ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ή ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ

Ο άθλιος αφισοκολλητής έχει παράπονο! "Τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη Χούντα", γράφει. Δεν του φτάνει η βρόμα που σκορπά στους τοίχους ανενόχλητος. Δεν του φτάνει που καίει ατιμώρητος την Αθήνα και ό,τι τον ενοχλεί. Δεν του φτάνει που κάνει ό,τι θέλει με το περίφημο για την ασυδοσία του άσυλο. Θυμήθηκε τη δημοκρατία και τη Χούντα! Γιατί αυτό του είπαν να γράψει και να κολλήσει στους τοίχους τα αφεντικά του. Η συνθηματολογούσα ρυπαρογραφία των τοίχων έγινε κι αυτό καλλιτεχνική έκφραση. Δεν καταργήθηκαν μόνο τα όρια της Τέχνης, καταργήθηκε και το όριο της βλακείας.(Σχόλιο για τη φωτογραφία)

΄Ενας φίλος είχε την καλοσύνη να μου απαντήσει στο προηγούμενο σχόλιο του ιστολογίου αυτού με τον τίτλο : ΠΡΟΣ ΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Μου έδωσε τη δική του εξήγηση σχετικά με την Τέχνη και το σημερινό ξεχαρβάλωμα. Παραθέτω το σημαντικότερο τμήμα της αξιόλογης και αξιοπρόσεκτης επιστολής του :

"Βεβαίως δεν καταλήξαμε στο σημερινό εφιάλτη ξαφνικά. Το ξέφτισμα της Τέχνης και η καταστροφή των ορίων της έχει αρχίσει από πολύ παλιά και είχε αναλυθεί από πολλούς θεωρητικούς και πραγματικά σοβαρούς κριτικούς.
Γράφει, π.χ. ο Βάσος Βαρίκας:« Έτσι ήρθε με τη σειρά της η κριτική να ενισχύσει τη γενική σύγχυση. Προσφέρει κι αυτή τη βοήθειά της στη διάλυση των ορίων της τέχνης, στη σμίκρυνση και τον ξεπεσμό της έννοιας του ποιητή...»"

Η δική μου απάντηση ήταν:

Αγαπητέ,

Δεν θα διαφωνήσω σε τίποτα με αυτή την αδρή - όσο μπορούσε να γίνει - και λίαν εύστοχη ανάλυση (: καταστροφή και διάλυση των ορίων) για το σημερινό κατάντημα της Τέχνης και πολλών ακόμη. Από τη μεριά μου θα είχα να προσθέσω τούτο μόνο, αφού ο καθένας έχει και τη φιλοσοφία του, όπως κάποτε μου είπες :

"Ο γλυκύ μου έαρ/γλυκύτατόν μου τέκνον/πού έδυ σου το κάλλος".

Ο νεοταξικός ιμπεριαλισμός "έδυσεν το κάλλος" δια της ελευθερίας, ο δε εφαρμοσμένος μαρξιστικός χάριν του προλεταριάτου. Αναμφίβολα, εδώ συνέτεινε τα μέγιστα η κακοποίηση του κάλλους από την καθεστηκυία τάξη.

Ο νεοταξικός ιμπεριαλισμός δεν είναι καθόλου νέος. Αυτός ήταν πάντα : Σου παίρνει, ό,τι σου δίνει. Δεν ξέρω αν υπάρχει, και πού, ο εισέτι μη εφαρμοσμένος μαρξιστικός.

Πιθανό να βρίσκεται στις κατακόμβες, όπου και η ομώνυμη Ρωσική Εκκλησία. Πάντως, θεωρώ καταχρηστικό τον όρο "μαρξιστικός". Η Εκκλησία, εν προκειμένω το Κάλλος, δεν προσλαμβάνει τους πολιτικούς όρους. Ούτε προσλαμβάνεται από αυτούς, για να εξαγιάσει τα δόλια παιγχνίδια της διπλωματίας και των ποικίλων στρατηγημάτων της. Πλάθει χαρακτήρες για να ασκούν χρηστή πολιτεία. Όχι άχρηστη, ψεύτικη, από αδίστακτους πλεονέκτες.

Όπως είπαμε, ο καθένας έχει τη φιλοσοφία του.