Η παραφθορά του Συμβόλου Πίστεως

Σχολίαζε ο αμέθυστος την πρόταση για ένα νέο οικουμενισμό, από έναν διάσημο ολετήρα της Ορθδόξου Πίστεως των πατέρων μας. Το τι έγραφε ο ολετήρας δεν περιγράφεται. Όλα ανακατεμμένα και πάνω απ΄ όλα η "πρόταση". Άντε μετά να βγάλεις την άκρη. Άφησα στον "αμέθυστο" ένα σχόλιο, είναι αυτό που θα διαβάσετε :

Τι τα θέλετε τα σχόλια; Μια από τα ίδια πάλι. Αυτά που γράφει (λέει) το 1997, τα έγραφε και το 1960 και η ακαδημαϊκή, και όχι μόνο, θεολογία - η εξελικτική θεολογία για να εξηγούμαστε - σιωπούσε.

Αυτός λοιπόν, που ξέρει ελληνικά, γράφει και μας συνιστά : "Στὰ Ἑλληνικὰ ἡ λέξη «πίστη» διατηρεῖ ἀκόμη τὴν πρωτότυπη ἔννοια τῆς ἐμπιστοσύνης."

Στη γλώσσα όμως της Θεολογίας, γράφω εγώ, πίστη σημαίνει πίστη και εμπιστοσύνη σημαίνει εμπιστοσύνη. Η πίστη αφορά στο παρόν, η εμπιστοσύνη αφορά στο μέλλον.

Το Σύμβολο της Νικαίας περατούται με το ρήμα "προσδοκώ" και η προσδοκία αυτή - στην ανάσταση των νεκρών και τη ζωή του μέλλοντος αιώνος - είναι, αν θέλετε, η "εμπιστοσύνη" των πιστών : Η "εμπιστοσύνη" στην προσδοκία, που μας φανέρωσε το άγιον Πνεύμα δια των Οικουμενικών Συνόδων και την χορεία των θεοφόρων Πατέρων. Αλλά ποιος τόλμησε από την ακαδημαϊκή εξελικτική θεολογία να διαγνώσει τις ολέθριες συνέπειες της αντικατάστασης και υποκατάστασης της πίστεως, ως προσδοκία, από την εμπιστοσύνη.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουν στο (πανταχού) παρόν του αγίου Πνεύματος και προσδοκούν (ή εμπιστεύονται) το μέλλον τους, στον εκ νεκρών πρωτότοκο αναστάντα Κύριο, τον οποίο ήγειρε εκ νεκρών η δόξα του Πατρός : "Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και επήρε τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και είπε. πάτερ, ελήλυθεν η ώρα. δόξασόν σου τον υιόν, ίνα και ο υιός δοξάση σε, καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός, ίνα πάν ο δέδωκας αυτώ δώσει αυτοίς ζωήν αιώνιον".

Αυτά και

"Ουκ αποθανούμαι, αλλά ζήσομαι και διηγήσομαι τα έργα Κυρίου". Τα περί εμπιστοσύνης, ίσον πίστη, είναι για τα σκουπίδια, όπως και όλη η εξελικτική θεολογία των διαφθορέων.