 |
| Στην Ιουλία με αγάπη |
Αυτά δήλωσε ο πατέρας ενός των συλληφθέντων της διπλής ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης.
Με τρομοκρατία δεν έχει καμιά σχέση, να, όμως, που βρέθηκε μπλεγμένος με ληστεία. Διότι όλοι οι αναρχικοί, συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας του αγιογράφου (!) Μπαρζούκου, έχουν ασμένως και εντελώς επιπόλαια, δεχθεί το δόγμα της αναρχίας : Τη βίωση της απόλυτης ελευθερίας. Η οποία δεν αποκλείει τις ληστείες τραπεζών, όταν οι λόγοι της "απαλλοτρίωσης", δηλαδή της ληστείας, είναι υπέρ του λαού.
Δεν έθεσαν οι γονείς ποτέ στον εαυτό τους το ερώτημα για ποια ελευθερία αγωνίζονται και ποια αναρχία επιδιώκουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους. Ελευθερία, και μάλιστα απόλυτη, είναι η εν Χριστώ ελευθερία, που μας ελευθέρωσε από τα δεσμά της αμαρτίας. Δηλαδή, της δουλείας στην αμαρτία.
Και ως προς την αναρχία, ούτε καν σκέφθηκαν ποια είναι εκείνη η αρχή την οποία επιδιώκουν. Η άναρχος αρχή είναι η δίχως αρχή και τέλος Αρχή, την οποία προσπαθούν να μιμηθούν άγαρμπα, αδέξια και εν στρεβλώσει δαιμονική, όσοι δέχθηκαν και δέχονται τα φιλοσοφικά προτάγματα των φιλοσόφων πατέρων της αναρχίας. Τυχαίνει κάποτε να είναι και γονείς.
Μας λένε, φευ, και μας διδάσκουν τα τελευταία σαράντα χρόνια, ότι πρέπει να βρισκόμαστε μονίμως σε επαναστατική διέγερση. Ο ένας επαναστάτης να τρώει τον άλλο επαναστάτη, όταν ο τελευταίος έχει γίνει εξουσία, ώστε να έχουμε πάντα, διαρκώς, μια νέα επανάσταση.
Φαύλος ο κύκλος, δηλαδή, συνήθως μέσα σε λουτρό αίματος. Και από πάνω, η βίωση της απόλυτης ελευθερίας. Πότε; Όταν αρχίζουμε σιγά-σιγά να αντιλαμβανόμαστε ότι ο άλλος μας αποκλείει αυτό το βίωμα. Τον καθαρίζουμε, κι έτσι αισθανόμαστε την απόλυτη ελευθερία! Και παρακάτω, όσοι συνειδητοποιούν ότι γι΄ αυτούς η επανάσταση τέλειωσε, αφού την έκαναν, έρχονατι οι επόμενοι και τους ξεπαστρεύουν.
Αυτά τα σκέφθηκε η οικογένεια Μπαρζούκου, που δηλώνει υπερήφανα ότι όλα τα μέλη της είναι αναρχικοί; Μάλλον όχι. Διότι την δίδαξαν - δεν αποκλείεται και οι άμβωνες - ότι ο μεγαλύτερος αναρχικός ήταν ο Χριστός. Ήταν βεβαίως και μαρξιστής.
Ανώνυμος έγραψε ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΝΤΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΑΝΑΡΧΟΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΜΟΥ ΤΑΙΡΑΖΕΙ ΠΑΡΑ ΤΑ ΞΥΛΑΓΓΟΥΡΑ ΠΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ (ΟΧΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΠΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΛΕΝΕ)ΑΛΛΑ ΩΣ ΘΕΟ-ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΣΑΡΕΤΕ ΣΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΑΥΤΑ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑΝΕ ΤΗΝ ΜΠΑΝΑΝΟΦΛΟΥΔΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΣΤΗΣΕ Η ΚΥΠ.ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ.ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΛΗΚΑΡΑΚΙΑ ΑΠΟ ΟΠΛΑ.ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΙ ΟΠΟΥ ΠΑΕΙ.
Απάντηση ΚΧ ...
Για σένα ο Χριστός μπορεί σαν γάντι να ταιριάζει στα αναρχοκομουνιστικά χέρια, σε άλλους όμως να σκεπάζει τα γαμψά αρπακτικά τους νύχια. Ο Χριστός και η Χριστιανοσύνη δεν είναι ούτε για τους μεν, ούτε για τους δε. Ο Χριστός και η Χριστιανοσύνη ένα πράγμα συμβουλεύουν : Όποιος θέλει να εξουσιάζει, οφείλει να διακονεί τους εξουσιαζόμενους, δηλαδή, να υπηρετεί και όχι να τον υπηρετούν : "Ουκ ήλθον διακονηθήναι αλλά διακονήσαι".
Θα με ρωτήσεις, τι γίνεται, όταν μια σπείρα βαλτών ή διεστραμμένων διεκδικητικών ανθρώπων ζητά διαρκώς όλο και περισσότερες υπηρεσίες από τον άρχοντα υπηρέτη; Σου απαντώ, αφού εξαντληθούν όλες οι παροχές, αλλά οι υπηρετούμενοι δεν χορταίνουν, τότε ο άρχοντας υπηρέτης αποσύρεται. Τους αφήνει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, οπότε οι υπηρετούμενοι αρχίζουν να τρώνε ο ένας τον άλλο.