Οδηγίες καλλιτεχνικής σύνταξης

Ο διευθυντής της καλλιτεχνικής σύνταξης κοίταξε για μια ακόμη φορά τη φωτογραφία της νεαρής καλλιτέχνιδας και εξεράγη.

- Όχι,όχι,όχι και πάλι όχι.Δεν αντέχω άλλο.Αυτό δεν είναι φωτογραφία,είναι για πέταμα.Τι μου δείχνεις να δω;Τον αλωνάρη με τους γαϊδάρους στ' αλώνι;Και λοιπόν τι;

- Που βλέπω φόρμα,που βλέπω περιεχόμενο σ' αυτό το παλιομοδίτικο θέμα;Πόσες φορές θα σας το πω;Αυτό το εργαλείο που κρατάτε και φτιάχνετε φωτογραφίες,είναι εργαλείο τέχνης.Και η τέχνη θέλει έμπνευση,θέλει φαντασία,θέλει να μεταμορφώνεις αυτό που βλέπεις σε κάτι άλλο.Κάτι,ας πούμε για τούτο δω το άχρηστο που μου δείχνεις,κάτι νοσταλγικό! Και όχι με χρώμα ρε παιδί μου - αλήθεια τι σου ήρθε και την έβγαλες χρωματιστή;
- Μα γι΄αυτό σας την έδειξα κύριε διευθυντά της καλλιτεχνικής φωτογραφικής σύνταξης. Προσπαθώ να μάθω. Να δείχνω φωτογραφίες που να κάνουν τις καρδιές των θεατών να ριγούν. Συγχωρέστε με, που σας κουράζω.
- Καλά,πήγαινε και τα ξαναλέμε,της είπε ο διευθυντής της καλλιτεχνικής φωτογραφικής σύνταξης.
Πήρε η καλλιτέχνης τη φωτογραφία της,κάθισε στο lab του φωτοσόπ και άρχισε να βάζει ηλεκτρόνια,να αφαιρεί πρωτόνια και να πολλαπλασιάζει τις μαύρες τρύπες. Η φαντασία της δούλεψε για τα καλά. Είδε το αποτέλεσμα και ξανακτύπησε πάλι την πόρτα του κυρίου "διευθυντά".

- Λοιπόν,πως σας φαίνεται; Τον ρώτησε.
- Ε,δεν λέω,καλή φαντασία έχεις. Αλλά εγώ θα έκανα κάτι πιο συγκλονιστικό, πιο ρεαλιστικό και γιατί όχι,ρομαντικό. Γεμάτο νοσταλγία.
- Ω!!! Μα αυτό θέλω κι εγώ,απάντησε εκείνη. Θέλω αυτό που συναρπάζει.
- Ε,λοιπόν,άκουσε. Εγώ δεν θα φώναζα το παιδάκι με την κατσαρόλα για να μαζεύει τις καβαλίνες των γαϊδάρων. Θα φώναζα την κυρά του αλωνάρη. Θα την έβαζα να σταθεί παράμερα,θα της έδινα και μια μπαστούνα να κρατά και θα της έλεγα να ρίξει το κεφάλι πίσω με τα μάτια κλειστά. Όπως στις σκηνές του σινεμά,όπου η ερωτευμένη μικρή χωριατοπούλα περιμένει τον αγαπητικό να της δώσει το πρώτο φιλί.Κατάλαβες;
- Ω! Μα και βέβαια σας κατάλαβα. Μια γνήσια βουκολική σκηνή,που αρπάζει το χρόνο και σε γυρίζει πίσω. Αλλά...

- Τι "αλλά"; Ρώτησε ο διευθυντής της κλπ. κλπ.
- Αλλά,να,πως να σας το πω,είναι κι αυτά τα γαϊδούρια που,μου φαίνεται,χαλούν τη μαγεία ... την ατμόσφαιρα ... δεν νομίζετε;
Και ο διευθυντής χαμογέλασε ελαφρά και αμήχανα έξυσε λίγο το μάγουλο.
- Μην ανησυχείς,απάντησε. Αυτό δεν θα το προσέξει κανείς. Άλλωστε,οι θεατές με τη Γκόλφω έχουν μεγαλώσει κι εσύ,τη γριά Γκόλφω θα τους δείξεις.