ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

"Δεν είναι τυχαίο ότι έρχονται σήμερα, τα ιδεολογικά και πολιτικά τέκνα του Λάσκαρη, τέως υπουργού Εργασίας της κλασσικής δεξιάς, να μας πουν ότι δεν υπάρχει «Αριστερά» και «Δεξιά»!!!"
Τα γράφει αυτά ο ΘΥΜΙΟΣ του ιστολογίου Ρεσάλτο. Θα το έγραφα διαφορετικά : Δεν είναι τυχαίο ότι έρχονται σήμερα τα ιδεολογικά τέκνα των συμφωνιών της Γιαλτας να μας πουν ότι δεν υπάρχει "αριστερά" και "δεξιά".

Τι υπήρχε πριν από τη Γιάλτα το ξέρουμε. Μετά, ο κόσμος χωρισμένος στα δυο και μάχες για τη διασφάλιση των "ζωνών επιρροής". Ο ένας ήθελε να αποκτήσει περισσότερες από τον άλλο για να είναι σίγουρος ως προς τα "μελλούμενα". Και ποιο ήταν τα μέλλοντα; Ότι οι συμφωνίες είχαν ημερομηνία λήξης. Η μοιρασιά κάποτε θα τελείωνε.

Οι σοβιετικοί το ήξεραν και αποσύρθηκαν νωρίς. Άφησαν ελεύθερο το πεδίο για να μας δείξει ο λεγόμενος free world τα πλεονεκτήματα της δημοκρατικότητας. (Ασαφής ο όρος και καλύτερα δημοκρατία). Άρχισε λοιπόν ο free world να ξηλώνει τα κατάλοιπα της σοβιετικού τύπου απολυταρχίας - δυνητικά πρότυπα που θα εύρισκαν μιμητές. Δειγματοληπτικά ο Σαντάμ και ο Μιλόσεβιτς.

Όπλα μαζικής καταστροφής ο ένας, που όμως δεν βρέθηκαν. Εγκλήματα γενοκτονίας ο άλλος από το σπόρο του διχασμού που έσπειρε η δημοκρατικότητα (δημοκρατία). Ο Τζέημς Μπέηκερ, υπουργός Εξωτερικών του πατρός Μπους να δηλώνει "δεν θα αναγνωρίσουμε κανένα κράτος που θα προκύψει από τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας" και την άλλη μέρα, ο Γερμανός ομόλογος Χανς Ντ. Γκένσερ να αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Κροατίας. Το πανηγύρι της δημοκρατίας και της ελευθερίας του Free World είχε ξεκινήσει.

Έπειτα άρχισαν τα όργανα με την τρομοκρατία. Όταν δεν έχεις εχθρό πρέπει να τον φτιάξεις, για να αποκτήσεις μετά τον καλύτερο φίλο! Θαυμάσια.

Τώρα μας κουρδίζουν με δεξιά βιολιά, αριστερές βιόλες, ανακατεμμένες καραμούζες με τύμπανα και μπουζούκια. Για να απολαύσουμε μουσική. Να δώσουμε προσοχή στο άκουσμα,αφήνοντας τα όργανα ή τους οργανοπαίχτες.
Ο μαέστρος μας δίνει το αποτέλεσμα και αυτό είναι το μόνο που μετρά. Ποιο όμως είναι το αποτέλεσμα δεν μας το λένε : Η ανατριχιαστική μουσική ή ο κουφός μαέστρος;

"Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του", όπως λέει η γνωστή επωδός της δημοσιογραφικής ηλιθιότητας.