Η ελληνική συμβολή στον τομέα των Μεταμοσχεύσεων

Το ιστορικό που θα σας διηγηθώ, το οφείλω σε ένα γιατρό. Μου το εξομολογήθηκε ο διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής όπου εργαζόμουν, όταν ένας "λαμπρός" συνάδελφος Νευροχειρουργός  είχε αρχίσει να κάνει πάταγο στη μικρή ιατρική γειτονιά των Αθηνών. Τα εισαγωγικά ως προς το "λαμπρός" θα εξηγηθούν παρακάτω.

Στη δεκαετία του 1960 ο γιατρος κ. Κ...ης βρισκόταν στην Αμερική για μετεκπαίδευση στον κλάδο της Νευροχειρουργικής. Την εποχή εκείνη η τεχνολογία δεν είχε φτάσει στα σημερινά ύψη και απαραίτητη προϋπόθεση για διάγνωση και έκδοση πιστοποιητικού θανάτου ήταν το καρδιογράφημα. Με τον λαμπρό Έλληνα επιστήμονα συνέβη το εξής πρωτοφανές στα ιατρικά χρονικά. Φιλότιμος και ενθουσιώδης, καθώς συμβαίνει να είμαστε όλοι οι νεαροί γιατροί, στην προσπάθειά του να διασώζει τους ασθενείς που απέθνησκαν και το ηλεκτροκαρδιογράφημα έδειχνε ισοηλεκτρική γραμμή, εκείνος έσπευδε να τους χορηγήσει μια ενδοκαρδιακή ένεση, η οποία επαναφέρει τον καρδιακό ρυθμό.

Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες. Θα πω μόνο ότι τα περιστατικά που ο καλός συνάδελφος αντιμετώπιζε ήταν πολλά και διαφορετικά. Όπως δηλητηριάσεις με βαρβιτουρικά ή και κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Προφανώς, δεν αποτελούσε έκπληξη για τους προϊσταμένους του αυτή η πρωτοβουλία του δικού μας. Όλοι μας γνωρίζαμε ότι αυτό ήταν δυνατό, αλλά κανείς δεν το αποτολμούσε. Το να σταματήσεις τη διαδικασία θανάτου τι νόημα είχε όταν, για παράδειγμα, ο άρρωστος είχε πεταγμένα έξω τα μυαλά του. Εκείνος όμως το εφήρμοζε. Η καρδιά λειτουργούσε, αλλά ο άρρωστος ήταν σχεδόν νεκρός. Φυσικά, μετά από λίγο σταματούσε και πλέον κανένα φάρμακο δεν μπορούσε να κάνει κάτι.

Ποιό ήταν το αποτέλεσμα; Το αμερικανικό Medical Association (ο δικός μας ιατρικός σύλλογος) εξέδωσε ανακοίνωση και εκδίωξε από το Νοσοκομείο το "λαμπρό" αυτό Έλληνα  (τώρα οι παρενθέσεις γίνονται κατανοητές) και μάλιστα όπως ελέγετο, τον απέκλεισαν από όλα τα αμερικανικά Νοσοκομεία. Δεν ξέρω πάντως αν αυτό αληθεύει. Η φήμη αυτή διεδόθη μεταξύ των Ελλήνων συναδέλφων που βρίσκονταν τότε στην Αμερική, όπως και όλα τα υπόλοιπα.

Αργότερα ο γιατρός κ. Κ...ης ενεφανίσθη στο ιατρικό προσκήνιο των Αθηνών και έγραψε καριέρα μεταξύ των συναδέλφων της ειδικότητάς του. Αυτό είναι άλλο θέμα. Τώρα, εκείνο που έχει σημασία, είναι να θυμόμαστε ότι αυτό που έκανε ο λαμπρός Έλληνας και τιμωρήθηκε από τον αμερικανικό ιατρικό σύλλογο, ήρθαν αργότερα άλλοι, οι οποίοι με τα εφόδια της τεχνολογίας και το άλλοθι "να σώσουμε τον άρρωστο", άρχισαν να τους βάζουν στα μηχανήματα ακόμη κι αν είχαν πεταγμένα έξω τα μυαλά τους. Οι μεταμοσχεύσεις με τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα είχαν ανακαλυφθεί και ο Έλληνας, που τόσα πρόσφερε στην Επιστήμη παρέμεινε άγνωστος. Αιωνία η μνήμη του.