(Διήγησις)
Δεν ξέρω τι ήταν. Ήταν ένα όνειρο; Ήταν μια οπτασία; Ήταν ένα όραμα; Δεν ξέρω, πέρασαν και τα χρόνια, πάνε γύρω στα τριάντα κάτι παρακάτω, δεν θυμάμαι.
Βρέθηκα σε μια σπηλιά, κάποιος με οδηγούσε, γύρω τριγύρω τεράστια κεφάλια, φοβερά, παραμορφωμένα, μάτια βγαλμένα, στόματα ανοιχτά, πληγές.
Σταμάτησα.
- Προχώρα, μου είπε
- Μα είναι άρρωστοι, κάτι πρέπει να κάνω, απάντησα
- Προχώρα
Προχώρησα, στάθηκα και πάλι προχώρησα. Βγήκαμε σε ένα απέραντο λευκό, σε ένα άπλετο φως
(Μνήμη Στρατηγού Μακρυγιάννη)
Μπορείτε να αναρτήσετε και τη συνέχεια της διήγησης?
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετισμούς,
Γιάννης, Θεσσαλονίκη
Κύριε Χριστοδουλίδη καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθελα απλά να σας ενημερώσω για ένα ενδιαφέρον άρθρο που πρόσεξα σήμερα στο www.orthodoxia.gr
Είναι το τελευταίο δημοσιευθέν άρθρο.
Πολλούς χαιρετισμούς,
Ενας πιστός
Γιατρέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμια και ασχολείσαι με όνειρα να σου πώ και γω το σημερινό ονειράκι μου.
Ήμανε λέει κάπου, ήτανε δυο περιστέρια, το ένα κράταγε ένα αυγό στο στόμα του.
Μεγάλο αυγό, σαν αυγό χήνας!
Κάπως πήγα να το πιάσω, κάπως ξέφυγε το αυγό από το στόμα του περιστεριού και ήρθε και έσκασε απάνω στο κεφάλι μου και με περίλουσε ο κρόκος και το ασπράδι του αυγού, α και ξύπνησα με μεγάλη ευχαρίστηση!
Πώς το εξηγείς;
:-ο
Συνήθως τα όνειρα, μου τα εξηγεί μια φιλενάδα, γυναίκα γιατρού, αλλά τώρα είναι αργά για να την ενοχλήσω...
Αν δεν ξέρεις εσύ να πάω να αγοράσω τον... Καζαμία.
Μια φοιτήτρια, γνωστή μου, εκπονεί και διδακτορικό, πάντα διαβάζει τον Καζαμία για τα όνειρα
(δεν κάνω πλάκα, αλήθεια!)
επειδή, λέει , αυτό τη συμβούλευε και η γιαγιά της!
Σ.
Ανώνυμε Σ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα όνειρα δεν ασχολούμαι. Ανέφερα μια "διήγηση", που συνέβη εδώ και πολλά χρόνια, και δεν πρόκειται να αναφερθώ σε άλλη. Στη μνήμη του Στρατηγού Μακρυγιάννη την αφιέρωσα.
Και ως προς τη συνέχεια, για τον Ανώνυμο που μου τη ζήτησε, αν θέλει μπορεί να τη βρει σ΄ αυτά που γράφω και στις σκόρπιες φωτογραφίες που πετάω. Δευτερευόντως και κάτι παρακάτω αυτό.
Τέλος, να ευχαριστήσω τον Ανώνυμο για την καλή πληροφορία, το σύνδεσμο που μου έδωσε. Θα παρακολουθώ αυτό το ιστολόγιο. Ήταν ενδιαφέρον το άρθρο του Δ. Μακρή.