Ο ΦΙΛΟΚΑΤΗΓΟΡΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Σχολιαστής ιστολογίου επανήλθε εν συντομία για να εδραιώσει την κατηγορία που μου προσήψε, ότι δήθεν έβγαλα πλανεμένο τον γέροντα Παΐσιο με αυτά που έγραψα σε δυο προηγούμενα Θέματα : Το πρώτο, το δεύτερο και ίσως ένα τρίτο μπορείτε να τα διαβάσετε.

Επανήλθε "εν συντομία" είναι τρόπος του λέγειν. Μετά από επιλόγους, μονολόγους, "δεν ξανά ασχολούμαι" "και εδώ τελειώνω", εδέησε κάποτε να τελειώσει ύστερα από καταιγισμό ασυναρτησιών. Κάποιος έλεγε : "Αν δεν ξέρεις να γράφεις, να γράφεις πολλά, για να ζαλίσεις αυτούς που θα σε διαβάσουν". Κι αυτός κάνει τα ίδια. Κάλεσε μάλιστα ως συνήγορο και έναν άλλο ανώνυμο σχολιαστή για να επιβραβεύσει τα ακατανόητα που έγραψε. Σημειωτέον, για να υπεραμυνθεί της αγιότητας του κοιμηθέντος γέροντα Παϊσίου, την οποία προσέβαλλε ο γράφων. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να συγκρίνει τον γέροντα Παΐσιο με τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον Μέγα Βασίλειο. Τους οποίους και αυτούς θα προσέβαλλα, αν έγραφα το "χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πλανεμένος". Κυριολεκτικά, τρικυμία στο κρανίο.

Το επίμαχο σημείο ήταν ότι αμφισβήτησα - κατά την αντίληψή του - τον λόγο του γέροντα, ότι ο Θεός θα βγάλει μέσα από το κακό το καλό. Αυτό όμως δεν ελέχθη αναιτιολόγητα, ούτε και επρόκειτο περί αμφισβητήσεως. Ιδού, τι ήταν αυτό που ενόχλησε τον "προστάτη αγίων"

Έγραψα :

"Από το κακό ο Θεός θα βγάλει το καλό, αλλά δεν είναι ανάγκη η ανθρωπότητα να κυλιστεί πάλι στο αίμα. [Ούτε μπορεί η πίστη να προέλθει από την απιστία κατά την Έσχατη (τελική) Κρίση.]. Αυτό έγινε στο παρελθόν με τα άπειρα πλήθη των μαρτύρων για το δίκαιο (Χριστός),για τη δικαιοσύνη (χριστιανοσύνη), για την πίστη. Αυτά όμως περιήλθαν στα χέρια ιδιοτελών ανθρώπων, ανθρώπων εξουσιομανών, φιλάργυρων, ανθρωποκτόνων."

Ακόμη δε, επειδή μου ζητήθηκε να επανορθώσω, διευκρίνισα λέγοντας :

"Εκείνος (π. Παΐσιος) είπε ότι "από το κακό, ο Θεός θα βγάλει το καλό" κι εγώ συμπλήρωσα ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει, αν άνθρωποι με φόβον Θεού ήταν εκείνοι που διαχειρίζονται τα του κόσμου και τα των ανθρώπων. Ότι μπορεί σε εντελώς μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων να συμβαίνει δεν το απέκλεισα. Να συμβεί όμως γενικότερα και σε οικουμενικό επίπεδο, θεωρώ ότι αποκλείεται. Εκτός αν πρόκειται για τη συντέλεια των αιώνων, οπότε θα έχουμε και το οριστικό ξεκαθάρισμα. Κάτι το οποίο δεν ισχυρίστηκα. Ούτε και θέλω να παραστήσω τον προφήτη."

Διεξοδικότερα, επειδή ο φιλοκατήγορος "προστάτης αγίων" αποφάσισε να δείξει και τις θεολογικές γνώσεις που (δεν) έχει, θεώρησε σκόπιμο να αναφέρει την παραβολή του Ασώτου (!) παραπέμποντας τον αναγνώστη όχι φυσικά στον Άσωτο ή στην Μετάνοια, αλλά στην αντίδραση του μεγαλύτερου αδελφού, ο οποίος είχε παραμείνει με τον πατέρα του και ποτέ δεν έτυχε της μεγάλης φιλοξενίας, όπως αυτή του επιστρέψαντος Ασώτου. Αυτά που έγραψα του υπενθύμιζαν τη στάση και το παράπονο του πρεσβύτερου αδελφού. Ο αδελφός που είχε μείνει πίσω, δεν μπόρεσε να καταλάβει τίποτα και θεώρησε αδικία την τιμή που έγινε στον αδελφό.

Ποια σχέση μπορεί να έχουν αυτά που έγραψα, με τις θεολογικές ασυναρτησίες του αδαούς φιλοκατήγορου, είναι κάτι που θα πρέπει να το εξηγήσει ο ίδιος στον εαυτό του και σε όσους επικαλείται ότι "μου τα έσυραν" σε διάφορα (ποιά;) ιστολόγια. Νομίζει ότι αμφισβήτησα εκτός από τον γέροντα και την αξία της Μετανοίας! Τόσο βάθος έχει η ικανότητά του στο να αναγινώσκει απλά πράγματα.

Η παρέμβαση που χρειάστηκε να κάνω, για να διορθώσω αυτόν (και άλλους) που ψυχολογούν χωρίς να είναι ψυχίατροι και θεολογούν, χωρίς να είναι θεολόγοι ήταν για να τον (τους) διευκολύνω, ώστε να μπορέσει να καταλάβει τα απλά πράγματα. Και ήταν αυτή :

Η μεν "παραβολή του Ασώτου" αφορά στον άνθρωπο, στον καθένα άνθρωπο από εμάς, τα δε δικά μου γραφέντα αφορούν στο τι γίνεται σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο. Φυσικά και στο ιντερνέτ.

Θεώρησα βέβαια περιττό να αναφερθώ ειδικότερα στην παραβολή του Ασώτου, καθώς μου φάνηκε εντελώς εκτός θέματος. Διότι όταν είπε ο γέροντας : "Πάντως είτε το θέλουν οί άνθρωποι είτε δεν το θέλουν, θά ερθη καιρός πού όλοι θά πιστέψουν, γιατί θά φθάσουν σε αδιέξοδο καί θά επέμβη ό Χριστός", εννοούσε προφανώς κάτι γενικότερο και ευρύτερο από το "εις εαυτόν ελθών" του Ασώτου, το οποίο όπως έγραψα αφορά στον κάθε ένα από εμάς χωριστά. Εδώ όμως που βρισκόμαστε σήμερα, πλέον, πρέπει να μιλούμε για οικουμενική και παγκόσμια μετάνοια και αυτό όχι μόνο δεν φαίνεται, αλλά δεν υπάρχει και το παραμικρό ίχνος αισιοδοξίας. Όλοι βαδίζουμε τον ίδιο δρόμο και ένας είναι ο Θεός για όλους. Άρα γε, αυτός ο ένας θεος για όλους ζητά από όλους την μετάνοια ή μήπως άλλους τους θέλει να μετανοούν, άλλους τους δέχεται όπως είναι και για άλλους του είναι εντελώς αδιάφορο;

Κάλεσε λοιπόν ο φιλοκατήγορος προστάτης αγίων και άλλον ένα ομοϊδεάτη του ως συνήγορο. Και αυτός θεώρησε καλό να μας απαριθμήσει διάφορα περιστατικά από τον ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟ, για να μας δείξει την αξία της μετανοίας, την οποία εγώ αγνοούσα, αφού η γραφή μου αποκάλυπτε τη νοοτροπία του αδελφού του Ασώτου!

Θα επαναλάβω, κι εδώ θα τελειώσω, ότι αυτά που έγραψα αφορούσαν σε κάτι ευρύτερο κάτι γενικότερο και οικουμενικό. Ούτε τον έξυπνο θέλησα να κάνω, ούτε να αποδείξω πόσο βλάκες είναι οι άλλοι. Φυσικά, δεν αφήνω κανένα υπαινιγμό ή υπαινιγμούς ότι ο γέροντας ήταν πλανεμένος, όπως πεισματικά μου αποδίδουν οι ψυχολόγοι, που ψυχολογούν χωρίς να είναι ψυχολόγοι, και οι θεολόγοι, που θεολογούν χωρίς να είναι θεολόγοι. Όσο για τον φιλοκατήγορο προστάτη αγίων, βρίσκεται ακόμη στην αναζήτηση εκείνου, που θα του δώσει την απάντηση στο "τι γίνεται με το σεξουαλικό πρόβλημα που απασχολεί τα 6 δισεκατομμύρια των κατοίκων του πλανήτη". Νομίζω ότι αρκετά ασχολήθηκα μαζί του.

Την παραβολή του Ασώτου να τη διαβάσουν πολλές φορές. Διότι η παραβολή αφορά ξεχωριστά τον καθένα μας και ουδόλως αυτούς που κυβερνούν με απληστία και δολοφονικά ένστικτα τον πλανήτη.
Αφήνω δε σε τι εκτίμηση έχουν Εκείνον που την είπε.