Ο ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Θα το μάθατε ασφαλώς. Βατικανό και Μόσχα συναποφάσισαν τον επανευαγγελισμό της Ευρώπης! Ο Ένας Χριστός έχει ή μάλλον είχε, δυο πνεύμονες και αυτοί οι δυο πνεύμονες, Βατικανό και Μόσχα, αποφάσισαν να δώσουν μια συναυλία εκκλησιαστικής μουσικής.

Άρχισαν λοιπόν τα πνευμόνια να φυσούν και να ξεφυσούν τα τρομπόνια και τα λοιπά κλασσικά πνευστά στολίζοντας τα όσα ανέγνωσε ο πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχεσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρών. Τι είπε;

"Είμαι βέβαιος ότι οι Ορθόδοξοι και οι Ρωμαιοκαθολικοί για να δρουν από κοινού δεν πρέπει να αναμένουν τη στιγμή καθ΄ην θα επιλυθούν όλες οι θεολογικές διαφορές μεταξύ τους. Δε μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες, ότι αυτό θα γίνει σύντομα. Όμως από τώρα πρέπει να δραστηριοποιούμαστε όχι ανταγωνιστικά αλλά συμμαχικά και πρώτα απ΄ όλα στην Ευρώπη".

Λαμπρά, υπέροχα, έξοχα! Αφού απέτυχαν με τον πανσλαβισμό, αφού απέτυχαν με τον κομμουνισμό, έρχονται τώρα οι Ρώσοι να δοκιμάσουν τις
δυνάμεις τους με τον ευρωπαϊκής - και αυτός - έμπνευσης οικουμενισμό.

Τι προσδοκούν να πετύχουν με το "μπαγιάτικο" σύνθημα του επανευαγγελισμού;
Ό,τι προσπάθησαν με τον πανσλαβισμό και αργότερα με τον κομμουνισμό. Και στις δυο περιπτώσεις χρησιμοποίησαν προσχηματικά τον ευαγγελικό λόγο -σε ορθόδοξη εκτροπή μάλιστα. Εμφανώς με τον πανσλαβισμό και αφανώς με τον δεύτερο, όπου κυριάρχησε, στον κομμουνισμό, η διδασκαλία του Σταυρού ερήμην του Χριστού ή και το αντίστροφο.

Τα πρωτεία τα έχει όμως η παπική καθέδρα και οι Ρώσοι, ό,τι κι αν κάνουν, θα έρχονται πάντα δεύτεροι και καταϊδρωμένοι - με καλές οπωσδήποτε συναυλίες εκκλησιαστικής μουσικής. Ούτως ή άλλως, ο παπισμός είναι αυτός που θα μας επανευαγγελίσει με μιαν άλλης μορφής αθεΐα. Την αγαπητική αθεΐα! Οποιαδήποτε παραλλαγή (ρωσικού τύπου) του επανευαγγελισμού θα έχει την ιδία μοιραία κατάληξη. Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν ή καλύτερα, υπό το μηδέν.

Ας μείνουν, λοιπόν, αυτοί με τα μουσικά συναισθηματικά τους ακούσματα χάριν του πολλά υποσχόμενου επανευαγγελισμού και ας αρκεσθούμε εμείς οι υπόλοιποι σε αυτά που γράφουμε στο διαδίκτυο. Φυσικά όχι για λόγους επανευαγγελισμού.

Ο ευαγγελισμός της ανθρωπότητας έχει συντελεσθεί και υπάρχει. Όποιος θέλει μπορεί να τον ανακαλύψει (τον επανευαγγελισμό) ακούγοντας τα πνευστά μουσικά όργανα της εκκλησιαστικής μουσικής, που θα τον συγκινήσουν οπωσδήποτε. Μπορεί όμως να τον βρεί γράφοντας απλά στο σιωπηλό μοναχικό του δωμάτιο. Εκεί όπου μόνο ο χτύπος της καρδιάς ακούγεται και ένας λυγμός πνίγεται.

Αυτό το συναίσθημα και αυτές οι συγκινησιακές καταστάσεις, δεν είναι προσφιλείς για το Βατικανό και τους συνοδοιπόρους του. Οι μάζες τους ενδιαφέρουν και όχι ο άνθρωπος. Ούτε η ανθρωπότητα.

ΥΓ. Περισσότερα για το Βατικανό και τη Μόσχα στο http://aktines.blogspot.com/2010/05/blog-post_8943.html