Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Μια διαφορετική Γνώμη


Τα κατωτέρω από το ιστολόγιο "Φωνή της Ορθοδοξίας"

http://sites.google.com/site/thevoiceoforthodoxy/articles/epibeblemenoshochorismoskratous-ekklesias

επειδή πολλά ακούγωνται για τις σχέσεις (αυτές θα μας καταστρέψουν) Πολιτείας και Εκκλησίας. Οι σχέσεις αυτές διέλυσαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ή Ρωμηοσύνη, όπως την αποκαλούν οι διδάσκαλοι των σχέσεων.

Ἐπιβεβλημένος ὁ χωρισμός Κράτους - Ἐκκλησίας
αναρτήθηκε στις 31 Ιουλ 2010 3:05 μ.μ. από το χρήστη + Photios

Τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου

Ἄλλο Κράτος καὶ ἄλλο Ἔθνος. Ἄλλο χωρισμός Κρατους Ἐκκλησίας καὶ ἄλλο ἡ ἀπο-ὀρθοδοξοποίηση τῆς Πατρίδος μας.

Πολλές φορές, τὸ Κράτος δρᾶ ἀντεθνικῶς. Ὡς κράτος ἐννοοῦμε τὴν Κυβέρνηση καί ὅλο το σύστημα τοῦ μηχανισμοῦ ἐξουσίας τῆς πατρίδος μας. Συχνότατα, λοιπόν, ὁ ἐξουσιαστικός μηχανισμός λαμβάνει ἐπιζήμιες ἀπόφάσεις γιὰ τὴν Πατρίδα. Για παράδειγμα ἀναφέρουμε τὴν ψήφιση ἀντεθνικῶν νόμων, ὅπως τῆς πριμοδοτήσεως τῶν ἐκτρώσεων. (Δὲν λέγομε, νομιμοποιήσεως τῶν ἐκτρώσεων, ἀλλά πριμοδοτήσεως, διότι ὅταν οἱ δαπάνες των ἐκτρώσεων καλύπτονται ἀπό τὰ ἀσφαλιστικά ταμεῖα, πρόκειται περί πριμοδοτήσεως. Τὸ Ἐλληνικό Κράτος, λοιπόν πριμοδοτεῖ, κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο, τὴν πληθυσμιακή συρρίκνωση τοῦ Ἔθνους).

Σήμερα, μέρος τοῦ ἐξουσιαστικοῦ μηχανισμοῦ ἀποτελεῖ καὶ ἡ κρατοῦσα Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία. Πρόκειται γιὰ μία κρατική Ἐκκλησία πού συμπλέκεται καὶ διαπλέκεται μὲ τὸν κρατικὸ μηχανισμὸ κατὰ τρόπον ἀπαράδεκτο καί ἐπιζήμιο γιὰ τὸ Ἔθνος.

Οἱ γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἤδη ἀπό ἀπό πολύ νωρίς ἐπεσήμαναν τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ χωρισμοῦ Κράτους Ἐκκλησίας, μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀπεμπλοκῆς τοῦ πνευματικοῦ ὀργανισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τά θανατηφόρα γρανάζια τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ. Σε πρακτικό τῆς Ἑλληνικῆς Θρησκευτικῆς Κοινότητος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τοῦ ἔτους 1934, ἀναγράφεται μεταξὺ τῶν ἄλλων ὅτι: «Ἡ βουλή δὲν δικαιοῦται νὰ νομοθετῇ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, ἅρα πρέπει νὰ ἐπέλθῃ χωρισμὸς Εκκλησίας -Κράτους».

Ἀφενός, πράγματι, ἡ σύνδεση αὐτή που ὑπάρχει μεταξὺ Κράτους – (κρατούσης) Ἐκκλησίας εἶναι εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας. Στερεῖ ἀπό αύτήν τὴν ἐλευθερία της μὲ ἀντάλλαγμα τὴν μισθοδοσία τοῦ κλήρου της. Ὅμως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουόλεως ἔχουν ἰκανή περιουσία νὰ αὐτοσυντηρηθοῦν ἄνετα, δίχως τὴν κρατική χορηγία. Ἡ ὑπεραφθονία τῶν χρημάτων πού ἔχει σήμερα, ἐπιτρέπει στούς διαφόρους Ἀρχιεπισκόπους καὶ Οἰκουμενικούς Πατριάρχες νὰ μεριμνοῦν γιὰ ἐπενδύσεις καὶ νὰ μεταβάλλονται ἀπὸ πνευματικοί ἡγέτες μάλλον σὲ ...Οἰκονομικούς Πατριάρχες ἀμφότεροι! Δίδει ἀκόμη σὲ αὐτοὺς τὴν δυνατότητα νὰ ζοῦν ὡς Αὐτοκράτορες ἢ Σουλτάνοι καὶ νὰ διοργανώνουν φιέστες ὅπως αὐτῆς τοῦ Συνεδρίου τοῦ Π.Σ.Ε. στὴν Ἀθήνα, ἢ τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Πάπα στὴν Κωνσταντινούπολη. Μὲ αὐτόν τὸν τρόπο, ὄμως, οἱ Ἐκκλησίες αὐτές ζημιώνονται πνευματικῶς. Ἀπομακρύνονται ἀπό τὴν παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μεταβάλλονται (ἂν δὲν ἔχουν μεταβληθεῖ ἤδη), σὲ κοσμικούς, ὀργανισμοὺς πολιτικο-οἰκονομικῆς ἐπιρροῆς.

Ἀκόμη μὲ τὸ ἀντάλλαγμα τῶν κρατικῶν (καὶ Εὐρωπαϊκῶν) ἀργυρίων, οἱ ἐν Ἑλλάδι ἐκλησιαστικές αὐτές δικαιοδοσίες (Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἡ Ἁγιορειτική Μοναστική Κοινότης) στεροῦνται τὴν ἴδια τὴν ἐλευθερία τους. Διότι εἶναι δέσμιες τοῦ Κράτους καὶ ἀναγκασμένες νὰ διοικοῦνται, ὄχι σύμφωνα μὲ τὸν τρόπο ποὺ οἱ ἴδιες θὰ ἤθελαν, ἀλλά ὅπως τοὺς ὑπαγορεύουν οἱ νόμοι τοῦ κράτους. Γιαυτό καὶ οἱ ἀποφάσεις τῶν ὀργάνων τους (ἀκόμη καὶ τῶν Συνόδων τους) προσβάλλονται στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπκρατείας, καὶ πολλές φορές ἀκυρώνονται.

Ὅμως, αὐτό δὲν φαίνεται νὰ ἀνησυχεῖ ἰδιαιτέρως τούς ἠγέτες του νεοημερολογιτισμοῦ. Διότι, ἔχουν ἀναπτύξει μηχανισμούς διαπλοκῆς ἀκόμη καὶ μέσα στὴν δικαστική ἐξουσία. Ἔτσι μποροῦν νὰ ἐλέγχουν σὲ ἀρκετά μεγάλο βαθμό (δὲν θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι ἐλέγχουν σὲ τέλειο βαθμό) τὶς ἀποφάσεις ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρουν ἄμεσα. Τὸ πρὸ καιροῦ ἀποκαλυφθέν παραδικαστικό κύκλωμα μὲ φερόμενο πρωταγωνιστή τὸν νεοημερολογίτη Ἀρχιμανδρίτη Ἰάκωβο Γιοσάκη, ἀποτελεῖ ἕνα δεῖγμα τῆς διαπλοκῆς Κράτους – (νεοημερολογιτικῆς) Ἐκκλησίας. Θὰ ἦταν ἀφελές νὰ πιστεύουμε ὅτι αὐτὸ ποὺ φέρεται νὰ κατόρθωσε ἕνας Ἀρχιμανδρίτης, εἶναι ἀδύνατο νὰ ἔχουν κατορθώσει σε μεγαλύτερο βαθμό οἱ ἀνώτεροί του. Καὶ «τί χρείαν ἔχομεν ἔτι μαρτύρων» ὅταν βλέπουμε νὰ ἐκδίδονται ἀποφάσεις τέτοιες, ὅπως ἡ ἀπόρριψη τῆς προσφυγῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας γιὰ τὶς ἄδικες ἀποφάσεις περί ἀπελάσεώς τους ἀπό τὸ Ἅγιον Ὄρος ὡς δῆθεν σχισματικῶν, ἢ τῆς καταδίκης Ἐσφιγμενιτῶν Πατέρων ὡς καταληψιῶν τοῦ δικοῦ τους κτιρίου στίς Καρυές!

Ἀφετέρου, τὸ Ἑλληνικό Κράτος, πάλι, ἀναγκάζεται –λόγω ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς διαπλοκῆς- νὰ ἀναλαμβάνει τὸν ἄχαρο ρόλο τοῦ διαιτητή τῶν διαφορῶν μεταξύ τῶν διαφόρων Ἀρχιεπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν ποὺ συγκρούονται γιὰ θέματα ἐξουσίας καὶ ἐπιρροῆς. Προσφάτως ἀνέκυψε θέμα μεταξύ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καὶ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου γιὰ τὸ νομοσχέδιο περί Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης. Γιατί τό θέμα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης πρέπει νὰ εἶναι ἀντικείμενο συζητήσεων καὶ ψηφοφορίας στὴν Βουλή; Τί γνωρίζουν οἱ Βουλευτές ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες; Ἢ μᾶλλον, τί γνωρίζουν ἀπὸ Ὀρθοδοξία οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς; Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ ἄλλα νομοθετήματα πού ρυθμίζουν μὲ λεπτομέρειες ὅ,τι εἶναι σχετικό μὲ τὶς νεοημερολογιτικὲς Ἐκκλησίες τοῦ Ἑλλάδικοῦ χώρου (καὶ τὴν ψευδοπαλαιοημερολογιτική τῆς Ἁγιορειτικῆς Κοινότητος). Γιαυτό μεγάλο δίκιο εἶχαν οἱ γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ὄταν ἀπό τὸ 1934 κατήγγειλαν αὐτήν τὴν διαπλοκή.

Τὸ μεγαλύτερο θῦμα αὐτῆς τῆς διαπλοκῆς εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Οἱ ἀπηνεῖς διωγμοί τῶν πατέρων μας ὀφείλονταν στὴν ἄνομη σύνδεση τῆς καινοτόμουἘκκλησίας μὲ τὸ Κράτος. Οἱ ἀστυνομικοί ὑπήκουαν (καὶ ἐνίοτε ἀκόμη ὑπακοῦν) στις ἐντολές τῶν νεοημερολογιτῶν δεσποτάδων, ποὺ ὡς πασάδες τῆς Τουρκοκρατίας διέταζαν τήν σύλληψη, τόν ἀποσχηματισμό καὶ τό ξύρισμα τῶν Ἱερέων μας. Ἄλλοι κληρικοί μας ὑπέστησαν ἐπιπλέον τὴν φυλάκιση καὶ τὴν ἐξορία. Μὲ ἐντολὲς δεσποτάδων-κοσμικῶν ἡγεμόνων (καὶ ὄχι ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας), οἱ ναοί μας κατεδαφίζονταν ἢ σφραγίζονταν. Τὰ ὄργανα τῆς τάξεως ὑπήκουαν στὶς ἐντολές τῶν ρασοφόρων ἡγεμόνων.

Γιαυτό έπαναλαμβάνουμε καὶ πάλι αὐτό που ζητούσαμε πρίν 70 χρόνια. Νά χωρίσει ἡ (νεοημερολογιτική) Ἐκκλησία ἀπό τό Κράτος. Ἡ ἀποδέσμευσή της ἀπό τό Κράτος θά ἦταν ἕνα πνευματικό κέρδος γι' αὐτήν. Ἐλεύθερη ἀπό τὸν ἐναγκαλισμὸ τῆς κρατικῆς ἐξουσίας θὰ μποροῦσε νὰ ἀσκήσει μεγαλύτερη ἐπιρροή σὲ ἀντεθνικές κινήσεις τῆς ἐξουσίας, καὶ θὰ ἐνέπνεε περισσότερη ἐμπιστοσύνη στὸν λαό. Ἴσως, ἀκόμη νὰ ἐτίθετο σὲ πνευματικώτερη τροχιά, πλησιάζοντας τὶς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἀρκεῖ τὸ κράτος νὰ διασφάλιζε μὲ ἕνα γενικό νομοθετικό πλαίσιο τὴν ἐλευθερία τῆς δράσεως της καὶ τὴν ἐσωτερική της αὐτοδιοίκηση. Εἶναι αὐτό πού ζητᾶμε νὰ διασφαλίσει καὶ σὲ ἐμᾶς τὸ Ἑλληνικό Κράτος. Νὰ ἀναγνωρίσει τὴν ἐλευθερία μας, τὴν αὐθυπαρξία μας καὶ τὴν διοίκηση μας ὅπως ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε (σύμφωνα με τούς Ἱερούς Κανόνες).

Ἡ 'Εκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, εἶναι μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἐλεύθερη ἀπό τὴν κρατική παρέμβαση. Ὅμως ὁ σφικτός ἐναγκαλισμός τοῦ Κράτους μὲ τὶς Νεοημερολογιτικές Ἐκκλησίες στὴν Ἑλλάδα, γίνεται αἰτία περιορισμοῦ τῆς δικῆς μας ἐλευθερίας, ὅπως προανεφέραμε.

Γιαυτό αὐτή ἡ ἄνομη διαπλοκή πρέπει νὰ παύσει ἐπιτέλους.

(«Η Φωνή της Ορθοδοξίας», ἀρ. φ. 943, Νοέμβριος – Δεκέμβριος
2006, σελ. 9-10)

Νεότερη επεξεργασία :



Η "νεότερη επεξεργασία" ως απάντηση σε σχολιαστή και αναγνώστη ο οποίος σημειώνει: "Μακάρι να εισέλθεις και εσύ στην Εκκλησία και να σωθείς διότι εκεί που βρίσκεσαι, με άκυρα Μυστήρια κατα 90 % , δεν σώζεσαι".
Τον ευχαριστώ.
Την ίδια ευχή του απευθύνω κι εγώ, να μείνει εκεί που βρίσκεται, με τα έγκυρα Μυστήρια και ελπίζω 90% να σώσει την ψυχή του.

Κυπριανός Χ


Από το ιστολόγιο http://aktines.blogspot.com/2011/07/blog-post_4253.html

Φωτογραφία της Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στο Βατικανό. Οι Ορθόδοξοι φορούν κοστούμι και φωτογραφίζονται μπροστά από ένα χαρακτηριστικό πίνακα. Η αντιπροσωπεία αποτελούνταν από το Μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ, Πρόεδρο της Συνόδου των Ορθοδόξων Επισκόπων της Γαλλίας και Διευθυντή του Γραφείου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ε.Ε., τον Βοηθό Επίσκοπο Σινώπης της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου Αθηναγόρα, καθώς και τον Αρχιμανδρίτη Μάξιμο Πόθο, Πρωτοσύγκελο της Μητροπόλεως Ελβετίας.

Νεότερης επεξεργασίας συνέχεια

Σχολιαστής : "ΌΧΙ δεν είναι λουσιμο στη λοιμική της αιρεσης, όταν ο πιστός δεν τα αποδεχεται ..." (σ.Σ. όσα λέει και κάνει ο μνημονεύων τους αμνημόνευτους επίσκοπος)

ΚΧ :
Βρισκόμαστε πλέον σε νέα "φάση" εκκλησιολογίας. Γιατί και ποια είναι αυτή, προσέξτε.

Ο ιερεύς : "Εν πρώτοις, μνήσθητι, Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών, ον χάρισαι ταις αγίαις σου Εκκλησίαις εν ειρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα, και ορθοτομούντα τον λόγον της σης αληθείας"
Ο διάκονος : "Και ων έκαστος κατα διάνοιαν έχει και πάντων και πασών"

Ο πιστός και μετέχων της θείας και ιεράς Μυσταγωγίας δεν αποδέχεται αυτά που κάνει ο επίσκοπος, δηλαδή δεν δέχεται ότι ορθοτομεί "τον λόγον της σης αληθείας". Τι δέχεται τότε; Δέχεται το του διακόνου "ων έκαστος κατα διάνοιαν έχει και πάντων και πασών".

Αυτή είναι η εσυγχρονισμένη νέα εκκλησιολογία μας, όπου δεν αποδεχόμαστε αυτά που κάνει ο επίσκοπος και προτιμάμε όποιον έχουμε μέσα στο κεφάλι (διάνοια) μας. Την αλήθεια ουδείς την ορθοτομεί παρά μόνο το ξερό μας το κεφάλι.

Έτσι διασπείρεται η λοιμική της αίρεσης και μας λούζει όλους.

21 σχόλια:

  1. Τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου θέλεις να πεις. Εκείνος τα γράφει και τιμή στην μητέρα και στον πατέρα του.

    Αντιγραφές κάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστοδουλιδη εισαι πλανεμενος γι' αυτο πεφτεις σε κακες παρέες. ΕΙΣΑΙ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΣ ΩΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΜΕ ΑΚΥΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ.

    φιλος που σε αγαπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ τον σχολιαστή "φίλο που με αγαπά" και ανταποκρινόμενος στην αγάπη του, ο πλανεμένος και σχισματοαιρετικός αδελφός του, δεν έχει άλλη απάντηση να του δώσει εκτός από αυτή :

    http://aktines.blogspot.com/2011/07/blog-post_18.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. απο την πόλη έρχομαι και στην κορφη κανέλλα και έβγαλα το καπέλλο μου να μην βραχει η ομπρέλλα.
    Αυτή είναι η απάντηση του Χριστοδουλιδη του φιλου. Αλλα λόγια για να ξεφυγει αντι άλλων. ό,τι του κατεβη προκειμενου να αλλαξει θεμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. άλλο ποικιλια αποψεων άλλο να λες αλλα αντι άλλων
    ενταξει φιλε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ωραία φίλε, συννενοηθήκαμε και μια φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μακάρι να εισέλθεις και εσύ στην Εκκλησία και να σωθείς διότι εκεί που βρίσκεσαι, με άκυρα Μυστήρια κατα 90 % , δεν σώζεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βλέπε αρχική ανάρτηση, "Νεότερη επεξεργασία" και φωτογραφία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγώ θα σώσω την ψυχή μου διοτι δεν συμφωνω με τους οικουμενισμους των κάποιων επισκοπων μου. Και τα μυστήρια τους ειναι έγκυρα. Αν θα χαθω θα χαθώ απο τις αμαρτίες τις προσωπικες μου. Ενώ εσυ κινδυνευεις να χαθείς διότι απο εγωισμό εμμένεις εκεί που δεν υπάρχουν μυστήρια κατα 90% λογω πολλών καθαιρέσεων και αυτοχειροτονιών. Κατάλαβες φιλε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Εγώ θα σώσω την ψυχή μου διοτι δεν συμφωνω με τους οικουμενισμους των κάποιων επισκοπων μου.
    Και τα μυστήρια τους ειναι έγκυρα. Αν θα χαθω θα χαθώ απο τις αμαρτίες τις προσωπικες μου ...
    Κατάλαβες φιλε;"

    ΚΧ :
    Κατάλαβα, φίλε, αλλά δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις κι εσύ. Αυτά που γράφεις είναι όσα πρεσβεύει ο παπισμός και σε παραλλαγή, ο προτεσταντισμός.
    Τα ίδια ακριβώς λένε, με καλύτερη εκδοχή την προτεσταντική, η οποία έχει λιγοστέψει, χάριν ευκολίας, τα Μυστήρια.

    Δεν μπορείς να συνηδητοποιήσεις ότι η λοιμική της αίρεσης σε λούζει κατά κυριολεξία, όταν σε ευλογεί ο μνημονεύων επίσκοπος τους αμνημόνευτους αδελφούς εν τη αιρέσει συνεπισκόπους.

    "όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήση, πταίση δε εν ενί, γέγονε πάντων ένοχος"

    Ο δικός μας νόμος είναι το Σύμβολο Νικαίας-Κων/πόλεως, δήλον ότι, των Οικουμενικών Συνόδων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λες αθεολογητες βλακειες. Δεν λούζει καθόλου τον πιστο η αίρεση ακόμα και ο ίδιος ο επίσκοπος είναι αιρετικός αλλά όχι καθαιρεμένος. Τα Μυστηρια τελούνται κανονικότατα και ο πιστός εφ'όσον δεν δεχεται τις αιρεσεις του επισκόπου παίρνει την Χάρη. Φαίνεται δεν έχεις διαβάσει ποτέ σου το Πηδάλιον ούτε τους Πατέρες.

    Παρεμβαίνων στην συζητηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θα παρακαλούσα τον "παρεμβαίνοντα στη συζήτηση" σχολιαστή, ο οποίος έχει διαβάσει το Πηδάλιο, να μας καταθέσει αυτά τα οποία γράφονται εκεί μέσα.

    Κατά τη γνώμη μου, η μετάδοση της λοιμικής από συμπροσευχόμενο, συγχρωτιζόμενο και μνημονεύοντα αιρετικούς, γίνεται με πλάγιο, έμμεσο τρόπο, του τύπου : Εμείς λέμε τα δικά μας, εκείνοι τα δικά τους, αλλά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα στις μεταξύ μας σχέσεις (η θεολογία της σχέσης πανταχού παρούσα).

    Και εφόσον οι σχέσεις είναι εκείνες που θεολογικά αξιολογούνται περισσότερο, το επόμενο είναι - για τους πιστούς - "το ίδιο είμαστε". Ωστόσο, για προσχηματικούς λόγους, πρέπει να τονίζουμε ότι διαφέρουμε. Ποιά όμως η διαφορά όταν οι διαφέροντες αλληλομνημονεύονται, συλλειτουργούν, συμποσιάζονται και συμπροσεύχονται;

    Αυτό είναι ή δεν είναι, "λούσιμο" στη λοιμική της αίρεσης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΌΧΙ δεν είναι λουσιμο στη λοιμική της αιρεσης, όταν ο πιστός δεν τα αποδεχεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. αν έχεις παλαιοημερολογίτικα γυαλιά δεν προκειται να πεισθείς ότι και να σου δειξει ο παρεμβαίνων. Να έχεις ταπείνωση και τότε και τις κακές παρέες θα διώξεις και στην Εκκλησία θα μπεις με τα εγκυρα Μυστηρια.

    φιλος που σε αγαπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "ΌΧΙ δεν είναι λουσιμο στη λοιμική της αιρεσης, όταν ο πιστός δεν τα αποδεχεται ... αν έχεις παλαιοημερολογίτικα γυαλιά δεν προκειται να πεισθείς ότι και να σου δειξει ο παρεμβαίνων"

    ΚΧ :
    Επειδή δεν γνωρίζω ποιος είναι ο "παρεμβαίνων", ο "φίλος που με αγαπά" και ο ανώνυμος, μαζεύω τα σχόλια σε ένα και απαντώ.

    Επειδή φορώ γυαλιά, αλλά δόξα τω Θεώ βλέπω και χωρίς αυτά, ο πιστός που ευλογείται από μνημονευτή των αμνημονεύτων, τακτοποιεί εαυτόν με το γνωστό επιχείρημα : Μπορεί να δέχομαι την ευλογία από τον ανευλόγητο εξωτερικά, αλλά εγώ μέσα μου, εσωτερικά, αδιαφορώ και δεν δέχομαι αυτά που κάνει. Δέχομαι αυτά που λέει η πίστη μου, παίρνω την ευλογία του, και αδιαφορώ τι κάνει ο επίσκοπος.

    Με άλλες λέξεις έχουμε ευσεβείς των εξωτερικών τύπων και ευσεβείς με εσωτερική λατρεία και πίστη. Τα " έξω" μας να είναι τα θεσμοθετημένα, τα "έσω" μας να είναι διαφορετικά από τα οφθαλμοφανώς (και χωρίς γυαλιά) διεστραμμένα ιερά και άγια. Δηλαδή, έχουμε, ή μάλλον θέλουμε να έχουμε, μια εκκλησία εξωτερική και άλλη μια εσωτερική!

    Μα, νομίζω, αυτό είναι πλήρης παραφροσύνη. Αν τα "μέσα" δεν είναι όπως ακριβώς και τα "έξω" μας, τότε δεν ξέρουμε τι θέλουμε και σε τι πιστεύουμε. Αυτό ακριβώς το "μέσα" μας αποκαλύφθηκε εν Χριστώ και οριοθετήθηκε δια του Αγίου Πνεύματος. Είναι ποτέ δυνατόν να αδιαφορούμε, όταν "γυμνή κεφαλή" κηρύσσεται αίρεση, επαναπαυόμενοι με τον ισχυρισμό ότι δεν αποπδεχόμαστε όσα λέει και όσα κάνει ο επίσκοπος; Τέτοιους επισκόπους θέλουμε; Να μας λένε "μη βλέπετε τι εμείς κάνουμε, εσείς να εκκλησιαζόσαστε, και ο Κύριος στο τέλος θα μας κρίνει όλους";

    Λυπάμαι, αλλά τέτοια μαθήματα πίστεως και ευσεβείας δεν τα θέλω, δεν θα τα πάρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. διαστρέφεις αυτά που λέμε βάζοντας λόγια που δεν ειπώθηκαν. Σε έμαθε ο παλαιοημερολογιτισμός τέτοιες κουτοπονηριες ή μονος σου τις έμαθες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ωραία, σύμφωνοι. Εσείς μπορεί να μη τα λέτε αυτά, αλλά δεν δίνετε ουδεμία εξήγηση όταν γράφετε : "Όχι δεν είναι λουσιμο στη λοιμική της αιρεσης, όταν ο πιστός δεν τα αποδεχεται". Εξηγείστε μου τους λόγους, πείτε με βάση ποιο σκεπτικό "δεν τα αποδέχεται". Πώς δικαιολογείται να παίρνει ευλογία από μνημονευτή των αιρετικών και των αμνημόνευτων; Δηλαδή, δεν είναι αιρετικός όποιος μνημονεύει αιρετικό; Και δεν είναι αιρετικός, ας πούμε, όποιος ευλογεί - διότι έτσι κάνουν όλοι - τις μεταμοσχεύσεις.

    Θα μας ευλογήσει αυτός που επευλογεί τις μεταμοσχεύσεις, όπως ο οικουμενικός Βαρθολομαίος, αλλά εμείς αυτό δεν το απεδεχόμαστε. Περίφημα! Δημοκρατία έχομεν, ο καθένας έχει τις απόψεις του και την "μέσα του" ... εκκλησία.

    Φρίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. "ΌΧΙ δεν είναι λουσιμο στη λοιμική της αιρεσης, όταν ο πιστός δεν τα αποδεχεται ..."

    ΚΧ :
    Βρισκόμαστε πλέον σε νέα "φάση" εκκλησιολογίας. Γιατί και ποια είναι αυτή, προσέξτε.

    Ο ιερεύς : "Εν πρώτοις, μνήσθητι, Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών, ον χάρισαι ταις αγίαις σου Εκκλησίαις εν ειρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα, και ορθοτομούντα τον λόγον της σης αληθείας"
    Ο διάκονος : "Και ων έκαστος κατα διάνοιαν έχει και πάντων και πασών"

    Ο πιστός και μετέχων της θείας και ιεράς Μυσταγωγίας δεν αποδέχεται αυτά που κάνει ο επίσκοπος, δηλαδή δεν δέχεται ότι ορθοτομεί "τον λόγον της σης αληθείας". Τι δέχεται τότε; Δέχεται το του διακόνου "ων έκαστος κατα διάνοιαν έχει και πάντων και πασών".

    Αυτή είναι η εσυγχρονισμένη νέα εκκλησιολογία μας, όπου δεν αποδεχόμαστε αυτά που κάνει ο επίσκοπος και προτιμάμε όποιον έχουμε μέσα στο κεφάλι (διάνοια) μας. Την αλήθεια ουδείς την ορθοτομεί παρά μόνο το ξερό μας το κεφάλι.

    Έτσι διασπείρεται η λοιμική της αίρεσης και μας λούζει όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια εκφράζουν τη γνώμη ή άποψη του συντάκτη τους