"Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης"

Έκοψαν τα εργατικά χέρια γιατί εισέβαλε η τεχνολογική ψηφιακή πρόοδος. Όμοια τα είχαν κόψει όταν μεταβήκαμε από τη γεωργική στη βιομηχανική εποχή (βιομηχανική επανάσταση).

Εκαναν δυο πολέμους για να απαλλαγούν από τα κομμένα χέρια των εργατών γης, πετσόκοψαν τους ανθρώπους, ήρθε η παλάντζα στα ίσα. Μάλλον έγειρε στη μεριά της αέναης κερδοφορίας των αδίστακτων πλουτοκρατών τοκογλύφων.

Τώρα έχουμε πάλι τα ίδια. Τι θα κάνουν;

Δυο είναι οι λύσεις. Η μια, να γίνουμε αφρικανική χώρα, κάτι από Ινδία, Μπαγκλαντές ή μια από τις πολλές κινεζικές επαρχίες. Οι πλουτοκράτες τοκογλύφοι επιλεκτικά θα αποφασίσουν ποιοι θα είναι αυτοί.

Η άλλη είναι βεβαίως ο πόλεμος. Τον σχεδιάζουν αλλά κάτι δεν τους βγαίνει όπως το θέλουν. Υπάρχουν και τα λεγόμενα απρόβλεπτα : Θύελλες θα σπείρουν, άνεμο θα θερίσουν.

Υπάρχει όμως και μια τρίτη λύση : Η πρώην σοβιετία και το σύστημα που αυτή είχε εφαρμόσει. Θα ενδυθεί το μανδύα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, όπου οι ντοπαρισμένες - με την ψήφο - μάζες θα τρέχουν να ψηφίσουν πότε Καραμανλή, πότε Παπανδρέου, άλλοτε ΣΥΝ, ΛΑΟΣ, ενίοτε και ΚΚΕ (η καλύτερη προσδοκώμενη απάτη του Συστήματος). Φραστικό σχήμα τα ονόματα.

Ο Μανωλιός θα αλλάξει τα ρούχα του, αλλά πάντα Μανωλιός θα μένει. Τι Θατσερισμός, τι Κρουτσεφισμός, τι Ρηγκανισμός, τι Μπρεσνιεφισμός; Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης; Η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση του ενός και η περιορισμένη του άλλου, το ίδιο πάντα αποτέλεσμα είχε. 

Το νόμισμα της πλανητικής επικράτησης, είναι αυτό του σιωνισμού, από τη μια μεριά έχει τον καπιταλισμό (in God we trust) και από την άλλη το σοβιετισμό (in God we don΄t trust). Μόνο στο χρήμα πιστεύουμε (: we both believe in money). Μπορεί και στη συμπαντική ενέργεια, την κοσμική σκόνη.