Η νέα "δια βίου μάθηση".

Θαυμάσατε, ποιά θα είναι η "δια βίου μάθηση" των επερχομένων γενεών και μην απορήσετε, αν θα πρέπει οι νέες γενιές, μετά την αποφοίτηση από τη μέση- δια βίου-μάθηση, να υποβάλονται σε συστηματική ψυχοθεραπεία για να καταλάβουν τα στρεβλά γράμματα που διδάχθηκαν.

Είπε η της βίου μάθησης Υπουργός:
"Πρέπει να υπάρχει μια αίσθηση λογική, προσαρμογής στο περιβάλλον που ζει το κάθε σχολείο».

Και ο σχολιαστής έγραψε: Δεν ξέρω αν είπε αυτό (:να υπάρχει μια αίσθηση λογική, προσαρμογής στο κλπ.) ή αυτό: Να υπάρχει μια αίσθηση λογικής προσαρμογής κλπ. κουλουπού. Όπως κι αν είναι, θα έχουμε τώρα και διαφορετκές λογικές αισθήσεις προσαρμογής, ανάλογα με το περιβάλλον. Θα μας χαρακτηρίζει η ποικιλία της πολυπολιτισμικότητας. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την γεωλογική και εδαφολογική διαφορετικότητα. Λόγου χάριν, άλλη θα είναι η λογική αίσθηση προσαρμογής στο περιβάλλον που ζει το σχολείο της Γκράβας και άλλη η λογική αίσθηση των σχολείων στα Καμίνια. Άλλη η λογική αίσθηση στη Δημητσάνα και άλλη στην Πτολεμαΐδα. Άλλη στη Βόρεια και άλλη στη Νότια Ελλάδα, άλλη στη στεριά και άλλη στα νησιά.

Περίφημα! Γιατί όμως οι διαφορετικές λογικές "αίθησης προσαρμογής στο περιβάλλον που ζει το κάθε σχολείο" (sic), έρχονται στο τέλος και συγκλίνουν στη μια λογική βάσανο: Την αίσθηση προσαρμογής, στις πανελλαδικές εξετάσεις; Γιατί αυτή η (απεχθής) ομοιομορφία των πανελλαδικών, έναντι της ελκυστικής και προσφιλέστατης ποικιλότητας; Κάθε σχολείο θα πρέπει να κάνει τις δικές του "πανελλαδικές" και αυτές θα πρέπει να φτιάξουμε με την πολυπολιτισμικότητα των ελληνοποιούμενων λαθρομεταναστών. Το πρότυπο των φυσικών διαμορφώσεων του πλανήτη αυτό το μάθημα μας δίνει και όχι το ισοπεδωτικό στερεότυπο των πανελλαδικών.

Μπορεί αυτό να μας το εξηγήσει η της δια βίου μάθησης Υπουργός;