Τα των φαύλων, φαύλα

.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ της 31 Ιανουαρίου και 7 Φεβρουαρίου 1986
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ κ.ΜΕΛΕΤΙΟΣ:

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ,

και αργότερα, κάπου εκεί στο 2000 τόσο, ο αυτός μητροπολίτης επιβραβεύει τον εκλεκτό και οψίμως γενόμενο ιερέα π. Κων/νο Μπέη, για τις σοφές μεταφραστικές επεμβάσεις του στη θεία Λατρεία. Η μετάφραση της Καινής, αλλά και της Παλαιάς, Διαθήκης που κυκλοφορεί εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα από τις Βιβλικές Εκδόσεις, δεν του άρεσε. Του άρεσε όμως η ευφυεστάτη μετάφραση του λειτουργικού κειμένου την οποία έκανε ο υπ΄ αυτού χειροτονηθείς π. Κων/νος Μπέης!

Αν δεν σας θυμίζει κάτι, θα σας το θυμήσω, προκειμένου να δείτε τη σύγχυση στην οποία διατελούν οι επιφορτισμένοι την διαποίμανση των πιστών. Άλλα λένε τη μια φορά, άλλα λένε την άλλη και στο τέλος, το δυστυχισμένο ποίμνιο από έλλογο γίνεται άλογο. Δεν ξέρει που βρίσκεται και σε τι πιστεύει.

Το 1902 το Πατριαρχείο Κων/πόλεως ζήτησε δι Εγκυκλίου "από τας λοιπάς Ορθοδόξους Εκκλησίας" τη γνώμη τους για την ενδεχόμενη αλλαγή του εκκλησιαστικού χρόνου. Κάτι που είχε κάνει από αιώνες ο παπισμός και παρότρυνε επίμονα να κάνει και το υπόδουλο Πατριαρχείο της Νέας Ρώμης. Ομόφωνα τα Πατριαρχεία όλα απάντησαν ότι ουδείς λόγος συντρέχει να γίνει η αλλαγή αυτή.

Έρχεται όμως το 1920 η νέα πατριαρχική εγκύκλιος, όπου και απευθύνεται αδιακρίτως "προς τας απανταχού εκκλησίας" ζητώντας την εισαγωγή νέου εορτολογίου "ίνα ώσιν εν καθώς ημείς". Αυτοί που θα εγίνοντο εν, θα ήταν πάντες οι ομολογούντες Χριστόν, καθένας με το δικό του τρόπο και τις δικές του λατρευτικές εκφράσεις, οπωσδήποτε όμως κατά τον αυτόν χρόνο. Αυτό ήταν το ζητούμενο, να εορτάζουν όλοι ταυτόχρονα, ανεξάρτητα από το πώς πίστευαν αυτό που λάτρευαν και δόξαζαν. Ο άγιος Θεός φαίνεται ότι μόνον αυτό επιθυμεί, την εξωτερική κοινή λατρεία, αδιαφόρως από τις εσωτερικές και λίαν επώδυνες δι-αιρέσεις. Οι οποίες φυσικά απηχούν διεστραμμένους εξωτερικούς τύπους, αφού το ψεύδος ενδύεται την αλήθεια και Χριστός συμφωνεί προς Βελίαρ (τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ;), για να καταλήξουν νομοτελειακά σε ολέθρια για τον άνθρωπο αποτελέσματα. Ο ένας να τρώει τον άλλο, η γη να ποτίζεται διαρκώς με αίμα.

Οι λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες είπαν όχι το 1902, το Πατριαρχείο Κων/πόλεως είπε ναι μετά από 18 χρόνια (1920). Είχαν κάνει λάθος οι άλλοι.

Όμοια λοιπόν και ο μητροπολίτης Μελέτιος. Κατακρίνει τη μετάφραση της Βιβλικής Εταιρείας το 1986 και το 2009 εγκρίνει τις μεταφραστικές παρεμβάσεις στη θεία Λατρεία. Το επόμενο βήμα είναι να έχουμε μια νέα μετάφραση, την οποία θα επιμεληθούν εκείνοι που θα εκσυγχρονίσουν την πεπαλαιωμένη της Textus Receptus. Τότε δεν είχαμε ούτε Σεφέρη, ούτε Ελύτη, ούτε Καζαντζάκη και άλλους. Οι μαθητές που άφησαν (σημ. οι Βιβλικές Εκδόσεις ήξεραν τι δρόμο άνοιγαν με τον Νεόφυτο Βάμβα) θα μας φωτίσουν το νου, ώστε οι πιστοί να μετέχουν και όχι απλά να κατανοούν τα δρώμενα στη θεία Λατρεία ή όσα το λαλήσαν δια των Προφητών, Ευαγγελιστών, Ιερών πατέρων, Μαρτύρων και Ομολογητών άγιον Πνεύμα εγγράφως μας παρέδωσε και μας οδήγησε "εις πάσαν την αλήθειαν".

Προς όλους αυτούς και ειδικά σε κάποια ιστολόγια και θεολόγους της ντροπής, τούτο θα είχα να επισημάνω. Μια γερόντισσα μοναχή - ναι, ήταν του Παλαιού των ημερών και ολιγογράμματη - η μοναχή Μάρθα και κατά κόσμον Ουρανία Παπαδοπούλου, όταν φοιτητής ων την επισκέφθηκα για λόγους υγείας και της έδειξα την αγ. Γραφή των Βιβλικών Εκδόσεων, μου είπε : "Αυτή παιδάκι μου να την κάψεις, θα σου κάνει κακό. Αν θέλεις, πάρε αυτή την Καινή Διαθήκη που θα σου δώσω και αυτή να διαβάζεις". Ήταν του Πατριαρχείου Κων/πόλεως του 1904, η ιδία ελάχιστα γράμματα γνώριζε. αλλά ήξερε να αποδίδει τα νοήματα των εκκλησιαστικών μας Βιβλίων. Και είχε πολλά.

Η μνήμη της ας είναι αιωνία