Ναι, είμαι πολύτεκνη μάνα και θέλω να με σέβεται η πατρίδα μου.

Μεταφέρω κι εδώ αυτά που έγραψε το ιστολόγιο ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Η φωτογραφία και το σχόλιο είναι δικά μου.

Εισαγωγικό σημείωμα απο την "Κλασσικοπερίπτωση":
Χάσαμε την αρχοντιά και το φιλότιμο και μαζί μ΄αυτά την ανθρωπιά και την ορθή κρίση.
Η πολύτεκνη μάνα μπήκε κι αυτή στη ζυγαριά του "νεου πολιτισμού" και συγκρίθηκε με εκείνες που στις μεσημεριάτικες τηλεκοπροεκπομπές σκούζουν επειδή τους "χτύπησε" το ψηλοτάκουνο ή γιατί δεν βρίσκουν Ελληνίδα νταντά που θα τους μάθει στο παιδί τους κάτι τις απο Ελλάδα.
Είναι συνηθισμένη δυστυχώς στους αποκοιμισμένους του μαλακού καναπέ η άποψη που λέει ότι: η πολύτεκνη μάνα δηλαδή εκείνη που δεν διστάζει να βάλει το κεφάλι της στον "πάγκο του χασάπη" κάμποσες φορές για να νοιώσει συνδημιουργός ζωής και αγάπης μια συνειδητή αγωνίστρια ,αλλά μια χαζή "κουνέλα" που απλώς πληρώνει το ...τίμημα της αποχής της απο την κοπρώδη "παιδαγωγία" του άμβωνα της "ΝέαςΕποχής" (τηλεόραση).
Είναι άδικο να θεωρούμε υπεύθυνους τους πολυτέκνους επειδή η πολιτεία για ψηφοθηρικούς λόγους έλαβε κατα καιρούς ελαχιστα υπέρ αυτών μέτρα ,και να αθωώνουμε τους γνωστούς πια ενόχους της σημερινής κατάντιας μόνο και μόνο επειδή έχουν γερές "πλάτες" και δεν θα πληρώσουν ποτέ και τίποτα
Κακία και μικρότητα είναι οι εκδηλώσεις φθόνου εναντίον των πολυτέκνων που και ελάχιστοι είναι (δυστυχώς) και αποτελούν τον "αδύναμο κρίκο" της ελληνικής κοινωνίας.
Επιλογή τους ήταν η αυτοθυσία και δεν θα τιμωρηθούν για αυτήν ,όπως κανείς δεν ζητά την τιμωρία εκείνων που επέλεξαν τον ευδαιμονισμό και την καλοπέραση ή την αρυτίδιαστη κοιλιά και τα ινστιτούτα ως αντικείμενο του καθημερινού τους αγώνα.Αναφέρομαι σε αυτούς που η ...ολιγοτεκνία ή ακόμη και η ατεκνία ήταν αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής με υλιστικό και ατομικιστικό πρόθεμα και όχι σε αυτούς που ήθελαν και ποθούσαν την τεκνογονία και τις εξ αυτής χαρές.Εξ΄ άλλου τον κήπο δεν τον ομορφαίνουν μόνο τα δέντρα που έχουν την ικανότητα να δένου καρπούς αλλά και εκείνα που χαρίζουν ομορφιά και οξυγόνο με τα καταπράσινα φύλλα και τα όμορφα άνθη τους.
Σε ευχαριστούμε Ελένη ,που μας θύμισες ότι δεν μπαίνουν όλα στο τελάρο του πολιτικάντη μανάβη ,ούτε και το γραμμάτιο του γυαλιστερού Τζίπ ή τα έξοδα για την θεραπεία της κυτταρίτιδας έχουν την ίδια αξία με τα έξοδα και τις θυσίες μιας πολύτεκνης οικογένειας.
Σε αυτήν την σημερινή αγωνίστρια της ζωής ,της συζυγικής αγάπης και της πατρίδας ,σε αυτό το παράδειγμα προς μίμηση ,εγώ ο πατέρας των δύο παιδιών το λιγότερο που μπορώ να προσφέρω είναι να αναδημοσιεύσω την επιστολή της.


Είμαι μητέρα 4 ανήλικων παιδιών και συνέχεια ακούω πολλά και διάφορα για το γεγονός ότι θελήσαμε με το σύζυγο μου να κάνουμε τέσσερα παιδιά όπως ..τηλεόραση δεν έχετε ? , εγώ μόνο στην ιδέα των τεσσάρων παιδιών τρελαίνομαι !, πως αντέχεις !
Το τελευταίο που άκουσα είναι «εμείς θα πληρώνουμε για τα παιδιά που εσύ έκανες»?.Ένιωσα ότι ζω στον απόλυτο παραλογισμό και ο λόγος που γράφω αυτό το μήνυμα είναι ότι νιώθω πίκρα και οργή …
Τι έγινε τελικά εμείς οι πολύτεκνοι είμαστε οι ηλίθιοι της πατρίδας?
Σοβαρά μιλάμε ?
Γιατί τέρμα τα «αστεία» περί αγαθιάρηδων που δεν έχουν τι να κάνουν από το να σπέρνουν παιδιά.
Μιλούσαμε για δημογραφικό και ξαφνικά λύθηκε μπροστά στην σημερινή οικονομική κατάσταση και με όλα αυτές τις ελληνοποιήσεις ?
Όταν αποφάσισα να κάνω οικογένεια σταμάτησα να εργάζομαι θέλοντας έτσι να αφοσιωθώ στο μεγαλύτερο για μένα δώρο που μου έδωσε ο Θεός, τα παιδιά μου.
Τα πρώτα χρόνια, μου ήταν δύσκολο να πω ότι το επάγγελμα μου είναι τα οικιακά αλλά τώρα νιώθω περήφανη γιατί μεγαλώνω τα παιδιά μου. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άνεργο γι’αυτό και δεν έχω κάρτα ανεργίας.
Θεωρώ ότι μέσα σ αυτή την κοινωνία που δεν παράγει τίποτε ότι εγώ έκανα κάτι και κάνω κάτι, μεγαλώνω τα παιδιά μου. Δεν θα αφήσω κανένα να μου μειώνει αυτό που κάνω.
Δεν σ αφήνω «κύριε» να λες ότι εσύ πληρώνεις για τα παιδιά μου γιατί δεν πληρώνεις αλλά εγώ πληρώνω για σένα.
Δεν μου έδωσε ποτέ κανείς και δεν ζήτησα από κανένα έτσι μεγάλωσα, ναι είμαι Ελληνίδα. Δεν θα μιλήσω για όσους δεν σέβονται την πολυτεκνική μου ιδιότητα και όσους μέσα από το «σύστημα» απαξιώνουν αυτήν την ιδιότητα.
Δεν έκανα παιδιά για να έχω ειδική μεταχείριση, ούτε για να «χωθώ κάπου».
Ναι, είμαι πολύτεκνη μάνα και θέλω να με σέβεται η πατρίδα μου γιατί μεγαλώνω τέσσερα παιδιά με αξίες, με όνειρα, με στόχους . Κάποιοι θέλουν να μου τα στερήσουν και αυτά.
Ναι, θέλω να μου φέρεστε με σεβασμό, να μου αφήσετε να έχω την αξιοπρέπεια να μεγαλώσω τα παιδιά μου ελεύθερα, στον εδαφικό χώρο που οι πρόγονοί μου με θυσίες μου χάρισαν, με το όνομα της περιοχής μου γιατί είμαι από την Μακεδονία και μόνο μια υπάρχει. Κάποιοι θέλουν να μου κλέψουν και το όνομα αυτό.
Ναι, αφήστε μου το δικαίωμα όταν ο άντρας μου ασκεί ένα λειτούργημα να μπορώ να ΑΝΑΘΡΕΨΩ το παιδιά μου και μην του κόβετε το μισθό μέσα στα πλαίσια μιας ισοπεδωτικής πολιτικής που τελικά αγγίζει μόνο αυτούς που εργάζονται χωρίς να έχουν κλέψει ποτέ .
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τελικά δεν παράγουμε τίποτα σαν έθνος , σαν λαός. Θάψαμε στο υπέρμετρο καταναλωτισμό και την εφήμερη καλοπέραση τα πάντα ακόμη και την ελπίδα που έρχεται με την γέννηση ενός παιδιού.
Χάθηκε η αξιοπρέπεια, το φιλότιμο , ο σεβασμός στα όσια και τα ιερά.
Χάθηκε η ταυτότητα του Έλληνα που τον έκανε αθάνατο στο πέρασμα των αιώνων.
Χάθηκε η ελπίδα, τα όνειρα, η ιστορία, η περηφάνια, το μεράκι του, ο ενθουσιασμός του Έλληνα.
Χάθηκε αλλά δεν πέθανε , το βλέπεις μέσα στα μάτια των παιδιών μας , στο χαμογελαστό πρόσωπό τους .
Τα παιδιά είναι το μέλλον μας και σ αυτά πρέπει να επενδύσουμε .
eleni stogia


Σχόλιο - Τίτλος :
Ο έλεγχος και ο προκαθορισμός του συναισθήματος

Κανένα σχόλιο; Δεν θα γράψει κανείς τίποτα;
Ας είναι, ας είμαι μόνο εγώ.

Δεν με λένε Κούνεβα, δεν είμαι μελαμψός, δεν μιλώ σπαστά ελληνικά, δεν με λένε Μαντέλη. Αν είχα κάποιο από αυτά τα προσόντα, η πολιτεία θα μεριμνούσε, θα με φρόντιζε, θα μου έδινε και τη βουλευτική σύνταξη που δικαιούμαι. Ενδεχομένως, κάτι άλλο.

Επειδή έκλεβα ...

Επειδή με λένε Κούνεβα, επειδή είμαι μελαμψός, επειδή μιλώ σπαστά ελληνικά, επειδή έκλεβα τη ζωή των άλλων και ζωή δεν έδωσα σε κανένα, έχω άσυλο. Καθαρίζω τζάμια των αυτοκινήτων στα φανάρια των δρόμων, με δίδαξαν να διεγείρω το συναίσθημα.

"Και να προσεχεις. Και να θυμάσαι. Το Κρατος ΤΟΥΣ δεν είναι η Πατρίδα ΣΟΥ", έγραψε κάποιος ( ΘΑΛΕΙΑ, περιοδικό "Ρεσάλτο")