Η πατερικότητα

Απευθύνομαι σε σένα, ευσεβή και φιλόθρησκε αναγνώστη, για να σου πω ό,τι σου κρύβουν και δεν σου λένε όλοι αυτοί οι μοντέρνοι ακαδημαϊκοί θεολόγοι. Σε έχουν ζαλίσει με αυτό που εκείνοι ονομάζουν "πατερικότητα" και συμπληρώνουν : Η Ορθοδοξία είναι πάνω απ΄ όλα πατερική!

Πατερική είναι η Ορθοδοξία, αλλά πατερικότητα δεν έχει. Αν είχε, τότε θα έπρεπε να κάνουμε λόγο, αυτοί δηλαδή, και για "αγιογραφικότητα". Αλλά αυτό δεν λέγεται και ούτε γράφεται. Διότι πολλές όψεις δεν έχει η αγία Γραφή. Η πατερικότητα έχει, καθώς υπάρχουν πολλοί πατέρες εκκλησιαστικοί. Πλην όμως η "πατερικότητα" των πατέρων ένα πράγμα αναδεικνύει : Την Αγία Γραφή και ουδόλως την "αγιογραφικότητα" ενός εκάστου εξ αυτών.

Θα με ρωτήσεις, οι γραφές αυτών που θέλουν να μείνουν στην Ιστορία ως "οι μεταπατέρες", τι είδους γραφές είναι; Είναι πατερικές, καλύπτονται πίσω από ηχηρά ονόματα που δόξασαν την Εκκλησία, αλλά στερούνται αγιογραφικού εδάφους. Το έδαφος το δικό τους είναι ένα σαπρό ανακάτεμμα παπισμού και προτεσταντισμού όπου φυτρώνουν κάθε λογής μεταλλαγμένοι "σπόροι" από το εργαστήριο της θεολογίας τους - καλύτερα της θεολογικότητας.

Η πατερική θεολογία, την οποία διαρκώς αναμασούν και επικαλούνται οι νεοπατέρες, για να είναι πατερική οφείλει να είναι - και των πατέρων είναι - πέρα έως πέρα αγιογραφική. Να έχει ως βάση και να τεκμηριώνει την επιχειρηματολογία της στην αγία Γραφή. Οι πατέρες της Εκκλησίας δεν υποσκέλισαν με τα γραφόμενά τους την αγία Γραφή, αλλά πάντα όσα έγραψαν και μας άφησαν, είναι όλα ερανίσματα αγιογραφικά και αυτήν αναδεικνύουν.

Καταλαβαίνεις λοιπόν τι γίνεται σήμερα με τους συναφειακούς, τους μεταπατερικούς και όλο αυτό το "κακό συναπάντημα" που μας βρήκε με την πατερικότητα.