη χριστιανική εκδοχή (: πατρίδα μας ο πλανήτης Γη) επιστράτευσε και γνώμες σεβαστών επισκόπων, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν ισχυριστεί ότι : "Εάν η Πατρίς υπηρετεί τον Χριστόν και την Πίστη, καλή και ευλογημένη και να χύσουμε τα αίματά μας υπερασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσιά της. Αν όμως η όποια κρατική οντότητα γίνεται το όχημα για τον αποχριστιανισμό του ευσεβούς Γένους των Ρωμηών, τότε ας καταποντιστεί εις τα βάθη της αβύσσου μαζί με όλους τους μασόνους και νεογενίτσαρους πολιτικάντηδες που μας σπρώχνουν μακριά από την Ορθοδοξία και τη σωτηρία!" (Αυγουστίνος Καντιώτης).
Υπενθύμισε ακόμη :"Ο μέγας Απόστολος των Εθνών, όταν περιγράφει την σύσταση της Εκκλησίας: «ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομή καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός»", και εμφατικά δήλωνε :"Πώς λοιπόν θα αποτολμήσουμε εμείς, στο Όνομα μάλιστα του Χριστού και της Εκκλησίας, να θέσουμε διαχωριστικές γραμμές αποκλεισμού και υποτιθέμενης φυλετικής ανωτερότητος, διαστρέφοντας και συκοφαντώντας την Εκκλησία και την αποστολή Της; Όσοι το κάνουν αυτό, δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι κινούνται εντός των πλαισίων της Εκκλησίας και του Ευαγγελίου".
Τέλος, δεν θα μπορούσε να μην καταλήξει με το συνηθισμένο, και απόλυτα ορθό, επιχείρημα: "Η Εκκλησία ουδέποτε επλανήθη και ούτε δύναται να πλανηθεί όσοι ανάξιοι ή προδότες και αν ευρεθούν στους κόλπους Της! Είναι Σώμα Χριστού, Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας".
Τα σχόλια που ακολούθησαν είχαν ως εξής:

"Η διαφωνία και η επ΄ αυτής επιχειρηματολογία μας, στηρίζεται σε ένα λεπτό, αλλά καίριο, σημείο. Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου τα σύνορα γκρεμίζονται και οι θρησκείες (αν σας ενοχλεί, γράψατε εκκλησίες) εξομοιώνονται. Ας το θυμηθούμε: "Οι ομοιότητες μας ενώνουν,οι διαφορές μας χωρίζουν" και γνωρίζετε ασφαλώς ποιος το είπε.
Γράφετε ότι είναι προτιμότερο να πάει στην άβυσσο η πατρίδα, αν οι κυβερνήτες την σπρώχνουν μακριά από Χριστό, Ορθοδοξία και σωτηρία. Λέτε όμως κι από την άλλη, ότι η Εκκλησία (σ.σ. ονομάζεται και "κιβωτός σωτηρίας") ουδέποτε πλανήθηκε. Σήμερα όμως έχουμε κυβερνήτες που μας σπρώχνουν στην άβυσσο της αθεΐας και από την άλλη, τους ταγούς της Εκκλησίας να μας λένε ότι όλες οι εκκλησίες είναι αδελφές και κλαδιά ενός και του αυτού δέντρου. Ερωτώ : Πλανημένες αυτοαποκαλούμενες "εκκλησίες" υπάρχουν ή δεν υπάρχουν; Και τι μπορούμε να κάνουμε για να γλυτώσουμε από την αλλοτρίωση που οπωσδήποτε μας επιφέρουν; Αν φύγουμε, μη δεχόμενοι τον μολυσμό που ακούσια δεχόμαστε με τη μνημόνευση αιρετικού επισκόπου, θα μας χαρακτηρίσουν σχισματικούς, φανατικούς και "εκτός εκκλησίας". Τι είδους ασφάλεια μας παρέχει αυτή η εκκλησία ; Που δεν σφάλλει ποτέ και μας καλεί να αναμίξουμε τις αγάπες μας με όλους αυτούς που την κατακομμάτιασαν ;
Με τους κυβερνήτες και τα κόμματα μπορούμε να τους αγνοήσουμε εντελώς. Ψήφο θέλουν κι εμείς ψήφο δεν δίνουμε σε κανένα. Τη διαδικασία τη δημοκρατική την έχουμε πετάξει στην άβυσσο. Με την Εκκλησία τι θα κάνουμε ; Θα δεχόμαστε την ευλογία των συμπροσευχομένων και συνευοχούμενων επισκόπων μας με το "μάγμα" των αλλόθρησκων και των ετερόδοξων ή θα πρέπει να στείλουμε κι αυτή τη διεστραμμένη εκκλησία στην άβυσσο ;

"Δύσκολο το ερώτημα που σας θέτω. Αλλά όχι, ότι απάντηση δεν υπάρχει. Δεν είναι άλλη από τη συστηματική καταγγελία της αθεΐας των "κληρονομικώ δικαίω" κυβερνητών μας, που αφετηρία της είναι μια ψευδέστατη "εν Χριστώ σωτηρία" από μια εξίσου πλανεμένη εκκλησία φιλόδοξων και φιλοπρωτεύοντων ταγών. Τα πρόσωπα αυτών των ταγών, δεν είναι Πρόσωπα που αναδεικνύουν το Θεσμό της Εκκλησίας. Είναι πρόσωπα που αναδεικνύουν το εγώ και τον εγωϊσμό τους. Αυτή την εκκλησία δεν την θέλουμε. Θέλουμε την αληθινή, την πραγματική Εκκλησία, γι΄ αυτό και φεύγουμε. Την άβυσσο δεν την αγαπάμε.

"Έπειτα, θεωρώ λίαν επικίνδυνο να τονίζουμε στοιχεία δευτερεύοντα (ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν κλπ.) σε ένα κόσμο που αγνοεί - αν δεν διαβάλλει μάλλον - εντελώς τα πρωτεύοντα. Με αυτό το σκεπτικό μπορείτε να καταλάβετε τις αντιρρήσεις μου. Είμαστε σήμερα μάρτυρες,όσοι τουλάχιστον βλέπουμε πίσω από τα πράγματα, αυτού που συντελείται. Κάποιοι προωθούν (δεν εννοώ εσάς) για καθαρά χρησιμοθηρικούς λόγους, ευαγγελικά και αποστολικά εδάφια προκειμένου η ανευλόγητη προσπάθεια της πολτοποίησης των λαών να "ευλογηθεί" και να γίνει αποδεκτή η "ενοποίηση" από ολόκληρη την ανθρωπότητα.

"Οπωσδήποτε, δεν σας αφορούν τα μεσσιανικά και χιλιαστικά οράματα. Αλλά πόσοι από αυτούς που σας διαβάζουν είναι σε θέση να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα σε έναν αισθητό κόσμο της χριστιανικής πνευματικότητας και έναν κόσμο της γιεχωβίτικης και πάσης άλλης πλανημένης (αιρετικής) χριστιανικής διδασκαλίας. Μάλιστα δε,σε μια περίοδο που επίσημα χείλη μας διαβεβαιώνουν ότι όλες οι θρησκείες διαφέρουν μόνο ως προς τις "λατρευτικές εκφράσεις".

"Ο Χριστιανισμός όταν άρχισε να ορθώνει το ανάστημα βρέθηκε αντιμέτωπος όχι μόνο με την ειδωλολατρία αιώνων, αλλά και με την αίρεση, που τον έριχνε πίσω στην ειδωλολατρία. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και θα συμβαίνει πάντα. Δύσκολα μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι τη δυναμική τροπή προς την "καλήν αλλοίωσιν" που υφίστανται με το άγιο Βάπτισμα. Τόσο δύσκολα, ώστε σήμερα να λέμε ότι δεν χρειάζεται,ακόμη και όταν κάποιος συνειδητά αντιληφθεί ότι βρίσκεται για χρόνια σε πλάνη και αίρεση. Άλλοι βέβαια κάνουν βλακωδώς λόγο για προσηλυτισμό.

"Εν πάση περιπτώσει το θέμα δεν είναι εκεί. Είναι σ΄ αυτό που λέτε :"Πώς λοιπόν θα αποτολμήσουμε εμείς, στο Όνομα μάλιστα του Χριστού και της Εκκλησίας, να θέσουμε διαχωριστικές γραμμές αποκλεισμού και υποτιθέμενης φυλετικής ανωτερότητος, διαστρέφοντας και συκοφαντώντας την Εκκλησία και την αποστολή Της;".
Νομίζετε, όποιος βλέπει όλα αυτά που γίνονται σήμερα και εκθέτει τους βάσιμους φόβους του, ότι θέτει γραμμές διαχωρισμού και προτείνει την υποτιθέμενη φυλετική του υπεροχή;

"Ακριβώς, στο σημείο αυτό θα σας αναφέρω έναν διάλογο που είχα κάποτε με έναν ψευδομάρτυρα του γιεχωβά. Μου ήρθε κρατώντας στα χέρια του την Αγία Γραφή των εκδόσεων της Βιβλικής Εταιρίας και μου είπε: "Ορίστε, εδώ λέει αυτό". Έβγαλα κι εγώ απ' το συρτάρι το Κείμενο των Εβδομήκοντα και του είπα: "Λάθος, εδώ λέει αυτό κι αυτό". Μου απάντησε:" Ξέρεις, εγώ είμαι άνθρωπος που λίγα γράμματα γνωρίζει. Δες όμως τι γίνεται και με τόσες χιλιάδες σαν εμένα; Με αυτό το βιβλίο που σου έφερα τα καταλαβαίνω όλα. Με το δικό σου δεν καταλαβαίνω τίποτα". Και τότε του απάντησα:" Εφόσον καταλαβαίνεις ότι λίγα γράμματα ξέρεις,ψάξε και ρώτησε. Και με διάθεση μαθητού ζήτησε εσύ, και όποιος άλλος συναισθάνεται την αδυναμία του,να σου πουν άλλοι αυτά που δεν μπορείς να μάθεις μόνος σου. Υπάρχουν εκείνοι που έφαγαν όλη τους τη ζωή στις ερημιές προσευχόμενοι, διαβάζοντας και μελετώντας, αυτά τα γράμματα. Τούτη η γνώση που αποκτήσαμε, δεν σημαίνει ότι μας κάνει καλύτερους από τους άλλους. Το αντίθετο. Στις πλάτες μας έχουμε ένα βαρύ φορτίο που το κουβαλούμε και περιμένουμε κάποιον να μας σταματήσει, να μας ρωτήσει, για να πάρουμε κι εμείς μιαν ανάσα". Αυτά είπα στον ψευδομάρτυρα και δεν μου ξαναχτύπησε την πόρτα.

"Κανείς, αγαπητέ μου, δεν επιθυμεί να αναδείξει την φυλετική του ανωτερότητα. Ούτε βάζει διαχωριστικές γραμμές. Αν αυτές υπάρχουν δεν τις βάλαμε εμείς. Είναι εκ Θεού, γνωστού όντος άλλωστε ότι "και επί πάσι τούτοις μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστήρικται". Τέλος".