"Μετοχή σε σχέση κοινωνίας" και η πολύπλαγκτη σχεσιολογία

Νεότερη επεξεργασία

Ένας δημοσιοσχεσίτης μάγειρας, που ξέρει να φτιάχνει καλά το χυλό ανακατεύοντας τη θεολογία με τη σχεσιολογία έγραψε :

"Την Εκκλησία τη γεννάει μια κλήση (το λέει η λέξη) για μετοχή σε σχέσεις κοινωνίας, συνύπαρξης. «Κλήση» και «σχέση» είναι περίπου ο ορισμός της ελευθερίας"(*)

Είναι, υποτίθεται, διδάσκων τα θεολογικά. Αλλά δεν είναι ούτε δάσκαλος, ούτε γνωρίζων τα θεολογικά. Είναι σχεσιολόγος.

Ο διαβιών εντός μιας κοινωνίας, μετέχει ούτως ή άλλως σε αυτή την κοινωνία και έχει σχέση, εκών άκων, με την κοινωνία αυτή. Είναι δηλαδή κοινωνός αυτής, το "μέτοχος" και η "σχέση" δεν χρειάζονται. Ή είσαι κοινωνός της κοινωνίας ή δεν είσαι. "Κλητοί και εκλεκτοί" είναι μόνο όσοι αποφασίζουν (όστις θέλει) να εισέλθουν τις πύλες της Ελλησίας για μια άλλου είδους Κοινωνία και όχι για την παρωδία της κοινωνίας των σχέσεων. Η κοινωνία των σχέσεων και των μετόχων - μετεχόντων ή μετοχών - χρεωκόπησε. Η ευθύνη είναι των σχεσιολόγων, διότι η κοινωνία των σχέσεων αποτελεί την πλαστογραφία της Κοινωνίας των κοινωνούντων. Ουδεμία η ομοιότητα σχέσης με αλληλοπεριχώρηση.

Τι μας λέει λοιπόν; Ότι την Εκκλησία τη γεννάει μια κλήση για μετοχή σε σχέσεις κοινωνίας και συνύπαρξης. Η Εκκλησία γεννήθηκε, με άλλα λόγια, όταν οι άνθρωποι καταλάβαμε ότι κληθήκαμε "για μετοχή σε σχέσεις κοινωνίας" κι έτσι φτιάξαμε την εκκλησία. Πρώτα είμαστε άρρωστοι με τη θρησκεία και τώρα γιατρευτήκαμε με την εκκλησία και τη σχεσιολογία.

Παρένθεση
Ο σχεσιολόγος αγνοεί ότι την Εκκλησία δεν την "γεννάει μια κλήση". Την γεννά η ανταπόκριση στην κλήση και όχι η κλήση αυτή καθ΄ εαυτή. Η ανταπόκριση του Πέτρου και των Μαθητών οικοδόμησε την Εκκλησία και όχι η κλήση.
Πολλοί οι κλητοί και ολίγοι οι εκλεκτοί. Οι εκλεκτοί είναι όσοι ανταποκρίνονται. Οι διαστροφείς σχεσιολόγοι ψεύδονται. Μπορεί να είναι κλητοί, αλλά και την κλήση παραποιούν και πλανούν τους κεκλημένους, που ανταποκρίνονται στην κλήση, και η παρένθεση κλείνει.

Προηγουμένως ο απ. Παύλος μας είχε πει ότι είμαστε "αλλήλων μέλη" : "Διό αποθέμενοι το ψεύδος λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού, ότι εσμέν αλλήλων μέλη". Συνυπάρχουμε εν Θεώ ως αλλήλων μέλη και επεξηγεί στη συνέχεια τον τρόπο με τον οποίο οι πιστοί μπορούν να το επιτύχουν αποφεύγοντας τα ψεύδη και άλλα τινα, όπως αυτά της σχεσιολογίας.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτό τον συμβολισμό, ότι είμαστε μέλη αλλήλων, και αυτά που μας γράφει ο σχεσιολόγος, τα μέλη καλούνται "για μετοχή σε σχέσεις κοινωνίας" και :

Το πόδι καλείται για μετοχή σε σχέση κοινωνίας με το χέρι
Το χέρι καλείται για μετοχή σε σχέση κοινωνίας με το πόδι
Το ένα χέρι με το άλλο χέρι
Το ένα πόδι με το άλλο πόδι
και απλουστεύοντας, τα σχέση έχοντα δυο πόδια μπαίνουν σε ένα παπούτσι!

Αν, τώρα, διαστείλλουμε κάπως την "μετοχή σε σχέση κοινωνίας", πράγμα που εξυπακούεται λόγω της ποικιλότητας των σχέσεων, τότε έχουμε :

Το χέρι καλείται για μετοχή σε σχέση κοινωνίας με το στόμα
Το αυτί καλείται για μετοχή σε σχέση κοινωνίας με το μάτι
Το κεφάλι καλείται για μετοχή σε σχέση κοινωνίας με το υπόλοιπο σώμα.
Υπάρχει, τέλος, εκτός των συνδυασμών και η παράδοξη κλήση για "μετοχή σε σχέση κοινωνίας" ενός πνεύμονος ή μιας καρδιάς κλπ. με άλλο σώμα, από ένα άλλο που φεύγει και χάνεται, αλλά θα χρειαζόταν να επεκτείνουμε τη σύντομη διήγηση, υποπίπτοντες αθελήτως σε φλυαρία.

Όλα αυτά βέβαια δεν είναι θεολογία, είναι η διαστροφική και ψευδέστατη σχεσιολογία, όταν αγνοείται αυτό που μας γράφει ο απ. Παύλος.

Όταν το έγραφε δεν υπήρχε η "θεολογία της σχέσης". Υπήρχε η θεολογία της κοινωνίας , όπου τα μέλη δεν καλούνται "για μετοχή σε σχέση", διότι το χέρι, το πόδι, το στόμα, το μάτι, η κεφαλή και το σώμα είναι "μέλη εκ μέρους" :

"Αδελφοί, υμείς εστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους". Τα μέλη βρίσκονται σε κοινωνία μετά του ενός σώματος, όχι σε σχέση, ούτε σε μετοχή : "Καθάπερ γαρ το σώμα έν εστι και μέλη έχει πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, έν εστι το σώμα, ούτω και ο Χριστός"

Όμως, η πολύπλαγκτη και αδολεσχούσα σχεσιολογία, για να παρακάμψει τα εμπόδια, μεταξύ των οποίων είναι και ο φραστικός πλεονασμός "μετοχή, σχέση, κοινωνία" (**), καταφεύγει στο "έμπλαστρο" της ελευθερίας με το επιστέγασμα : "Κλήση και σχέση, είναι περίπου ο ορισμός της ελευθερίας"! Για τον αναγνώστη της σχεσιολογίας συμπληρώνουμε εμείς, αφού η "κοινωνία" (από κάθε άποψη) πήγε περίπατο.

Κατά τα λοιπά, πληροφορηθήκαμε ότι η διαρκής ιερά σύνοδος συνήλθε για τρίτη φορά εντός του μηνός Αυγούστου και ασχολήθηκε με διοικητικής φύσεως θέματα. Αυτά την ενδιαφέρουν, διότι αυτά προέχουν.

(*) Χ. Γιανναρά "Η Μετα-φυσική ως αρρώστια και ως Γιορτή"
(**) Η κοινωνία προϋποθέτει μετοχή, οπότε και η σχέση δεν χρειάζεται.