Το τέλος μιάς αυταπάτης

Η ευκαιρία που χάθηκε

Οι ανατροπές δεν γίνονται ποτέ από τους εντός συστήματος βουλευτές της ... βολευτικού τύπου (κοινοβουλευτικής) αλληλοπεριχώρησης(!) και συναλληλίας(!!), για να χρησιμοποιήσουμε και όρους αναμίξ θρησκευτικοπολιτικούς.

Γίνονται πάντα από τους εκτός συστήματος, που όμως δεν διακινούν (και διακονούν) τις ιδέες τους οι τοίχοι και οι μουτζούρες.

Αν η καθεστωτική αριστερά είχε καταλάβει την κρισιμότητα των στιγμών και ευθύς εξ αρχής (με τα Μνημόνια) είχε αποχωρήσει από αυτό το Κοινοβούλιο της απάτης, οπότε το Σύστημα θα πάθαινε εμπλοκή και υποχρεωτικά θα διενεργούσε εκλογές, θα αναδεικνύετο πρώτο κόμμα. Λεφτά δεν θα υπήρχαν για εξαγορά - και άλλων - ψηφοφόρων. Έμεινε στις θέσεις του για να φωνασκεί η κα. Κανέλλη και να παίζει θέατρο με φραντζόλες και γάλατα. Το αριστερό TV μάρκετινγκ δεξιάς κοπής την έχει πολλά διδάξει.

Ένα απλό ευχαριστώ στον αρθρογράφο.

Κυπριανός Χ



http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6028
Από το Ρεσάλτο
Γράφει ο ΘΥΜΙΟΣ

Η «αριστερά» έστρωσε το δρόμο στο σημερινό εφιάλτη!

Οι ιστορικοί ηγέτες του σοσιαλισμού είχαν υπογραμμίσει επανειλημμένα ότι η οπισθοδρόμηση στη βαρβαρότητα είναι η άλλη εναλλακτική προοπτική στο σοσιαλισμό.

Η μεγαλοφυής σκέψη του Λένιν είχε συλλάβει και συγκεκριμενοποιήσει τον εφιάλτη αυτό της οπισθοδρόμησης. Γράφει το 1916 («Για την μπροσούρα του Γιούνιους»):

«Αν το προλεταριάτο της Ευρώπης γινόταν ανίσχυρο για καμιά εικοσαριά χρόνια, αν ο σημερινός πόλεμος τελείωνε με νίκες σαν τις ναπολεόντειες και με την υποδούλωση μιας σειράς βιώσιμων εθνικών κρατών, αν ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός (Ιαπωνικός και αμερικανικός κατά πρώτο λόγο) διατηρούνταν επίσης καμιά εικοσαριά χρόνια χωρίς να περάσει στο σοσιαλισμό, λογουχάρη ύστερα από έναν ιαπωνοαμερικανικό πόλεμο, τότε θα ήταν δυνατός ένας μεγάλος εθνικός πόλεμος στην Ευρώπη. Αυτό θα σήμαινε γύρισμα της Ευρώπης προς τα πίσω για αρκετές δεκαετίες. Αυτός είναι απίθανο. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ (η υπογράμμιση δική μας), γιατί είναι αντιδιαλεκτικό, αντιεπιστημονικό και θεωρητικά όχι σωστό να φαντάζεται κανείς ότι η παγκόσμια Ιστορία τραβάει ομαλά και κανονικά προς τα μπρος, χωρίς να κάνει κάποτε ΓΙΓΑΝΤΙΑ άλματα προς τα πίσω».

Αυτό το «απίθανο», αλλά όχι «αδύνατο» είναι σήμερα πραγματικότητα: Θα ξαναχύσουν οι λαοί το αίμα τους σε «εθνικούς πολέμους», για την εθνική τους απελευθέρωση.

Στη χώρα μας αυτό είναι άμεσα και δραματικά ορατό: Τα ανδρείκελα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των πλανητικών μηχανισμών (Νέα Τάξη) έχουν οδηγήσει τη χώρα σε ολοκληρωτική κατοχή: Οικονομική, ιδεολογική, πολιτική και αρχίζει να επελαύνει και η στρατιωτική κατοχή…

Η Ελλάδα έχει γυρίζει εκατό χρόνια πίσω σε συνθήκες αποικιοκρατίας: Συνθήκες αποικιοκρατίας και μηχανισμοί προτεκτοράτου…

Οι Εθνικοί Πόλεμοι που πρόβλεψε ο Λένιν μπαίνουν ξανά στην ημερησία διάταξη. Οι εθνικό-απελευθερωτικοί αγώνες θα αποτελέσουν ξανά την αιχμή των νέων Λαϊκών Κινημάτων…

Φυσικά σε μια νέα κοινωνική και πολιτική διάσταση. Εθνικές αστικές τάξεις δεν μπορεί να υπάρξουν σήμερα, συνακόλουθα δεν μπορεί ο στρατηγικός στόχος αυτών των εθνικό-απελευθερωτικών κινημάτων να είναι η καπιταλιστική ολοκλήρωση, μια ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ στον «εθνικό καπιταλισμό»: Αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί…

Στις σημερινές συνθήκες της πλανητικής ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης (Νέα Τάξη), παρακμής και κατάρρευσης του διεθνούς καπιταλισμού, το «εθνικό- απελευθερωτικό» συνδέεται ΕΥΘΕΩΣ με την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μια άλλης κοινωνίας: της σοσιαλιστικής (θα μιλήσουμε αναλυτικά σε άλλα μας κείμενα).

Εδώ, απλώς, θα αναφερθούμε στις δυνάμεις εκείνες που επέτρεψαν, έστρωσαν το έδαφος, ακόμα και συμμετείχαν ενεργά σε αυτήν την εφιαλτική οπισθοδρόμηση: Στα «ΓΙΓΑΝΤΙΑ άλματα προς τα πίσω».

Δεν μπορούμε να τα βάζουμε, για δημαγωγική κατανάλωση, με το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, τους πολιτικούς εκπροσώπους του, τα ιερατεία του και τα ανδρείκελά του: Αυτές τη δουλειά τους κάνανε και τα συμφέροντά τους προωθούσαν.

Αυτές οδηγούν, από την ίδια τη λογική του συστήματος που υπηρετούν, τις κοινωνίες στη λεηλασία, την καταστροφή και τη βαρβαρότητα…

Οι δυνάμεις που ευθύνονται για το σημερινό εφιάλτη που ζούμε είναι οι δυνάμεις που μιλούσαν στο όνομα της εργατικής τάξης και του λαού, οι δυνάμεις που σφετερίστηκαν την ιστορία των λαϊκών αγώνων, οι δυνάμεις που και σήμερα ακόμα (μεταλλαγμένες) μιλούν στο όνομα της Αριστεράς.

Αυτή η «αριστερά» του σήμερα, απλώς, καταναλώνει διαπιστώσεις, καταγγελίες και ωραία λόγια, αλλά ΠΡΑΚΤΙΚΑ γυρίζει γύρω από τα ίδια και τα ίδια, γύρω από τον καθεστωτικό εκλογικό τροχό…

Αυτή η «αριστερά» απλώς περιγράφει με ηθικολογικά σημειωματάρια παρατηρήσεων το σημερινό ζόφο, δίχως να είναι ικανή να πάρει ΟΥΤΕ μια πρωτοβουλία Ενιαίο-Μετωπικής δράσης, ακόμα και πάνω στα φεουδαρχικά χαράτσια των ληστών και των ανδρεικέλων τους…

Αυτή η «αριστερά» είναι που συνέβαλε τα μέγιστα στο δικτατορικό, ιμπεριαλιστικό οδοστρωτήρα που ισοπέδωσε τη χώρα μας και ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ την κυβέρνηση των ανδρεικέλων και τα «συμβόλαια θανάτου», που εκτέλεσε και εκτελεί…

Αντί να οργανώσει την κοχλάζουζα και συσσωρευμένη λαϊκή ΟΡΓΗ σε ένα μαζικό κίνημα Ενιαίο-Μετωπικών Επιτροπών Αγώνα, σε Εργατικές και Συνοικιακές Επιτροπές Αγώνα, σε Απεργιακές φρουρές και άλλα όργανα λαϊκής εξουσίας, αυτή η «αριστερά» συμμετέχει στο θέατρο της κατοχικής βουλής (πολιτική νομιμοποίηση των εγκλημάτων) και σπέρνει θανάσιμες εκλογικές αυταπάτες για την «αλλαγή» της κατάστασης μέσω εκλογών!!!!

ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ενεργά (ΠΡΑΚΤΙΚΑ) στο έγκλημα και από την άλλη στηλιτεύει και αφορίζει στα λόγια (δημοκοπία) το έγκλημα, δηλαδή εκ του ασφαλούς, από τη θέση των ανέξοδων ρητορειών!!!!

Και το χειρότερο: Όταν εμφανίζονται κάποια δυναμικά κινηματικά έμβρυα αγώνα ΣΙΩΠΟΥΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΩΣ ή τα συμβουλεύουν να έχουν σεβασμό στη «νομιμότητα» της καθεστωτικής αυθάδειας, αν δεν τα αφορίζουν…

Δεν θα φτάναμε ΠΟΤΕ εδώ, στη σημερινή αποικιοκρατική, εφιαλτική κατάσταση, αν δεν έβαζε πλάτες αυτή η «αριστερά»: Ιδεολογικές πλάτες, πολιτικές πλάτες και «τρομοκρατικές» πλάτες:

α). Αυτή η «αριστερά» δεν έφερε τη διάλυση (πολιτική και οργανωτική) της εργατικές τάξης και της ταξικής συνείδησης με τις χρόνιες και διαρκείς ευλογίες στα «ανοικτά σύνορα»: Τις εισβολές των αλλοδαπών στρατιών;

Αυτή η «αριστερά» δεν ευλόγησε και δεν προώθησε την αντικατάσταση των Ελλήνων εργατών (από τους πλέον πολιτικά πρωτοπόρους εργάτες του κόσμου), με τους τριτοκοσμικούς και ταξικά πρωτόγονους αλλοδαπούς δούλους;

Αυτή η «αριστερά» δεν βάπτιζε τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς των εισαγόμενων αλλοδαπών (τα θανατηφόρα «όπλα» του κεφαλαίου), σαν «ταξικά μας αδέλφια»;

Αυτή η «αριστερά» δεν είναι που πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τις ιστορικές προειδοποιήσεις του Μαρξ-Ένγκελς:
• Ότι οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών...

• Ότι ο σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας...

• Ότι ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά υποβιβάζει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Ότι αποτελεί το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου...

• Ότι η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της.

• Ότι με αυτό το «όπλο» της εισαγωγής ξένων εργατών κατασκευάζονται απεργοσπαστικοί μηχανισμοί και «γεμίζουν» οι αποθήκες των ανέργων, καθεστώς που οδηγεί τους εργάτες στην κατάσταση δουλοπάροικου...

Αυτή η «αριστερά» πέταξε στον κάλαθο και τις αποφάσεις της Α΄ Διεθνούς Ένωσης Εργατών με τις οποίες καταδίκαζε αυτές τις «μεταναστευτικές» μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και έστελνε πίσω τους ξένους εργάτες στις χώρες τους…

Αν όλα αυτά ίσχυαν στην εποχή του Μαρξ που ο καπιταλισμός βρισκόταν ακόμα στην ανθοφορία της ολοκλήρωσής του και η μετανάστευση είχε σε κάποιες περιπτώσεις και προοδευτικό χαρακτήρα, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο καταστροφική είναι ΣΗΜΕΡΑ η εισαγωγή ξένων εργατών, ιδιαίτερα τριτοκοσμικών, για την εργατική τάξη και τις κατακτήσεις της.

Αυτό πλέον δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ εδώ στη χώρα μας έχει πάρει δραματικές διαστάσεις…

Και ακόμα αυτή η «αριστερά» ευλογεί τα «ταξικά μας αδέλφια»: το εργαλείο της ολοκληρωτικής άλωσης της εργατικής τάξης και της ελληνικής κοινωνίας…

β). Αυτή η «αριστερά» δεν σφυρηλάτησε τις τρομοκρατικές ιδεολογικές και πολιτικές αλυσίδες του «αντιεθνικισμού» και «αντιρατσισμού»;

Και παρήγαγε όλα τα ιδεολογήματα του χρηματιστηριακού «διεθνισμού»: Αυτά της πολυπολιτισμικότητας, των «ιδιαιτεροτήτων», των «μειονοτήτων» κ.λπ;

Αυτή η «αριστερά» δεν κυριαρχεί στις παραγωγικές, καθεστωτικές εστίες αυτών των «ιδεολογημάτων»: Στην εκπαίδευση και στη διανόηση, στα ΜΜΕ;

γ). Αυτή η «αριστερά» δεν ήταν που πρωτοστάτησε εναντίον κάθε εθνικής συλλογικότητας, εναντίον κάθε εθνικού συμβόλου, εναντίον κάθε εθνικής μνήμης και ταυτότητας, εναντίον ακόμα και της ιστορίας μας;

ΣΥΝΕΒΑΛΕ αποφασιστικά στον ιδεολογικό και πολιτικό αποχρωματισμό της εθνικής συνείδησης, κτύπησε ανελέητα τους εθνικούς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας και τώρα οι πολιτικάντηδες αυτής της «αριστεράς» θρηνούν για την εθνική μας κατοχή…

Αγωνίστηκαν όλοι αυτοί για την ελληνική ιθαγένεια των αλλοδαπών και ξένων μαφιών των διεθνών μηχανισμών του χρήματος και για όλα τα ιδεολογήματά τους και τώρα κλαψουρίζουν για τη δικτατορία του ΔΝΤ και του νέου Τσολάκογλου.

Η κυβέρνηση των ανδρεικέλων απλώς εκτελεί ψυχρά και μαφιόζικα ΑΥΤΑ για τα οποία αγωνίστηκε αυτή η «αριστερά» χρόνια και χρόνια…

Ο «αγώνας» αυτής της «αριστεράς» είναι που δικαιώθηκε. Με ακριβό, βεβαίως, αντίτιμο: Την αποικιοκρατικοποίηση της χώρας μας.

Σήμερα με στρουθοκαμηλισμούς και με νερόβραστες ηθικολογικές φλυαρίες επιχειρεί αυτή η «αριστερά» να διασωθεί η ίδια από τον αφανισμό της, να εξαπατήσει εκ νέου τον ελληνικό λαό με παρδαλά εκλογικά μέτωπα, να σώσει τον καπιταλισμό που καταρρέει και να αναπαλαιώσει τους καθεστωτικούς του μηχανισμούς…

Η διέξοδος είναι ΜΟΝΟ η πραγματική Αριστερά η οποία μπορεί να ανασυγκροτηθεί ΜΟΝΟ με την ανάπτυξη, οργάνωση και ΑΥΤΟ-Οργάνωση των μαζικών αγωνιστικών κινημάτων: Των ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ του δρόμου και όχι των «κινημάτων» του εκλογικού δρόμου: Αυτός εξ ορισμού είναι καθεστωτικός…