Τα λάθη της λήθης

Ένας έγραψε ότι η Αγία Γραφή είναι αλάνθαστη κι ύστερα πετάχτηκε ένας άλλος να τον διορθώσει. Όχι, του είπε, λάθη κάνει, δεν είναι αλάνθαστη αλλά θεόπνευστη. Μετά βγήκε και ένας τρίτος, που έγραψε αυτά που ακολουθούν :

"απεκρίθησαν αυτώ οι ιουδαίοι περί καλού έργου ου λιθάζομεν σε αλλά περί βλασφημίας και ότι συ ανθρωπος ων ποιείς σεαυτόν θεόν"

Όπως αντιμετώπιζαν οι Ιουδαίοι τον Κύριο, την ίδια αντιμετώπιση κάνουμε σήμερα κι εμείς δια το Άγιον Πνεύμα. Αλλά, φευ, δεν είμαστε Ιουδαίοι. Είμαστε Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι. Οι δικοί μας "λίθοι" είναι οι φιλολογικές και άλλες γραμματολογικές αναλύσεις.

- Όχι, η Αγία Γραφή δεν είναι αλάθητη, αλλά είναι θεόπνευστη. Ακούς εκεί, να λέμε αλάθανστη την Αγία Γραφή, ενώ εδώ, εδώ, εκεί και παρέκει, γράφει αυτά κι αυτά και τα λοιπά κι αυτά. Ιδού! Ιδού πόσα λάθη!!

Λαμπρά, ας πάρουμε κι εμείς πέτρες να λιθάσωμεν το άγιον Πνεύμα (συγχώρα με Κύριε) διότι τολμά να μας πει ότι είναι αλάνθαστο, δεν κάνει λάθη, δηλαδή δεν μας φανερώνει (οδηγεί εις) "πάσαν την αλήθεια". Αλάνθανστο δεν είναι, είναι όμως θεόπνευστο, λέμε για να αμβλύνουμε τις οδύνες του λιθιοβολισμού.

Αλλά το θεόπνευστο πώς εκφέρεται και ακόμη, πώς εκφέρεται η Εκκλησία, αφού μόνο σ΄ αυτή αναγνωρίζουμε το αλάθητο, αν και εδώ δεν το ονομάζουμε (την Εκκλησία) θεόπνευστο; Δι΄ ανθρώπων δεν εκφέρεται, καθώς και η Εκκλησία;

Στα λάθη θα μείνουμε ή στην αλήθεια και στα νοήματα; Τα λάθη μπορεί να είναι φιλολογικά και ενδεικτικά της μόνιμης και σταθερής ανθρώπινης ατέλειας που μας συνοδεύει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι καταργούμε το αλάθητο της Αγίας Γραφής. Διότι είναι αλάθητη - την αλήθεια φανερώνει - είναι δε και θεόπνευστη.

Όποιοι θέλουν ας αρχίσουν να πετροβολουν και όποιοι άλλοι, ας αφήσουν κάτω τις πέτρες, θέλω να πω τις φιλολογικές αναλύσεις και τα λάθη της λήθης που κάνουν.