Παράλληλοι μονόλογοι

Ελπίζω ο μοναχός Μωυσής να μη καταλογίσει εμπάθεια σε όσα σχόλια επί των γραφομένων του ακολουθούν και αφορούν σε άρθρο του στην εφημερίδα "Μακεδονία", 19/06/2011. Το άρθρο αναδημοσιεύεται στο ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ:http://aktines.blogspot.com/2011/06/blog-post_26.html
Επί πλέον, ας ερωτήσει τη Διεύθυνση της εφημερίδας, όπου και αρθρογραφεί, αν θα ήταν διατεθειμένη να φιλοξενήσει άρθρα, τα οποία υποστηρίζουν εντελώς αντίθετες θέσεις ή απόψεις από τις δικές του και ας μας πει, αν ο χώρος προσφέρεται για δημοσιεύματα πέρα από τα ήδη γνωστά. Που όλα εκθειάζουν τις μεταμοσχεύσεις. Είναι ζήτημα αν υπάρχει χώρος και για δημοσίευση επιστολών άλλου είδους.

Ας έλθουμε όμως στο προκείμενον

Μ.Μ (Μοναχός Μωυσής) : Όλες οι γνώμες (σ.σ. επί των μεταμοσχεύσεων) είναι σεβαστές, αλλά η προσοχή, η ευγένεια, η αγάπη, η συμπόνια και τουλάχιστον η καλοσύνη δεν βλάπτουν καθόλου κι εδώ.

ΚΧ (Κυπριανός Χριστοδουλίδης) : Πότε οι άλλες γνώμες, έστω και μερικές, ακούστηκαν; Και εφόσον δεν ακούστηκαν, τουλάχιστον στην ευρύτητα με την οποία ακούγονται οι δικές του ή άλλων, πώς αποφαίνεται ότι οι άλλες γνώμες στερούνται από ευγένεια, αγάπη, καλοσύνη;

Μ.Μ : Την άποψή του κανείς δεν χρειάζεται να την υποστηρίζει με τόσο πάθος, άγχος, φανατισμό και μίσος.

ΚΧ : Πώς βγάζει αυτό το συμπέρασμα και από πού εξάγεται ότι οι διαφορετικές απόψεις εκτίθενται (σπανιότατα) με πάθος, άγχος, φανατισμό και μίσος;

Μ.Μ : Δεν φοβάμαι τον διάλογο, αλλά θα πρέπει και ο άλλος να έχει τη διάθεση να ακούσει.

ΚΧ : Και η άλλη πλευρά δεν φοβάται τον διάλογο, αλλά απ΄ ό,τι μέχρι σήμερα έχει γίνει, ούτε διάλογος ποτέ υπήρξε, ούτε και ο ίδιος (Μ.Μ) δέχθηκε να καθήσει στο τραπέζι διαλόγου με άλλον ή άλλους. Αποδίδει στους "άλλους" σκληρότητα, αφιλάδελφον, πάθος, άγχος επιπολαιότητα, εσωτερικό φόβο, φανατισμό και μίσος, επιδαψιλεύοντας στην γραφίδα του ευγένεια, αγάπη, συμπόνια και "τουλάχιστον καλοσύνη".
Δεν φοβάται τον διάλογο εκείνος, δεν τον φοβάται και η άλλλη πλευρά. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν και ας αφήσουμε στην άκρη τους χαρακτηρισμούς των άλλων. Εκτός αν οι άλλοι είναι a priori σκληροκάρδιοι, φοβικοί ή φανατικοί. Οπότε δεν τίθεται θέμα διαλόγου.

Μ.Μ : Μερικοί δεν θέλουν καθόλου να πεισθούν, να βγουν λίγο από το δικό τους, το οποίο θεωρούν ως μόνο ορθό.

ΚΧ : Πόθεν η πληροφορία ταύτη; Να πείσουμε δεν θέλουμε (οι άλλοι) κανένα. Να πείσουμε τον εαυτό μας κι αυτό μας φαίνεται αινγματικό. Σε τι να τον πείσουμε; Στο ζήτημα του εγκεφαλικού θανάτου των έμψυχων μεν, ανέκφραστων δε (κατά τον καθηγητή Νευρολογίας κ. Μπαλογιάννη) ασθενών; Αν ο ίδιος πείθεται, οι άλλοι που ποτέ δεν ακούγωνται πώς να πεισθούν;

Μ.Μ : Το θαύμα μπορεί να τελεστεί πριν από τη μεταμόσχευση, κατ’ αυτήν ή μετά από αυτή.

ΚΧ : Αυτού του είδους τα θαύματα είναι καθ΄ οδόν, μας έρχονται με την τεχνητή γονιμοποίηση, όπου στρατιές έμψυχων αλλά ανέκφραστων (εγκεφαλική απλασία) θα αρχίσουν να παράγονται στα εργαστήρια της Γενετικής χωρίς να το γνωρίζει ουδείς. Μπορεί όμως να το γνωρίζουμε όλοι και ειδικά, όσοι θέλουν να θεραπεύσουν την ψυχή τους με ειλικρινή μετάνοια. Κατά τινας, η ψυχική νόσος προηγείται - για άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα - και έπεται η σωματική. Μετά από μεταμόσχευση θα ακολουθεί η διδαχή προς διάσωση της(των) ψυχής ή προτιμότερα της ενέργειας.