Οι κληρονόμοι του Ανδρέα

Βράχοι, θάλασσα, στο βάθος ένα ναυάγιο. Ο καπετάνιος το έριξε πάνω σε ξέρα

 Μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος το 1974 συνέβη στη Ελλάδα αυτό που  για χρόνια ποθούσε. Η διαρκής και μόνιμη εξελικτική της πορεία στην πρόοδο. Η αρχή έγινε με τον ανανεωμένο εκ Παρισίων Κων/νο Καραμανλή και τον επί βραχύ αντικαταστάτη αυτού Γεώργιο Ράλλη. Ήταν η "κυοφορία" της εξελικτικής ή προοδευτικής νέα γενιάς  που έτεκε το Πασόκ και τον χαρισματικό μακαρίτη Ανδρέα.

Η πορεία του είναι γνωστή, αν και υπήρξε ένα μικρό διάλειμμα με τον Μητσοτάκη. Ήταν η σύντομης διάρκειας δεξιά στροφή Μητσοτάκη, η περίοδος "μητσοτάκ-ανδρέας", προέκταση της παλιάς και διακοπείσας συνεργασίας του με τον Ανδρέα (Ένωση Κέντρου).

 Έφτασε όμως το αδυσώπητο τέλος για τον Ανδρέα. Διάδοχος ο Σημίτης, του Ανδρέα, ή "σημίτ-ανδρέας", οκταετούς διάρκειας.

Μετά εμφανίσθηκε στο προσκήνιο ο Καραμανλής, που έφερε το όνομα του πατρός της νέας μεταπολιτευτικής μας γενιάς. Κωνσταντίνος το όνομα κι αυτός, ή "καραμάν-ανδρέας". Συνεχιστής της εξελικτικής πορείας των προοδευτικών μας δυνάμεων, αλλά με άρωμα μούχλας. Δηλαδή συντήρησης. Προνόμιο της προόδου είναι μόνο το γνήσιο αριστερό άρωμα του Cristian Dior.

Διακόπηκε αιφνιδίως η πορεία του "καραμάν- ανδρέα", διότι μαύρα σύννεφα άρχισαν να εμφανίζονται στον ορίζοντα. Αυτά ήρθε να τα διαλύσει ο γνήσιος γόνος του Ανδρέα, ο Γεωργάκης, του Ανδρέα, ο ΓΑΠ, ή κύριος "λεφτά υπάρχουν". Αλλά απέτυχε. Τα σύννεφα πύκνωσαν και το χρίσμα δόθηκε στο Βενιζέλο, πρώην αντίπαλο για τη θέση του άξιου κληρονόμου της ανδρεϊκής κληρονομιάς.

Σύντομης διάρκειας κι αυτός. Νέες εκλογές και στο τιμόνι ένας τραπεζίτης από το πουθενά για προσπάθεια σχηματισμού νέας αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης. Βρέθηκε (δεν βρέθηκε) μετά τις εκλογές η λύση : Συσκευασία ένα στα τρία. Κάτι σαν πολιτική μεταμόσχευση, θα λέγαμε, τριών κεφαλών σε ένα σώμα .

Τώρα οι κληρονόμοι είναι τρεις και μαλώνουν, αλλά συγκυβερνούν, μέχρις ότου βρεθεί ο άξιος διάδοχος του Ανδρέα. Ο οποίος ήδη κατασκευάστηκε από τα δομικά υλικά του καταρρεύσαντος, λόγω χρεωκοπίας, "ανδρεϊσμού". Είναι ο Τσίπρας, άλλως και "τσιπρανδρέας". Η Ελλάδα στερήθηκε, μετά το θάνατο του Ανδρέα,  αρχηγού του νεοσύστατου "αμερικανικού" κόμματος. Δεν μας έφθαναν αυτά που είχαμε από το παρελθόν : Κόμματα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά. Έπρεπε να αποκτήσουμε ακόμη ένα, το αμερικανικό, για να γίνουμε η Αμερική των Βαλκανίων, όπως μας είπε προ καιρού ο κ. Βερέμης του ΕΛΙΑΜΕΠ. Και γίναμε. Ελλάδα όμως δεν γίναμε και ποιος θα μας κάνει; Υπάρχει κανένας; Τι λένε οι ψηφοφόροι;