Ταξιδεύοντας ...

Η περίπτωση ενός μοναχού, που έχει υποστεί ο ίδιος επιτυχή μεταμοσχευση, και προμαχεί υπέρ αυτών, αντικατοπτρίζει την τραγική κατάσταση της σημερινής "ορθοδοξίας" με το κατ΄ αυτήν ορθόδοξο φιλιόκβε που της κολλήσαμε εδώ και εκατό χρόνια.
Στη μια βάρκα βάζουμε τώρα το ένα πόδι με όλες τις "αδελφές" εκκλησίες, στην άλλη το πόδι με τη βάρκα της Μιας και Αγίας, που κάνει Πάσχα με το παλαιό ημερολόγιο. Δηλαδή, με τον Παλαιό των ημερών, ο οποίος ουδέποτε παλαιούται.

Στη μια βάρκα έχουμε το εορταστικό πνεύμα (εκπορευόμενο) εκ του πατρός και εκ του υιού, στην άλλη το εορταστικό Πνεύμα (εκπορευόμενο) εκ του Πατρός. Μετά όλα αλλάζουν και το ορθόδοξο φιλιόκβε μας βάζει όλους στη θέση ... της αγάπης. Χριστούγεννα, Φώτα, Κοίμησις της Θεοτόκου, όλοι μαζί με τις αδελφές

Ταξιδεύουμε, αγαπητέ αναγνώστη.

Θέλεις κι άλλο παράδειγμα; Ο Αμερικής Δημήτριος στηλιτεύει τις κακοδοξίες ενός κακόδοξου (νεοορθόδοξου), μάλιστα ενώπιόν του και ενώπιον ακροατηρίου, και ύστερα, αφού λίγα χρόνια περάσουν, τον φωνάζει στην Αμερική και τον "παρασημοφορεί" επαξίως. Του απονέμει βραβείο θεολογίας ή δεν ξέρω τι άλλο.

Έτσι λοιπόν και ο μοναχός που έζησε μετά από μεταμόσχευση. Λάβρος επιτίθεται - σχηματικά το "επιτίθεται" - κατά ενός διαστρεβλωτή και διαφθορέα της πίστεως (υπάρχουν πολλοί όμοιοι) αλλά αφήνει ανέγγιχτες τις μεταμοσχεύσεις. Οι οποίες φθείρουν βαθύτερα, αφού αλλοιώνουν το Ορθόδοξο βίωμα (ή οντολογία) και άμεσα εξολοθρεύουν ψυχές. Βλάβη ανεπανόρθωτη στον εγκέφαλο σημαίνει και εγκεφαλικό θάνατο, δηλαδή, πλήρη θάνατο, αλλά αποδεδειγμένα ημιτελή. Η χειρουργική τράπεζα τον κάνει τέλειο, το ορθόδοξο φιλιόκβε μας φωτίζει! Σώζουμε ανθρώπους!!

"Εν τη καρδία το λογιστικόν ημών είναι επιστάμεθα ακριβώς", φωνάζει από το παρελθόν ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αλλά ποιός τον ακούει; Αυτό δεν είναι "νηπτικό", "ησυχαστικό", "φωτιστικό" και "καθαρτικό", εκτός και αν απαλλαγούμε από τη νευροβιολογική ασθένεια της Θρησκείας. Έχουμε διδασκάλους και του σώματος και της ψυχής, κάτι μπορεί να γίνει. Και γίνονται τα χειρότερα.

Και το ταξίδι συνεχίζεται.

Αλλά με δυο πόδια σε δυο βάρκες, ταξιδευτής δεν γίνεσαι. Βουλιάξαμε στο λιμάνι, αγαπητέ αναγνώστη.