Έγραφε ένας σε ιστολόγιο θρησκευτικού περιεχομένου :
"Ἡ ἀληθινή θρησκεία εἶναι ἡ ἐξ ἀποκαλύψεως θρησκεία. Ἡ θρησκεία τήν ὁποία ἀπεκάλυψε στούς ἀνθρώπους ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ξεκινᾶ μέ τήν Παλαιά Διαθήκη καί τελειώνεται μέ τήν Καινή Διαθήκη, μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ."
Και συμπλήρωσα εγώ τα κατωτέρω :
Προβλέπω, ο π. Ρωμανίδης να βγαίνει από τον τάφο του (ο Κύριος να τον αναπαύσει) και με προτεταμένο τον δείκτη, να μας επιπλήττει:
"Αίσχος! Ντροπή! Είδα κι έπαθα να σας θεραπεύσω από τη νευροβιολογική ασθένεια της θρησκείας κι εσείς γράφετε αυτά τα πράγματα! Ο Χριστός να σας ελεήσει. Εγώ προσεύχομαι για σας, νουν Χριστού να αποκτήσετε και τη θρησκεία να λησμονήσετε. Τώρα έχετε την εκκλησία" (και το ενάντια στη θρησκεία, συμπληρώνω εγώ).
Φυσικά, όσοι είναι γιατροί γνωρίζουν καλώς ότι τά ψυχιατρικά νοσήματα οφείλονται σέ Ψυχοπαθολογικά αίτια καί όχι σέ Νευροβιολογικά.
Ιστολογικά - Παθολογοανατομικά ευρήματα δέν ευρίσκονται σέ εγκεφάλους πασχόντων από Νευρώσεις ή Ψυχώσεις. Αυτά τά βρίσκουμε στήν 3η κατηγορία Ψυχιατρικών παθήσεων : στά Οργανικά Ψυχοσύνδρομα ( : χρόνιος αλκοολισμός, εθισμός σέ εξαρτησιογόνες ουσίες, δηλητηριάσεις, ανοϊκά σύνδρομα προχωρημένης ηλικίας). Οι άλλες 2 κατηγορίες αναφέρθηκαν καί είναι οι Νευρώσεις καί οι Ψυχώσεις. Δέν συνοδεύονται μέ ιστολογικό ευρήματα (βιοψία) στόν εγκέφαλο.
Αυτά θα μας πει ο μακαριστός π. Ρωμανίδης και ίσως, να έχει δίκιο. Μας είπαν, βλέπετε, ότι η θεολογία διακρίνεται στην προ-Ρωμανίδη και την μετά-Ρωμανίδη περίοδο. Άλλη θεολογία είχαμε πριν από τον π. Ρωμανίδη και άλλη αποκτήσαμε μετά από αυτόν. Πετάξαμε, λοιπόν, την παλιά κακή θεολογία των θρησκευτικών "τύπων" και φτιάξαμε τώρα τη νέα καλή θεολογία των "σχέσεων κοινωνίας" καί εκκλησιαστικά απελευθερωμένων - εκτός "τύπων" - ανθρώπων. Είναι οι τύποι (άνθρωποι) του "ενάντια στη θρησκεία", οι τύποι χωρίς επιδερμικά συναισθήματα, που ακούνε τις "πενιές" του Τσιτσάνη, τα άσματα του κ. Λευτέρη Παπαδόπουλου κά. και τα οποία, προβλέπω, θα αντικαταστήσουν τα ανιαρά και παλιομοδίτικα "νιαουρίσματα" των κακόφωνων ψαλτάδων.
Αυτά (τσιτσάνηδες κλπ.) πλάθουν το γνήσιο συναίσθημα, τα άλλα είναι σαχλαμάρες. Εκτός, μόνο - κι αυτό το λέω εγώ, όταν κάποιος αναγνωρισμένος ηθοποιός, καλλίφωνος κλπ. απαγγέλλει ή ψάλλει, το "Αι γενεαί πάσαι", το τροπάριον της Κασσιανής και άλλα.
Εμπρός, λοιπόν, όλοι μαζί "ενάντια στη θρησκεία"! Τα σκυλάδικα (χαμηλής ή υψηλής διαφοροποίησης) θέλουν πελάτες.
Σημείωση
Στη φωτογραφία, νέοι σε διαδήλωση πορείας ενάντια στη θρησκεία.
Αυτά θα μας πει ο μακαριστός π. Ρωμανίδης και ίσως, να έχει δίκιο. Μας είπαν, βλέπετε, ότι η θεολογία διακρίνεται στην προ-Ρωμανίδη και την μετά-Ρωμανίδη περίοδο. Άλλη θεολογία είχαμε πριν από τον π. Ρωμανίδη και άλλη αποκτήσαμε μετά από αυτόν. Πετάξαμε, λοιπόν, την παλιά κακή θεολογία των θρησκευτικών "τύπων" και φτιάξαμε τώρα τη νέα καλή θεολογία των "σχέσεων κοινωνίας" καί εκκλησιαστικά απελευθερωμένων - εκτός "τύπων" - ανθρώπων. Είναι οι τύποι (άνθρωποι) του "ενάντια στη θρησκεία", οι τύποι χωρίς επιδερμικά συναισθήματα, που ακούνε τις "πενιές" του Τσιτσάνη, τα άσματα του κ. Λευτέρη Παπαδόπουλου κά. και τα οποία, προβλέπω, θα αντικαταστήσουν τα ανιαρά και παλιομοδίτικα "νιαουρίσματα" των κακόφωνων ψαλτάδων.
Αυτά (τσιτσάνηδες κλπ.) πλάθουν το γνήσιο συναίσθημα, τα άλλα είναι σαχλαμάρες. Εκτός, μόνο - κι αυτό το λέω εγώ, όταν κάποιος αναγνωρισμένος ηθοποιός, καλλίφωνος κλπ. απαγγέλλει ή ψάλλει, το "Αι γενεαί πάσαι", το τροπάριον της Κασσιανής και άλλα.
Εμπρός, λοιπόν, όλοι μαζί "ενάντια στη θρησκεία"! Τα σκυλάδικα (χαμηλής ή υψηλής διαφοροποίησης) θέλουν πελάτες.
Σημείωση
Στη φωτογραφία, νέοι σε διαδήλωση πορείας ενάντια στη θρησκεία.
Γιατρέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τα στομαχικά προβλήματα λόγω θρησκείας, σου συστήνω καθε μέρα μια κουταλιά σκόνη μαστίχας σε ένα ποτήρι νερό και θα γίνεις ΠΕΡΔΙΚΙ!
ΒΕΒΑΙΩΜΕΝΑ!
Επομένως βρέθηκε η λογική εξήγηση της συμπεριφοράς της Ιεραρχίας της Εκκλησίας. Εφόσον η θρησκεία είναι ενάντια στην εκκλησία άρα πρέπει κάθε τι που την αφορά να αποσιωπείται - καταργείται - παραμερίζεται. Αρα και η βλασφημία ορθά καταργήθηκε - στην πράξη - από τα Ελληνικά Δικαστήρια (βάσει σχετικού εγγράφου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας) αφού το ανωτέρω αδίκημα αφορά την θρησκεία. Από την άλλη γιατί ανακατεύτηκε η Ιεραρχία της Εκκλησίας σε ένα θέμα που αφορά την θρησκεία? Υπό το σκεπτικό της σχετικής επιχειρηματολογίας τους - ενάντια στη θρησκεία - οι Ιεράρχες της εκκλησίας της Ελλάδος είναι αναρμόδιοι να αποφασίσουν για κάτι τέτοιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε άλλα λόγια, σε τι ακριβώς είναι αρμόδιοι οι εν λόγω Ιεράρχες και σε τι αναρμόδιοι? Για να το θέσουμε αλλιώς, στο όνομα ποιας θρησκείας ενεργούν?
Κύριε Χριστοδουλίδη, μία απάντηση υπάρχει. Εχουμε πάθει οι Ελληνες ομαδική παράκρουση και νομίζουμε πως είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί. Και είναι σε τέτοιο σημείο η πλάνη μας που δεν αντιλαμβανόμαστε τη λογική της επιχειρηματολογίας των Ιεραρχών της Εκκλησίας - ότι δηλαδή δεν πιστεύουμε σε συγκεκριμένη θρησκεία αλλά έχουμε κοινές εκκλησιαστικές αντιλήψεις!!! οι οποίες βασίζονται σε συγκεκριμένο εκκλησιαστικό γεγονός (καλά κατάλαβα?) όπως αυτό προσδιορίζεται (?) από τους Ιεράρχες της Εκκλησίας. Αυτό δε το εκκλησιαστικό γεγονός έχει παρακλάδια (ή είναι παρακλάδι το ίδιο) - βλέπε εκκλησιαστικά γεγονότα άλλων χωρών - π.χ. της Ιταλίας!!!
Ας βρεθεί άνθρωπος στον πλανήτη να παράσχει εξήγηση στα ανωτέρω!
Ενας πιστός
Αγαπητέ Ανώνυμε και πιστέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εξηγήσεις και τι απαντήσεις ζητάς; Εδώ μας κανοναρχούν άτομα με έκδηλα τα συμπτώματα της ψύχωσης. Αρκεί να δεις την όψη του Μητροπολίτη Καλαμών, τον συγγραφέα του "ενάντια στη θρησκεία" και μερικών άλλων, για να βγάλεις τα συμπεράσματά σου. Το δε άκρον άωτον του παραλογισμού, είναι ότι ο εισηγητής του πολέμου κατά της θρησκείας και υπέρ της εκκλησίας, χρησιμοποίησε έναν ιατρικό όρο εντελώς λανθασμένα. Ταύτισε τη θρησκεία με ασθένεια νευροβιολογική. Όμως οι νευροβιολογικές παθήσεις που μας οδηγούν σε διαταραχές του ψυχισμού οφείλονται είτε σε τοξικές ουσίες (φάρμακα, αλκοόλ κλπ) ή σε ιδιοπαθή εκφυλιστικά αίτια (άνοιες), όπου σε τελική ανάλυση καταστρέφεται και αποδιοργανώνεται ο ψυχισμός, η ψυχολογία του ατόμου. Στην προκειμένη περίπτωση της θρησκείας δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι ο όρος "νευροβιολογική" ασθένεια ευσταθεί. Δεν έχουμε ούτε τοξική επίδραση φαρμάκων, ούτε βέβαια εκφυλιστικές (ανοϊκές) εγκεφαλικές παθήσεις, που τις συναντάμε σε προχωρημένη ηλικία. Και οπωσδήποτε, δεν συζητάμε για κληρονομικές ή συγγενείς νευρολογικές βλάβες που έχουν επιπτώσεις στην ψυχική σφαίρα. Μόνο ο όρος "ψυχοβιολογική" ασθένεια θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός, νοουμένου ότι η θρησκεία επιδρά λίαν ενωρίς στη διαμόρφωση της ψυχολογίας και αυτό έχει ως συνέπεια την μετέπειτα βιολογική (με ευρεία έννοια) εξέλιξη του ατόμου.
Βλέπουμε λοιπόν ότι από έναν λάθος ορισμό, που έδωσε ο π. Ρωμανίδης για να θεμελιώσει την πολεμική κατά της θρησκείας (σημ. παρόμοια προσπάθεια είχε γίνει στις αρχές του περασμένου αιώνα και αυτή ολοκλήρωσε ο π. Ρωμανίδης), συνεχίστηκε το ακόμη μεγαλύτερο : Η παραφροσύνη, σχιζοφρένεια καλύτερα, να είμαστε εκκλησιαστικοί τύποι (χαρακτηρολογικά και συμπεριφεριολογικά) όχι όμως και θρησκευτικοί. Να καταργούμε το θρησκευτικό συναίσθημα και από την άλλη, να πάμε να φτιάξουμε το εκκλησιαστικό. Αλλά ο άνθρωπος γεννιέται με το θρησκευτικό συναίσθημα, αυτό είναι το εγγενές θείο δώρο που όλοι έχουμε. Το επιβεβαιώνει άλλωστε άλλωστε η Ψυχιατρική. Αν αυτό το συναίσθημα βρει την ολοκλήρωσή του μέσα στην εκκλησία, και αυτό είναι το ζητούμενο κατά τη γνώμη μου, είναι άλλο θέμα. Όχι όμως να έχουμε στόχο και σκοπό να καταργήσουμετη θρησκεία, να στεγνώσουμε τον άνθρωπο από το συναίσθημα, βάζοντας στη θέση του συναισθηματικού κενού την αισθητική και τα εικαστικά. Κάτι που αργότερα θα μας οδηγήσει με βεβαιότητα στην εκατόμβη εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων υπό τους ήχους ορατορίων, ας πούμε, του Σεβαστιανού Μπαχ. Αυτό είναι το εκκλησιαστικό "γεγονός" που πάνε να φτιάξουν. Γιατί; Διότι η εκκλησία τους και ο θεός που λατρεύουν στερείται συναισθήματος. Είναι κίβδηλο, όπως ψεύτικη είναι και η εκκλησιαστικότητα που έχουν. Είναι κίβδηλη διότι ουσιαστικά πρόκειται για θρησκευτικότητα πρωτόγονη και αρχαϊκή, δεν έχει δε σημασία αν κάποιοι την πολεμούν φανερά και έτεροι μένουν αυστηρά προσκολλημένοι σ΄ αυτή. Η αιρετική εκκλησία τους και ο θεός που τιμούν εκεί τους οδηγεί: "ετοιμάζοντες τω δαιμονίω τράπεζαν και πληρούντες τη τύχη κέρασμα ... κύουσι πόνον και τίκουσιν ανομίαν". Η αίρεση δεν μένει ασυνεπής, επανέρχεται στις ρίζες της και είναι άδιάφορο, αν έχει οικοδομήσει εκκλησία.