Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Λοιπόν, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, μην κάνετε θόρυβο, ακούστε με και σκεφθείτε. "Η ομορφια θα σώσει τον κόσμο", έτσι δεν μας είπε ο μεγάλος Ρώσος κλασικός Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ; Αν δεν το ξέρετε σας το λέω εγώ και να το μάθετε : Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, τελεία και παύλα.

Ο κύριος Μίκης ασχολείται με την ομορφιά, διότι αν κι αυτό δεν το ξέρετε, ομορφιά σημαίνει Τέχνη, σημαίνει Αισθητική, σημαίνει Μουσική. Θυμηθείτε τα μουσικά ακούσματα του κ. Μίκη, πόσο πατριωτικά, πόσο επαναστατικά, πόσο εθνικά, πόσο λαϊκά, πόσο συναισθηματικά, πόσο ... κλπ., κλπ.

"Δυό γιούς είχες μανούλα μου/ ένας για την Ανατολή/ κι ο άλλος για τη Δύση", "Στο περιγιάλι το κρυφό/κι άσπρο σαν περιστέρι", "Στρώσε το στρώμα σου για δυό" και τι άλλο να πρωτοθυμηθεί κανείς. Ο κ.Μίκης έγραψε μουσική ιστορία και την μετέφερε αισθητικά στην πολιτική. Μας είπε ότι η Μουσική ενώνει τον κόσμο, ενώνει τους ανθρώπους. Ήταν θεράπων αυτής της πολιτικής (πολιτικός πολιτισμός).

- Δεν τους ενώνει είπατε;
- Τους ενώνει κι εσείς να λέτε ότι θέλετε. Τους ενώνουν και άλλα πράγματα, πολλά άλλα, όπως το ποδόσφαιρο και οι Ολυμπιακοί αγώνες. Τους ενώνει τώρα και ο πάπας, αλλά τους ενώνει και η Νέα Τάξη Πραγμάτων. Προπαντός όμως, μη το ξεχνάμε, τους ενώνει η Τέχνη. Εδώ κάνει σημαντικές επενδύσεις η παγκοσμιοποίηση.

Ποδόσφαιρο, Ολυμπιακοί, πάπας και Νέα Τάξη, όλα είναι ενοποιητικά. Ενοποιητική και η Τέχνη, την οποία, όπως είπαμε, υπηρετεί ο κ. Μίκης και πολλοί άλλοι. Διότι, δεν το ξεχνάμε, "η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"!

Αλλά η ομορφιά, την οποία οι καλλιτέχνες και οι άλλοι επαγγέλονται δια της ενοποιού Τέχνης, μάλλον δεν θα τους κάνει τη χάρη. Διότι, ναι μεν είπε αυτό ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ, όμως μέσα από τα βιβλία του ξεπροβάλλει μια ομορφιά όχι απρόσωπη, ούτε ουδέτερη, μήτε όπως αυτή του πάπα. Είναι το Κάλλος του Εσταυρωμένου, το Σταυροαναστάσιμο Κάλλος, το οποίο με έντεχνα (ή Έντεχνα) τρυκ και τη συνδρομή των εξαγορασμένων διανοουμένων μας, η Νέα Τάξη το έχει κάνει αγνώριστο, αηδιαστικό, αποκρουστικό. Τόσο μάλιστα, ώστε κάθε ασχήμια και κάθε κακογουστιά της σημερινής άθλιας, λόγιας ή άλλης, Αισθητικής να θεωρείται έργο μοναδικό, ανεπανάληπτο ή οπωσδήποτε αξιομνημόνευτο.

Αυτή η Τέχνη, αυτή η πολιτική, αυτός ο πολιτικός πολιτισμός, δεν κάνουν για να ενώσουν τον άνθρωπο. Ούτε αυτή η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Τον τεμαχίζει και φέρετρα μας ετοιμάζει.

Όσο για της "πνευματικές ωδές" του λαϊκού πενταγράμμου και τους δεξιοτέχνες μουσικοσυνθέτες ή τραγουδιστές, αυτοί είναι καλοί για στιγμιαίες συναισθηματικές απολαύσεις ολιγόλεπτης διάρκειας. Τόσης, όσο κρατά και το δύο ή τριών λεπτών άκουσμα. Μετά υπάρχει το χάος, η αμορφία του χάους. Όχι το Σταυροαναστάσιμο Κάλλος.
Είναι το μόνο που ριζικά εκθεμελιώνει όλη αυτή την επιδερμική συναισθηματική σαχλαμάρα της σημερινής Τέχνης, γι΄ αυτό έχει μπει στο στόχαστρο της Νέας Εποχής.
Είναι στο χέρι μας να αγωνιστούμε, να το κρατήσουμε, ακόμη και τη ζωή μας να δώσουμε. Τότε Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.