Πισώπλατες μαχαιριές

 (Νεότερη επεξεργασία 10/05/2012)
Αρθρογράφος με την υπογραφή "Ελεύθερη Σκέψη" έγραφε μεταξύ άλλων κι αυτό :

Το πλήθος προσκαρτερεί τον ηγέτη

"Πατριώτες, πιστέψτε με, σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα αυτή η χώρα εάν δεν αλλάξει και δεν αναζητήσει έναν ηγέτη ... θα αποτελεί παρελθόν"

Παρατυχών δε αναγνώστης διελογίζετο :

Οι πατριώτες πρέπει να πιστέψουν ότι δεν έχουν ανάγκη από ηγέτη - άλλο ηγέτη για να συνεννοούμαστε. Ο ηγέτης υπάρχει αλλά οι πατριώτες δεν τον πιστεύουν πια. Θέλουν να τον δουν με τα μάτια τους, να τον ακούσουν με τα αυτιά τους, να τον ψηλαφήσουν με τα χέρια τους. Αν κάτι τέτοιο περιμένουν, σκέφτηκε, σύντομα θα το βρουν - και τον βρουν - μπροστά τους. Τον βρήκαν οι Γερμανοί στο παρελθόν και η ανθρωπότητα κολύμπησε στο αίμα. Τον βρήκαν οι Ρώσοι, έπαθαν κι αυτοί το ίδιο. Είχαμε κι εμείς τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ...
 
Άσ΄τα, καλύτερα να μη το κουβεντιάζουμε "Ελεύθερη Σκέψη". 

Υπήρξε όμως και συνέχεια. Αν θέλετε την διαβάζετε 

 Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Αυτούς που αναφέρεις και σε αυτούς που αναφέρεσαι δεν έχουν να κάνουν με τον τίτλο του ηγέτη, αλλά με τον τίτλο του δικτάτορα, ο ηγέτης κερδίζει την αρχηγία, ο δικτάτορας την απαιτεί, ο ηγέτης εκλέγεται, ο δικτάτορας ενθρονίζεται, ο ηγέτης συμπάσχει με τον λαό, ο δικτάτορας τον τιμωρεί, ο ηγέτης μένει στην ιστορία για τα έργα του, ο δικτάτορας για τις πράξεις του.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ 

 Αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως,

Γερμανοί και Έλληνες ανέδειξαν τους (φωτογραφικά) αναφερομένους ηγέτες τους με την ψήφο. Όσο για τους Ρώσους, εκεί έπεσε μπόλικο αίμα από τους ηγέτες "για να γυρίσει ο ήλιος" του ηγέτη. Όποιος δεν ψήφιζε πήγαινε σε ειδικό αναμορφωτήριο ή σε campus ψυχιατρικών ερευνών. Η Δύση είχε άλλου είδους αποτελεσματική θεραπεία (περίπτωση αδελφων Κένεντυ).

Εμείς το παλεύουμε, αφού χάσαμε τον χαρισματικό, τον ... εθναρχικό και τον εκσυγχρονιστικό. Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για να φανεί - επιτέλους - ο ηγέτης. Τον οποίο έχουμε, αλλά δεν έχουμε. Επειδή δεν είναι κατάλληλος για τη μάζα.

Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να καταλάβω αυτά που γράφεις και αυτά που εννοείς, τα οποία πιθανώς για την συντομία του γραπτού λόγου είναι κωδικοποιημένα με τον δικό σου κώδικα σκέψης και γραφής, γι αυτόν τον λόγο σε παρακαλώ πολύ για να γίνονται τα σχόλια μας αποδεκτά και κατανοητά από όλους και αν έχεις την ευγενή καλοσύνη κάνε τον γραπτό σου λόγο ποιο καθάριο και ποιο συγκεκριμένο, για να γνωρίζω και εγώ που κάθομαι απέναντι από έναν άψυχο υπολογιστή τι θέλει να μου πει ο διαδικτυακός συνομιλητής μου, έτσι ώστε, να αποφεύγουμε ασάφειες, σκοτεινές και ακατανόητες διαδρομές σκέψεις.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ 

 Αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως,
Τι ακριβώς σε δυσκολεύει, τι ακριβώς σε μπερδεύει, τι ακριβώς είναι αυτό που γράφω με το δικό μου κώδικα και δεν μπορείς να αποκωδικοποιήσεις. Πέσ΄το κι εδώ είμαι, να γίνω σαφέστερος για το τι ακριβώς εννοώ γράφοντας ότι : ηγέτη έχουμε, αλλά δεν έχουμε. Επειδή τα μάτια μας δεν τον βλέπουν, τα αυτιά μας δεν τον ακούν, τα χέρια μας δεν τον ψηλαφούν. Μήπως πρέπει να συμπληρώσω, δεν θεραπεύει τις συγκύπτουσες, δεν θεραπεύει τους εκ γεννετής τυφλούς, δεν καθαρίζει λεπρούς και δεν ανασταίνει τους "τετραήμερον όζοντες";

Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Όταν εγώ σχολιάζω, η αρθρογραφώ, προσπαθώ με κάθε κύτταρο του οργανισμού μου να δώσω ξεκάθαρα και με ακρίβεια στον αναγνώστη των άρθρων μου και των σχολιασμών μου ένα καθαρό τοπίο, χωρίς ομίχλες, χωρίς λακκούβες, χωρίς παγίδες και προπάντων, χωρίς λεκτικά υπονοούμενα, με τα οποία ο άτυχος αναγνώστης θα συντρέξει βοηθείας αστρολόγου, μέντιουμ και θα αναζητήσει μετά μανίας το οικογενειακό του δένδρο, για να καταλάβει εάν έχει το κληρονομικό χάρισμα.

Το να γράψω και εγώ με την σειρά μου, έχω τον ηγέτη, αλλά ποιόν ηγέτη, που δεν είναι ηγέτης, αλλά είναι μέσα στους ηγέτες, γεννημένος από ηγέτες, αλλά δεν τον βλέπουν οι ηγέτες, είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να μπορέσεις με μία λέξη να δώσεις στον άλλον ολόκληρο βιβλίο να διαβάσει, όχι για να τον πάρει ο ύπνος, αλλά για να ταξιδέψει με αυτά που θέλεις να του πεις.

Αγαπητέ μου φίλε, τα υπονοούμενα και τα διφορούμενα χρησιμοποιούνται για να παγιδέψουν έναν συνομιλητή και όχι για να τον κάνουν ισότιμο μέρος και μέλος της κουβέντας.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Καλώς, αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως.
Λάβε όμως υπόψη ότι υπάρχουν ποικίλης μορφής τρόποι, για να εκφράσει κάποιος τον ενδιάθετο λόγο του. Άλλοι τον έχουν έτοιμο, άλλοι όμως δεν ακολουθούν το στερεότυπο της γραφής δίκην συνταγογραφίας.

Φαίνονται εκ πρώτης όψεως δυσνόητα αυτά που γράφω. Δεν με εκπλήσσει, αφού μάθαμε πια ότι ηγέτη δεν έχουμε (παρένθεση, επειδή είναι ιουδαιοχριστιανικής καταγωγής και προέλευσης!!!) και τον αναζητούμε σε αυτόν που τα ξένα κέντρα μας τον φέρνουν έτοιμο. Θλίψη, θλίψη και μόνο θλίψη.

 Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Είδες, ακόμα θέλεις να γράψεις την λέξη Χριστός και δεν μπορείς, αλλά την αφήνεις σαν πούπουλο, έτσι ώστε, να γλιστρήσει ανάμεσα στα μισάνοικτα παράθυρα του μυαλού μας, όχι από εσένα, αλλά από τον τυχαίο αέρα, για να έχεις μετά να πεις, «Συ Είπας».

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ 

 Αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως,
Η απλουστευτική σκέψη συνεπάγεται και απλουστευτική γραφή. Δεν είναι κακό αυτό. Κακό είναι να μη βλέπεις τι πάνε να μας φτιάξουν, τώρα που πάψαμε να πιστεύουμε στον ηγέτη που έχουμε, αλλά δεν έχουμε, και καλούμαστε να πιστέψουμε (οι πατριώτες) σ΄ αυτόν που θα έρθη - μάλλον θα μας τον φυτέψουν.

Τον ηγέτη τους περιμένουν κάποιοι άλλοι, διότι όταν τους φανερώθηκε, αυτοί τον ξεπάστρεψαν και έκτοτε ζούν με την προσδοκία της εμφάνισής του. Έκαναν και σε μας το ίδιο, μόνο που εμείς μείναμε αμέτοχοι της θεοκτονίας που εκείνοι διέπραξαν. Δεν παύουμε όμως να είμαστε θεομάχοι. Τα παιδιά μας μαθαίνουν τις ιουδαιοχριστιανικές (sic) παραδόσεις και αυτές πρέπει να τις τελειώσουμε.

To μάθημα μας το παρέδωσε ο οικουμενικός Βαρθολομαίος λέγοντας πως έχουμε τον ίδιο θεό. Τον ίδιο έχουμε όμως και με το Ισλάμ, ασχέτως αν αυτός βρίσκεται στα μαχαίρια με τον γνήσιο θεό των Εβραίων. Προς το παρόν ο "μιγάς", όπως τον θέλουν, ιουδαιοχριστιανικός και ο γνήσιος εβραϊκός τα πάνε καλά. Ερώτημα παραμένει τι θα γίνει με τον πάνθεον του Ολύμπου. Υποθέτω, σύντομα θα μας δοθεί η απάντηση.

Τις τελειώσαμε λοιπόν τις ιουδαιοχριστιανικές, όπως μας δίδαξαν, παραδόσεις και τώρα πνιγόμαστε στα δάνεια, στα μνημόνια, στις συμβάσεις κλπ., μέχρις ότου κάνει την εμφάνισή του ο ηγέτης μας. Αυτόν που θα πιστέψουμε και θα μας σώσει, όπως θα σώσει και εκείνους που τον περιμένουν εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια. Το πάνθεον του Ολύμπου βρίσκεται στις εκκρεμότητες, όπως έγραψα, και αυτές σύντομα θα διευθετηθούν. Ούτως ή άλλως πρέπει να είμαστε έτοιμοι οι πατριώτες να αλλάξουμε, και να αναζητήσουμε τον ηγέτη μας, αν δεν θέλουμε να γίνουμε παρελθόν.
Προσωπικά, φοβάμαι ότι γίναμε.

Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Ο άνθρωπος ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει τα απαραίτητα, όπως το να σκέπτεται και να φιλοσοφεί γι αυτά που γίνονται γύρω του και αντικαθιστά τα δώρα του Θεού όπως την σκέψη και την λογική με τα αντίδωρα της παράνοιας και της ψυχεδέλειας του σύγχρονου φτιασιδωμένου ψευτόκοσμου, ο οποίος αποτελείται από χιλιάδες θεούς και ακόμα ποιο πολλές χιλιάδες θρησκείες, οι οποίες κατά κύριο λόγο του σκοτεινιάζουν περισσότερο το είδη μπερδεμένο μυαλό του, με αποτέλεσμα, αυτήν την στιγμή να κοιτάμε το δένδρο, ενώ οι άλλοι γύρω μας κόβουν το δάσος, αυτό το δάσος που μέσα του κρύβει την ζωή, την σκέψη, τον πολιτισμό, την ειρήνη, την δημοκρατία και την δικαιοσύνη, την οποία τα τελευταία ιδίως χρόνια την έχουμε στραγγαλίσει, αποτεφρώσει και εξαφανίσει στα πέρατα των ατελείωτων προσωπικών μας σκοτεινών ωκεανών.

Μετά τα παραπάνω δεν μου μένει να γράψω τίποτε άλλο προκειμένου να σε πείσω για την πνευματική, όσο και ψυχική ανικανότητα της σημερινής ανθρωπότητας, που το μόνο της επίτευγμα είναι, το να κάνει ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω.

Όσο για τους Θεούς, τον Θεό, τους Μεσσίες και τους κάθε λογής επουράνιους σωτήρες ένα έχω να πω, είτε υπάρχουν είτε όχι, είτε μας προστατεύουν είτε μας μισούν, ένα είναι το σίγουρο, πάντα ο άνθρωπος θα έχει ανάγκη λόγω σωματικής και πνευματικής ατέλειας και ανεπάρκειας, έναντι αυτών που δεν μπορεί να κατανοήσει, έναν προστάτη Θεό, είτε αυτός είναι φτιαγμένος από πνεύμα, είτε είναι φτιαγμένος από κοινή σάρκα.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως,
Κλείνοντας, και αφού σε ευχαριστήσω για την κουβέντα που είχαμε, ένα θα σου γράψω ακόμη. Από τι είναι φτιαγμένος(!) ο Θεός, ούτε το βρήκαμε, ούτε θα το βρούμε, ούτε θα μπορέσει ποτέ κανείς να μας το πει.

Τούτα τα γράφω με αφορμή το δικό σου : "... πάντα ο άνθρωπος θα τον έχει ανάγκη, είτε είναι φτιαγμένος από πνεύμα, είτε είναι φτιαγμένος από κοινή σάρκα". Θα μου πεις, φραστική διατύπωση είναι αυτό το "φτιαγμένος". Έστω, αλλά οι σκεπτόμενοι σκέφτονται όταν γράφουν και αποφεύγουν τα χοντρά λεκτικά ατοπήματα. Δεν θα είχα τίποτα να προσθέσω, αν έγραφες : πάντα ο άνθρωπος θα τον έχει ανάγκη, είτε είναι πνεύμα, είτε εγένετο εν υποστάσει ανθρώπου.