Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Όταν η βία χρησιμοποιεί την ειρήνη

Εγράφη : (*)
 "Η χρήση της βίας ως όπλο για την επιβολή των ιδεολογικών θέσεων στη κοινωνία είναι μία πρακτική που αργά ή γρήγορα οδηγεί στον εκτροχιασμό. Η ακροδεξιά με την ακροαριστερά δεν είναι το ίδιο, δεν ταυτίζονται ιδεολογικά. Αλλά είναι το ίδιο επικίνδυνες για το αστικό μας πολίτευμα"

Και το σχόλιο :
Βλέπουμε αυτό που δεν βλέπαμε όλα τούτα τα χρόνια. Οι μεθοδεύσεις της βίας έχουν αλλάξει. Αν κάποτε η βία ήταν εμφανής, και εκδηλωνόταν από μια αφορμή (ας πούμε, περίπτωση Αλέξη), τώρα δρα ύπουλα και ειρηνικά.

- Όταν άνοιξαν τα σύνορα με κάτι Δουβλίνα και Λισαβώνες, για να εισρεύσουν τα εκατομμύρια των λαθραίων ισλαμιστών στη χώρα μας, άτομα τα οποία δεν ξέραμε "από πού κρατά η σκούφια τους", αυτό τι ήταν; Δεν ήταν μια αφανώς βιαία κατάκτηση με ειρηνικά μέσα; Γράφω "βιαία" διότι το Ισλάμ δεν φημίζεται για τις ειρηνικές προδιαγραφές του.
- Όταν ο Μπερίσα έκλεβε τους Αλβανούς με τις "πυραμίδες" που είχε φτιάξει, μετά άνοιξε τα στρατόπεδα για να κλαπούν όπλα και πυρομαχικά προς αποζημίωση των εξαπατηθέντων, αυτό τι ήταν; Δεν ήταν μια ειρηνική αποκατάσταση της αλβανικής νομιμότητας για να γεμίσει η Ελλάδα με παράνομο οπλισμό;
- Όταν οι Δίδυμοι Πύργοι έπεφταν και ο Μπους κήρυτε πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, λες και η Αμερική, ο κόσμος όλος, κινδύνευε από τους Ταλιμπάν, τους Βορειοκορεάτες, το Ιράκ, τη Σερβία, τώρα η Συρία, για να επιβάλει το παγκόσμιο αμερικανικό δίκαιο, αυτό τι ήταν; Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι με τους τρομοκράτες, διαμήνυσε παγκοσμίως.

Όλα αυτά και πλείστα άλλα δείχνουν ότι οι μέθοδοι της βίας έχουν αλλάξει. Άλλοτε έχοντας μια αφορμή, δεν λέω σκόπιμα προκλητή ή όχι, και άλλοτε, συνηθέστερα, όχι.

Η βία επιβάλλεται σήμερα με ειρηνικά μέσα. Αναπόφευκτα αυτό δημιουργεί αντίδραση, δηλαδή την αποκατάσταση της ειρήνης με βίαιο τρόπο, αφού όλοι οι νόμοι, υποκείμενοι πλέον στο παγκόσμιο δίκαιο των επινοηθέντων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανατρέπουν την επικρατήσασα τάξη μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα υπάρχοντα εθνικά Συντάγματα πετάγονται στο καλάθι και νέα κατασκευάζονται.

Η σχεδιασθείσα νέα τάξη και οι μέθοδοι που εφαρμόζει αυτό το σκοπό εξυπηρετούν. Απώτερος στόχος η παγκόσμια επικράτηση εγκεφάλων που προδιαγράφουν το εφιαλτικό μας μέλλον : Αλλού να σκοτώνονται αθώοι πολίτες - περίπτωση δική μας - για να εφαρμόζονται οι νόμοι της βιαίας ειρηνικής κατάκτησης, και αλλού να αναδύεται άνοιξη - περίπτωση Αράβων - όπου δεν υπήρχε ποτέ .

Αν η μαρξιστική θεωρία διέγειρε τα κοινωνικά αντανακλαστικά προς δημιουργία αγανάκτησης, και άρα αντίδρασης, η αντίδραση αυτή ήταν εκ των προτέρων μελετημένη ως προς το πού θα οδηγηθεί. Ο Μαρξ, όπως τουλάχιστον έδειξαν αυτοί που ανέλαβαν να εφαρμόσουν τη θεωρία του, απέβλεπε στην παγκόσμια διάδοση και επικράτηση των ιδεών του. Δεν νομίζω όμως ότι η Χρυσή Αυγή, φερομένη και ως άκρα Δεξιά, έχει παρομοίους στόχους. Το ελληνικό Σύνταγμα και οι νόμοι επιμένει να εφαρμόζονται και αυτό, κατ΄ανάγκη, δεν μπορεί να γίνει με ειρηνικά μέσα. Αφού βίαια είναι τα μέσα της νέας παγκόσμιας τάξης, αν και φαίνονται ειρηνικά, τα ίδια μέσα υποχρεωτικά θα εφαρμόσει ξεσκεπάζοντας τη βία που κρύβει μέσα της η νέα ειρήνη της πλήρους οικονομικής υποδούλωσης.

(*)  http://kostasxan.blogspot.gr/2012/09/blog-post_13.html

1 σχόλιο:

  1. Είχαμε κι αυτό, μετά το λιντσάρισμα του Αμερικανού προξένου των ΗΠΑ, στη Βεγγάζη της Λιβύης :

    Εγράφη :
    "Στην πραγματικότητα, το συμβούλιο των "ανταρτών" της Βεγγάζης, που απαρτίζεται σε μεγάλο βαθμό από τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, θα μπορούσε μόνο να κατευθύνει την κάθοδο της χώρας σε ένα χάος φυλετισμού και τυραννικής εξουσίας πολέμαρχων και συνδικάτων του εγκλήματος, που θα σημάνει το τέλος του ίδιου του πολιτισμού στην περιοχή. Ακριβώς αυτό φαίνεται να είναι ο στόχος της πολιτικής των ΗΠΑ, και όχι μόνο στη Λιβύη".

    Και το σχόλιο :
    Ο πρόξενος των ΗΠΑ, J. Christopher Stevens δέον να συγκαταλέγεται στις λεγόμενες παράπλευρες απώλειες. Τόσοι άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά σε τροχαία, δεν θα σκοτωθεί και ένας πολίτης όταν έχουμε πόλεμο; Είχε δηλώσει ο γύπας Ντόναλντ Ράμσφελντ.

    Τροφοδοτούν οι ΗΠΑ την Αλ Κάϊντα για να σφάζονται οι ισλαμιστές μεταξύ τους, αυτό έμμεσα δηλώνει ο ιστορικός Webster Tarpley όταν γράφει : "Ακριβώς αυτό φαίνεται να είναι ο στόχος της πολιτικής των ΗΠΑ, και όχι μόνο στη Λιβύη". Αντικαθιστούν ένα αυταρχικό καθεστώς με ένα άλλο χειρότερο και το αίμα ρέει ποτάμι.

    Αυτό το "όχι μόνο στη Λιβύη" πρέπει να μας ταρακουνήσει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, δηλαδή οι σιωνιστές που αυτή τη στιγμή την κυβερνούν, δεν έχουν βάλει μόνο στο μάτι τους ισλαμιστές. Έχουν και άλλους. Ας το λάβουν υπόψη τους οι αχυρένιοι δωσίλογοι που μας κυβερνούν, ας το λάβουν όμως υπόψη και μερικοί άλλοι. Κάποιοι πούροι μαρξιστές, ενθυμούμενοι παρεμπιπτόντως και τον Μακρυγιάννη, και ας βάλουν στην άκρη τα διχαστικά άρθρα τους για παρακρατική δεξιά άνευ εισαγωγικών (υπονοούν τη Χρυσή Αυγή) και την "αριστερά" με εισαγωγικά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πάλι η Χρυσή Αυγή βάζει το δακτυλάκι της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια εκφράζουν τη γνώμη ή άποψη του συντάκτη τους