Μια παρτίδα τάβλι

Κάθε σχέση με πρόσωπα ή καταστάσεις, στη σύντομη διήγηση που ακολουθεί, είναι συμπτωματική

 Στο Παληοχώρι της ορεινής Θεσπρωτίας  δυο θαμώνες στον καφενέ έπαιζαν τάβλι. Ένας νέος με το όνομα Γρηγόρης και ένας προχωρημένος στα χρόνια με το παράξενο όνομα Γερόντης. Οι δυο παίκτες δεν είχαν μόνο να σκεφτούν τις "πόρτες" ή το "πλακωτό", όπου έκαστος έπρεπε να "κλείσει" ή να "πλακώσει" για να κερδίσει την παρτίδα. Είχαν και άλλα πράγματα να κάνουν. Καθώς έπεφταν τα ζάρια, έπεφτε κι ένα λόγος, άνοιγε μια κουβέντα για συζήτηση.

- Το ψάρι βρωμά απ΄ το κεφάλι, είπε σε κάποια στιγμή ο Γερόντης και συμφώνησαν οι θεατές της αναμέτρησης.

Ηταν για τη ζαριά του Γρηγόρη, που αυτή έπεσε με το που δοκίμασε τη γόπα και το κρασί που γεύτηκε : "Φρέσκια η γόπα, τέλειο το κρασάκι"

- Με τέτοιους πολιτικούς τι περιμένεις, είπε ο Γρηγόρης κι έφτιαξε μια "πόρτα". Συμφώνησε πάλι και ο περίγυρος

- Το κεφάλι δεν είναι οι πολιτικοί, παρατήρησε ο Γερόντης, είναι οι άλλοι και "πλάκωσε" ένα πούλι του Γρηγόρη. Είναι οι παπάδες.

- Και ποιος τους λογαριάζει; απάντησε ο Γρηγόρης φτιάχνοντας και νέα "πόρτα"

- Αν δεν τους λογάριαζαν δεν θα τους έβαζαν να αλλάξουμε την πίστη μας, είπε ο Γερόντης, που έβλεπε τα ζάρια να μη τον θέλουν

 Τα πήρε ο Γρηγόρης, τα ανακάτεψε στη χούφτα κι έφερε τη "διπλή".

- Και πού είδες εσύ ότι μας άλλαξαν την πίστη;. Αυτά που λέει ο παπάς τα λένε εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, τι άλλαξε;

- Άλλαξε το ημερολόγιο, είπε ο Γερόντης και πήρε στο χέρι το "πούλι", που του έδωσε  ο Γρηγόρης.

- Ώστε, λοιπόν, εμείς είμαστε λιγότερο πιστοί, παρακατιανοί ορθόδοξοι, κι εσύ, φαίνεται πας με το παληό, όπως οι λίγοι του είδους σου, έχετε την καλύτερη πίστη και τη γνήσια ορθοδοξία, του είπε, ενώ "πλάκωνε" το συμπαίκτη του.

Τώρα ήταν η σειρά του Γερόντη να ρίξει τα ζάρια, είχε μόνο μιά ανοιχτή πόρτα κι αυτή ήταν στο τέσσερα. Πρώτα όμως είπε :

- Ούτε πιο πιστοί, ούτε πιο ορθόδοξοι, είμαστε εμείς οι παλαιοί. Το ίδιο και οι άλλοι.  Όποιος σέβεται την Παράδοση, που έχει την ίδια αξία της Αγίας Γραφής, δεν αποφασίζει και δεν διατάζει αυτά που άλλοι τον έβαλαν (παπικοί, προτεστάντες, αντίχριστοι μασόνοι, άθεοι πολιτικοί κλπ.) να κάνει. Άλλοι αποφάσισαν και διάταξαν να κάνουμε αυτά τα πράγματα, μη το ξεχνάς, και εφόσον αγαπάς να τρώς τη φρέσκια γόπα, οφείλεις να το λές, να το φανερώνεις, να το ομολογείς. Οι ορθόδοξοι του νέου είναι μεν ορθόδοξοι σύμφωνα με αυτά που γράφουν ή λέγουν, αλλά οι γραφές και τα λόγια τους φτάνουν μέχρις ενός σημείου. Μετά αρχίζουν να τα μασάνε, καταπίνουν τη γλώσσα τους, κρύβουν σημαντικά πράγματα. Ο καθωσπρεπισμός, η ευγένεια, οι δημόσιες σχέσεις, τους αναγκάζουν να μη λένε αυτά που πρέπει να πουν και το χειρότερο, οι φυλλάδες τους δεν φιλοξενούν όσους τους ανοίγουν τα μάτια. Δεν θέλουν να διαφημίζουν τα παλαιά και τους παληούς, αλλά τα γραπτά τους τα διαβάζουν, και μετά από καιρό τα παρουσιάζουν σαν δικά τους.

Δες για παράδειγμα τι έγινε με το μακαρίτη το Φώτη τον Κόντογλου. Πολλά σωστά είπε και έγραψε. Έμεινε όμως μαζί τους. Αν έφευγε δεν θα τον ήξερε κανείς, άσε δε, που δεν θα είχε και δουλειά να κάνει.

Μετά έριξε τα ζάρια, ήταν "ντόρτια".

- Σε πάει τώρα το ζάρι, του είπε ο Γρηγόρης, καθώς είδε πως ήταν η σειρά του να πάρει αυτός ένα πούλι στο χέρι. Χαίρομαι γι΄ αυτά που λες, γιατί καταλαβαίνω πως κι εσύ είσαι σαν εμάς.Αυτά γράφουν και διαρκώς λένε οι δικοί μας. Όχι βέβαια και για τον Κόντογλου.

- Σαν εσάς δεν είμαι, ήταν η απάντηση, γιατί αν ήμουν δεν θα σου έλεγα αυτά που σου λέω. Δεν είμαι οπαδοποιημένος, όπως κατάντησαν την πίστη μας, τον αγώνα μας, η φιλαρχία  μερικών ηγετών για το "κινδυνευόμενον", το "πατροπαράδοτο σέβας", την αγία και αμώμητη πίστη μας, την Ακαινοτόμητη πίστη..

Υπάρχουν κι αυτοί που τους λένε αποτειχισμένους. Αν όμως δεν αντιληφθούν ότι ο βασικός σκοπός είναι η εμμονή τους στην πίστη των πατέρων, χωρίς τη συνωμοσία που μας επέβαλαν, άσκοπη είναι η απομάκρυνση από τον εσμό των εκσυγχρονιστών. Νέος ασκός δεν είναι η νέα ορθοδοξία που μας ήρθε μετά από μια πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920, κρυμένη για τριάντα χρόνια, ώστε να μη ξέρουμε τι μαγείρευαν. Είναι το παληό ασκί που έχουν όλες οι αιρέσεις. Πέρασαν τα χρόνια μου και ποτέ δεν είδα τους δικούς σας να τα λένε αυτά. Άλλα στραβά τους ενοχλούσαν.

"Παράδοσίς εστι το μη πλέον ζήτει", αυτά δεν τα καταλαβαίνετε εσείς οι νέοι. Όλοι οι αιρετικοί "το πλέον" ζητούσαν πάντα.

Οι αποτειχισμένοι που παραμένουν μέσα σ΄ αυτή την εκκλησία και αρκούνται σε προφορικές ή γραπτές καταγγελίες, χωρίς να καταγγέλουν συνάμα τη σκευωρία που συντελέσθηκε και συντελείται από το 1924, είναι μάχη με άσφαιρα. Είναι κουκούλωμα των σκουπιδιών κάτω από το χαλί. Για τους ορώντες και προφητεύοντες γεροντάδες, που άφησαν στο απυρόβλητο το νεωτερισμό, ισχύει το "μάτην δε σέβονται με διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων".

Η παρτίδα τέλειωσε με το "μονό" που πήρε ο Γερόντης. Μας κέρασε, και  φεύγοντας δεν άντεξα, πλησίασα να το ρωτήσω κάτι. Μου φάνηκε πολύ περίεργο το όνομά του.

- Πότε γιορτάζεις, τον ρώτησα.
- Ο όσιος Γερόντιος ήταν αγιορείτης, τιμώ το όνομα στις 26 του Αλωνάρη με το παληό. Αν πας στο Άγιον Όρος πέρασε από τη  Σκήτη της αγίας Άννας να πιείς το αγίασμα. Θα σε φωτίσει ο Όσιος, έχε γειά.