Ομιλία εις την Ζωοδόχον Πηγήν και ότι δουλεύοντες τη αμαρτία αδύνατον να τελώμεν υπό την κραταιάν της Παρθένου προστασίαν

Απόσπασμα λόγου Θεοδώρου Ζωγράφου Ιωαννίτου, Βόλος 1914, εκ του ιστολογίου 

http://orthodox-voice.blogspot.com/2013/05/blog-post_7989.html

... Επειδή λοιπόν απολαύομεν παρ΄ Αυτής (σ.σ. Θεοτόκου) τοσούτων ευεργεσιών, λόγω και έργω ας τιμώμεν την Βασίλισσαν των ουρανών αλλά και της γης, εκδιηγούμενοι τα μεγαλεία αυτής και εργαζόμενοι τας εντολάς του Υιού αυτής· διότι αν δουλεύωμεν τη αμαρτία, αδύνατον να τελώμεν υπό την σκέπην Αυτής και προστασίαν, αδύνατον και να τιμώμεν Αυτήν και δοξάζωμεν κατ΄ αξίαν. 

Ενίκησάν ποτε οι Φιλισταίοι τους Ισραηλίτας και πολλούς ηχμαλώτισαν, έλαβον δε και το μέγα του Ισραήλ κειμήλιον, την κιβωτόν, την οποίαν εν πομπή και αλαλαγμώ εις την Άζωτον έφερον, και εκεί ετίμων και ελάτρευον. Και όμως ο μέγας εκείνος θησαυρός ουδόλως ωφέλησεν αυτούς. Οργή εκ Θεού μεγάλη εν τη πόλει εκείνη ενέσκηψε και θανατικόν τους Φιλισταίους απεδεκάτισε, και πείνα μεγάλη και δυστυχία εμάστιζε. Και το αίτιον τι; Ότι τιμώντες την κιβωτόν ετίμων συνάμα και το είδωλον αυτών Δαγών (Α΄ Βασιλ. ε: 1-8).

Ούτω και ημάς ουδέν ωφελεί η προς την Παρθένον αποδιδομένη τιμή, οι ύμνοι και αι εορταί αι τελούμεναι προς δόξαν Αυτής, αν και ημείς ως οι Φιλισταίοι και τα είδωλα προσκυνώμεν, αν δηλαδή και τα πάθη ημών θεοποιώμεν, αν εις την αμαρτίαν δουλεύωμεν, αν από της κακίας δεν απέχωμεν. Αλλά τότε πως προς την αγνήν Παρθένον οι μεμολυσμένοι θα προσεγγίσωμεν; Πως δε βοήθειαν παρ΄ Αυτής θα ελπίσωμεν; Αν όμως από της κακίας δια της μετανοίας απαλλαγώμεν, τότε βεβαίως την δεδοξασμένην Βασίλισσαν θα δυνηθώμεν επαξίως να δοξολογώμεν και υπό την σκέπην Αυτής θα τελώμεν.