Κοινωνία ζωντων ή σχέση εγκεφαλικά νεκρών και αποφλοιωμένων;

Μητροπολίτης Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος:
"Οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο εἶδος μέσα στὴν ἐκκλησία ... ὁ Θεὸς νὰ σὲ φυλάει ἀπὸ τοὺς θρήσκους ἀνθρώπους, διότι θρῆσκος ἄνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότης διεστραμμένη ἡ ὁποία οὐδέποτε εἶχε προσωπικὴ σχέση μὲ τὸν Θεό" και συμπληρώνει ανώνυμος σχολιαστής : "Ο ευσεβισμός πολύ ταλαιπώρησε την Ορθοδοξία μας. Αποτελεί τον δούρειο ίππο που κατάφεραν να φέρουν στην Ελλάδα μας οι μισσιονάριοι προτεστάντες αλλοιώνοντας την ορθόδοξη και αγιοπατερική παράδοσή μας"

KX
Άλλος είναι ο δούρειος ίππος. Τον ευσεβισμό δεν τον ξέραμε. Μας τον έμαθαν όλοι αυτοί που πήγαν στα Δυτικά πανεπιστήμια για να μάθουν την Ορθοδοξία. Και γυρίζοντας μας έμαθαν τον ευσεβισμό, τον πιετισμό, τη νευροβιολογική ασθένεια της θρησκείας (π. Ρωμανίδης). Σκάρτος ο ιερός Αυγουστίνος και από εκεί αρχίζει το ξήλωμα και η εμφάνιση των συναφειακών, των ψυχοθεολόγων, των μεταπατέρων και του λοιπού εσμού των νεοορθοδόξων.

Αν οι θρήσκοι άνθρωποι είναι, κατά τον μ.Λεμεσού Αθανάσιο, επικίνδυνοι δεν φταίνε αυτοί. Φταίνε αυτοί που έμαθαν την Ορθοδοξία από τα προτεσταντικά και τα παπικά πανεπιστήμια. Διότι κανείς από τους διδάχους της εποχής δεν ενδιαφέρθηκε να τους μάθει τι σημαίνει πίστη.

Τι μας είπαν; Ότι η πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη και μας έφεραν το παράδειγμα της τραπεζικής πίστης. Αξιόπιστος είναι ο δανειολήπτης, που επιστρέφει τα δανεικά ή ο πιστωτής, που δεν κλέβει τα χρήματα των καταθετών. Άρα και η πίστη είναι σαν να δανειζόμαστε και να επιστρέφουμε κάτι. Χρεώστης ο άνθρωπος και πιστωτής ο θεός. Τον οποίο πρέπει να εμπιστευόμαστε, διότι "έχει ο θεός"!! Ποιος όμως εμπιστεύεται ποιον; Ο θεός-πιστωτής τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος-χρεώστης το θεό; Ο κοινός νους θα απαντούσε, ο θεός. Μας το απέδειξε μορφή δούλου λαβών. Οι διεστραμμένοι όμως θέλουν το αντίθετο : Να εμπιστευόμαστε το θεό, γιατί πάντα του περισσεύουν, και επικαλούνται το "Κύριε πρόσθες ημίν πίστιν". Ο θεός έχει βέβαια και μας δίνει, αλλά εμείς τι του επιστρέφουμε; Πίστη ή εμπιστοσύνη; Την εμπιστοσύνη, μας λένε, διότι πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη.

Τέτοια φρικτά και άλλα αερολογήματα περί ελευθερίας, προσώπου, έρωτα, σχέσης και αυτοσυνειδησίας γέμιζαν τα σύγχρονα θεολογικά τεχνολογήματα. Κανείς ποτέ δεν μας ανέφερε, αυτό που με δυο μόνο λόγια είπε ο Απ. Παύλος : Πίστις είναι ελπιζομένων υπόστασις και δεύτερον, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. Όποιος πιστεύει καλείται έμπρακτα να φανερώσει αυτό που ελπίζει. Για την ακρίβεια τον αναστάντα Κύριο, δηλαδή την Αλήθεια, δια Πνεύματος Αγίου. Αλλά αυτό δεν φτάνει, επειδή εγερθήσονται - ηγέρθησαν ήδη - πολλοί ψευδοχριστοί. Η αλήθεια έγινε άποψη, επειδή ο Χριστός δεν απάντησε στο ερώτημα του Πιλάτου. Άρα ...

Άρα, ο έλεγχος πρέπει να γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση, προς την Αλήθεια. Ποιος αυτά τα δίδαξε στο λαό του Θεού; Όλα τα απέκρυψαν και το ψεύδος κυριαρχεί. Δεν ήθελαν να μάθουμε τις δυο απλές αλήθειες, που μας είπε ο Απ. Παύλος, για το τι σημαίνει πίστη. Η αλήθεια κουκουλώνεται συστηματικά και δεν θέλω να γράψω περισσότερα. Είναι μεγάλη η ιστορία. Όσοι έχουν νουν Χριστού θα καταλάβουν. Θα προτιμήσουν όμως να σιωπήσουν και η κοινωνία των ζώντων θα γίνει στο τέλος η σχέση των εγκεφαλικά νεκρών και των αποφλοιωμένων.