ΠΑΠΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ

Όταν η αίρεση ή ένας αιρετικός, αγωνίζεται να καταστήσει ασαφή και αδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στην πλάνη και στην αλήθεια, προκύπτουν δοκίμια όπως αυτό (: Απόσπασμα από το δοκίμιο «ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΑΝ “ΚΟΙΝΩΝΙΑ”» του Joseph Ratzinger, στο ιστολόγιο "αμέθυστος")

Τούτο το δοκίμιο είναι ένα από τα πλέον χαρακτηρηστικά - και ενδεικτικά - δείγματα σφετερισμού της αλήθειας σε μια προσπάθεια ώστε το γνήσιο να αντικατασταθεί πλήρως από το κίβδηλο.

Δεν χρειάζεται να μπει κανείς στον κόπο της αναίρεσης, αναλύοντας διεξοδικά όλες του τις κακοδοξίες. Το "Δοκίμιο" μας παρέχει αυτή την ίδια τη δική του "ανάλυση", καθώς ο συντάκτης του γράφει :

"Από αυτή την ανάλυση προκύπτει κάτι πολύ σημαντικό : η σύνθεση του Πατρός και του Υιού σε μια τέλεια ενότητα δεν θεωρείται σαν μια γενική ομοουσιότητα, αλλά σαν κοινωνία (communio), όχι δηλαδή σαν μια ουσία με την μεταφυσική της έννοια, αλλά λόγω των προσώπων, σύμφωνα και με την φύση του θεού, η σύνθεση είναι κι’ αυτή προσωπική."

Η σύνθεση του Πατρός και του Υιού, δια την κοινωνίας (communio) του αγίου Πνεύματος τα λέει όλα, εκτός βέβαια από τη σύνθεση (sic) του Υιού με το άγιον Πνεύμα ή του Πατρός με το άγιον Πνεύμα. Τότε, στις δύο αυτές περιπτώσεις, συνθέτης και communio γίνεται άλλοτε ο Πατήρ και άλλοτε ο Υιός. Έχουμε, δηλαδή, αλλαγή ρόλων. Όταν συνθέτωνται ο Πατήρ με το Πνεύμα την κοινωνία την κάνει ο Υιός και όταν η σύνθεση γίνεται με τον Υιό και το Πνεύμα, τότε αναλαμβάνει την communio ο Πατήρ.

Λαμπρά! Πάμε για σύνθεση και δηλώσετε ποια από όλες προτιμάτε : Την communio του Πνεύματος, του Πατρός ή του Υιού; Αν δεν σας κάνει καμμία, τότε σας έχουμε κάτι άλλο, την έκπληξη :

"Στην Τριάδα η Δυάς στρέφεται προς την ενότητα χωρίς να καταργεί τον διάλογο, ο οποίος αντιθέτως δυναμώνει". Τι, δεν το καταλάβατε; Άντε, ας το κάνουμε "λιανά". Η ενότητα δυναμώνει με τον διάλογο και ο διάλογος της Δυάδος στρέφεται προς την Τριάδα. Εδώ όμως ο πάπας Βενέδικτος κάνει ένα λάθος. Δεν έχουμε διάλογο της Δυάδος, έχουμε τον διάλογο της λεγεώνος και όπως είναι γνωστό "τα των δαιμόνων (λεγεών το όνομά μου) ακατάστατα".

Αυτά είναι τα παπικά, και τα κακόδοξα, και τα αιρετικά. Τα δικά μας Ορθόδοξα άλλα λένε :

«Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών».
Αμήν.