Ο διαπολιτισμικός πρεσβευτής "καλής θελήσεως" του interactive προσκυνηματικού τουρισμού

Τα εκκλησιαστικά νέα της καινοτόμου εκκλησίας, όπως πάντα, θλιβερά και αξιοδάκρυτα. Πληροφορηθήκαμε (*) ότι ένας συνταξιούχος του Δημοσίου και πρώην μητροπολίτης, ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, εκπροσώπησε την εκκλησία της Ελλάδος σε ένα διαπολιτισμικό γεγονός : Τον λεγόμενο προσκυνηματικό τουρισμό, τον οποίο εγκαινίασε η Κίνα. Είδαμε λοιπόν τον συνταξιούχο δημόσιο υπάλληλο, και πρώην μητροπολίτη, με πολιτική περιβολή. Παρέλειψε να κόψει τα γένια, άγνωστοι οι λόγοι.

Η καινοτόμος εκκλησία απέκτησε με τον τρόπο αυτό και τον διαθρησκειακό, διαπολιτισμικό ή interactive, πρεσβευτή καλής θελήσεως, τον οποίο δεν είχε. Σχετικά με το interactive σημειώνουμε ότι στα ελληνικά της παγκοσμιοποίησης μεταφράζεται ως "διαδραστικό". Τι σημαίνει τώρα αυτό το "διαδραστικό" μας είναι άγνωστο. Προφανώς, οι εισηγητές της νέας ελληνικής γλώσσας, μη θέλοντας να γίνουν εμφανή τα δόλια σχέδια που υπηρετούν, αποφεύγουν να αποδώσουν το interactive με τη λέξη "ενδοενεργή". Διότι η, σε μετάφραση, σύνθετη αυτή λέξη εισάγει το "ένδον", δηλαδή κάτι το εσωτερικό, και οι εσωτερικές εντολές των αχθοφόρων τις παγκοσμιοποίησης, τις οποίες καλούνται να ενεργήσουν, δεν πρέπει να λέγονται. Μυστικές συμφωνίες έχουν γίνει, οπότε το ποίμνιο καλό είναι να παραμένει ποίμνιο άνευ λόγου ή γνώσης.

Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για την λεγόμενη intercommunio, δηλαδή την διακοινωνία, άλλως "κοινό ποτήριο", με τον παπικό εσμό. Η ενδοκοινωνία - διακοινωνία στη νεοελληνική του οικουμενισμού και της παγκοσμιοποίησης - έχει δρομολογηθεί και επιτευχθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Δράστες οι του Φαναρίου ιεράρχες και επίσκοποι, μεταξύ των οποίων και ο κ. Ζηζιούλας με τους εδώ αντιφωνητές (: σχολή Γιανναρά, ακαδημία Βόλου, ψυχοθεολόγοι τύπου π. Θερμός και τέλος ο κατάλογος δεν έχει).

Αν σχολιάζουμε τώρα τον νεοαποκτηθέντα "πρέσβη καλής θελήσεως" επί του προσκυνηματικού (σημ. προσχηματικού, θα ήταν καλύτερα) λεγόμενου τουρισμού, είναι διότι, αφ΄ ενός, θέλουμε να δείξουμε τη συνέπεια, με την οποία η καινοτόμος εκκλησία του 1924 βαδίζει, οδηγώντας σε πλήρη εκκοσμίκευση το λαό του Θεού, αφ΄ ετέρου δε, να σκεφθούμε τα έτη της διακονίας του στη μητρόπολη της Ζακύνθου. Το ποιμαντορικό έργο που επιτέλεσε, δεν μπορεί να είναι άσχετο με τα νέα καθήκοντα, που του ανέθεσε η διοικούσα την εκκλησιαστική καινοτομία ιεραρχία. Οπότε, δεν χρειάζεται να γράφουμε περισσότερα.

Το δίχως άλλο, θα υπάρχουν πιστοί που θα πίνουν νερό στο όνομά του, κατά το λεγόμενον, πολλοί δε εξ αυτών θα είναι αντιοικουμενιστές ή ακόμη πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης. Όχι όμως και του προσκυνηματικού τουρισμού και των λοιπών interactive οδηγιών ενέργειας και δράσης.

(*) http://www.ekklisiastikos.gr/2013/06/blog-post_27.html

Η ευκαιρία μετάγγισης πνευματικής δολοφονίας

Απόσπασμα Εγκυκλίου  ΔΙΣ 2819  της 7/7/2005

Η ανωτέρω φωτογραφική αποτύπωση προέρχεται από την Εγκύκλιο 2819/ 7-7-2005 της Διαρκούς Ιερής Συνόδου (ΔΙΣ) και αφορά στην προτροπή του πληρώματος της Εκκλησίας να δεχθεί "ελεύθερα και αβίαστα", εν επιγνώσει και συνειδητά, τη δωρεά οργάνων, "αν τυχόν από κάποια αιτία καταστεί εγκεφαλικά νεκρό". Σημειώνουμε ότι κριτική της Εγκυκλίου αυτής άσκησε η Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας αρκεσθείσα να επισημάνει απλώς, ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος δεν αποτελεί, ή μάλλον δεν εκφράζει, την εν σώματι έγκριση από πλευράς Ιερής Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας.

Η υπεκφυγή και η αδυναμία θεολογικής (ή πνευματικής) απόρριψης αυτής της κυριολεκτικά άθεσμης και έκθεσμης Εγκυκλίου, εκ μέρους της Μητροπόλεως Γλυφάδας, είναι εμφανέστατη. Είναι όμως και δικαιολογημένη. Η εορτολογική καινοτομία του 1924 έχει συνέπειες, όλα πρέπει να γίνονται τηρουμένων των κανόνων ευγενείας (σαβουάρ βιβρ) και προπαντός φιλαδέλφου αγάπης. Καλύτερα όμως θα ήταν, αν γράφαμε απάτης και θα εξηγήσουμε ευθύς κατωτέρω τους λόγους.

Επί μέρους κριτική επί της Εγκυκλίου 2918 έχουμε ήδη ασκήσει, συμβαίνει όμως να μην κατέχουμε επίσημα αποδεικτικά πανεπιστημιακών τίτλων, ικανών να ανατρέψουν τις θεολογικές παραχαράξεις, από τις οποίες βρίθει το κείμενο της Διαρκούς Συνόδου του 2005. Ωστόσο διαθέτουμε άλλα αποδεικτικά τίτλων, ιατρικών για να εξηγούμαστε , και μολονότι αυτά δεν αφορούν στο πνεύμα, έχουν όμως σχέση με το σώμα. Συμβαίνει δε, σώμα και πνεύμα να συνυπάρχουν, όσο ο άνθρωπος οδεύει το δρόμο της ζωής αυτής.

Το πνεύμα, ή μάλλον η πνευματικότητα, της Εγκυκλίου 2819 επικαλείται ορισμένα εδάφια της Καινής Διαθήκης, αλλά και ένα από την Παλαιά. Μας θυμίζει ότι ο άγιος Θεός έπλασε την Εύα από την πλευρά του πρωτόπλαστου Αδάμ, παραλείπει όμως να μας πει με ποιο τρόπο αυτό συνυφαίνεται με τις μεταμοσχεύσεις. Κατά πάσαν πιθανότητα υποθέτουμε ότι ο Αδάμ δώρησε (ελεύθερα και αβίαστα, εν επιγνώσει και συνειδητά) την πλευρά του στον άγιο Θεό και ο Θεός έπλασε την σύντροφο Εύα. Αν αυτά έχουν ίχνος θεολογίας, ή είναι πνευματικά, ας μας απαντήσουν οι εγκρατείς της θεολογικής επιστήμης.

Το δεύτερο επιχείρημα, πνευματικό ή θεολογικό, είναι το "αλλήλων μέλη". Περί αυτού έχουμε αναφερθεί, έχουμε γράψει ότι αλλήλων μέλη είμαστε, όταν "αποθέμενοι το ψεύδος αλήθειαν λαλούμε έκαστος μετά του πλησίον αυτού" (Εφ. δ΄ 25). Η Εγκύκλιος το απέκρυψε και οι εγκρατείς της θεολογικής επιστήμης καλούνται να μας πουν πόσο θεολογικό και τι είδους πνευματικό είναι αυτό το σκέτο "αλλήλων μέλη".

Το τρίτο επιχείρημα της Εγκυκλίου είναι καταφανώς εσφαλμένο. Μας παραπέμπει στο Α΄ Ιωαν. ιγ΄ 16 το οποίο ουδαμού υπάρχει. Κεφάλαιο ιγ΄ στην Α΄ Καθολική Επιστολή Ιωάννου είναι ανύπαρκτο (*). Υπάρχει μόνο το γ΄ 16, όπου διαβάζουμε :

16 ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκε· καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς τιθέναι. 17 ὃς δ' ἂν ἔχῃ τὸν βίον τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχοντα καὶ κλείσῃ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ἀπ' αὐτοῦ, πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μένει ἐν αὐτῷ;

Το υπόμνημα του στίχου 16 έχει ως  ακολούθως : β΄ 6. δ΄11.  Ιν. ι΄ 11. ιε΄.12.13. Εφ. ε΄ 2. Ρμ. ιστ΄ 4 και ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει σε αυτά το "πώς και ημείς οφείλομεν υπέρ των αδελφών τας ψυχάς τιθέναι".

Στην παραπομπή Ρμ. ιστ΄ διαβάζουμε : "4 οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ' οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν". Το ίδιο, βέβαια, επεξηγηματικά μας γράφει και ο στίχος 17 της Α΄ Καθολικής Επιστολής Ιωάννου. Ο συντάκτης της Εγκυκλίου 2819 νομίζει ότι το "όποιος έχει τον βίον του κόσμου και κλείνει τα σπλάχνα του από τον χρείαν έχοντα αδελφό" είναι αφιλάδελφος, είναι φίλαυτος και στερημένος αγάπης, εφόσον αρνείται να δεχθεί λίγο πριν πεθάνει να γίνει δότης. Τα "σπλάχνα" ερμηνεύονται κατά κυριολεξία, κατά γράμμα, γνωστού όντως ότι το γράμμα αποκτείνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί. Το λησμονεί αυτό ο συντάκτης.

Δεν ενδιαφέρει την Εγκύκλιο ότι ο δότης πεθαίνει όταν του αφαιρούν τα ζωτικά όργανα, ούτε ότι ο απόστολος Παύλος γράφει στην 1Κρ. γ΄ : "11 θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός". Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα αισθήματα που ποτέ δεν πεθαίνουν και αιώνια θα συνοδεύουν τον δότη. Ούτε καν υποψιάζεται το αδιανόητο, ότι το πανάγιο Πνεύμα μπορεί να υποκινεί στην έγκαιρη θανάτωση ενός αποθνήσκοντας αδελφού για να ζήσει κάποιος άλλος, ο οποίος ενδεχομένως και συνηθέστατα, κάθε άλλο από αδελφός είναι. Αντί δηλαδή ο αδελφός να προσεύχεται όπως επιζήσει ο τραυματισμένος και ασθενής αδελφός, προτρέπεται από το άγιον Πνεύμα να στραφεί προς τους γιατρούς να τελειώσουν εκείνοι συντομότερα την βάσανο του αδελφού του! Ο δότης προσφέρει μόσχευμα που σε λίγο θα πεθάνει, δεν γίνεται αλλιώς, όπως γράφει η Εγκύκλιος.

Αν αυτό λέγεται "ευκαιρία μετάγγισης πνευματικού ήθους" και δεν είναι μετάγγιση πνευματικής (θεολογικής) δολοφονίας, καλούνται και πάλι οι γνώριμοι και διάσημοι της θεολογικής επιστήμης να μας απαντήσουν.

(*)

Απόσπασμα Εγκυκλίου  ΔΙΣ 2819  της 7/7/2005

Θεσμικά άκυρη η Διαρκής Ιερά Σύνοδος

Από την Ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, που αναρτήθηκε σε ιστολόγιο (ΑΚΤΙΝΕΣ, 20 Ιουνίου 2013) του διαδικτύου (*) :

"Για να είναι κάποια απόφαση έγκυρη, ισχυρά και εφαρμοστέα, θα πρέπει να έχει επικυρωθεί από το σύνολο της Ιεραρχίας, τουτέστιν άπαντες τους 82 Μητροπολίτες. Αυτό δεν ισχύει για την Εγκύκλιο 2819, η οποία φέρει υπογραφές μόνο των τότε μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ) ..."

Τα ανωτέρω γράφτηκαν μετά από την πρόσφατη ενημέρωση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, ότι η Ιερά Σύνοδος έχει λάβει θέση, το 2005, εγκρίνοντας την δωρεά οργάνων. Το ερώτημα που τίθεται, μετά από αυτή την μονομερή απόφαση της Μητροπόλεως Γλυφάδας, είναι αν μεταξύ Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ) και Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας, υπάρχουν διακριτοί ρόλοι, όπως, ας πούμε, μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας; Αν συμβαίνει αυτό, τότε προκύπτει πλήθος νέων ερωτημάτων, τα οποία δεν επιθυμούμε, επί του παρόντος, να θίξουμε.

Με αυτά που γράφει στην Ανακοίνωση ο σεβασμιότατος Παύλος, μητροπολίτης Γλυφάδας, αφήνει έκθετη την Διαρκή Ιερά Σύνοδο κηρύσσοντας αυτήν - γιατί όχι - θεσμικά άκυρη, δηλαδή έκθεσμη. Αν, με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί ο σεβασμιότατος να διασώσει το κύρος του Θεσμού, που φέρει το όνομα Εκκλησία της Ελλάδος, οφείλει να αναλογισθεί τις συνέπειες της πρωτοβουλίας του και τον αντίκτυπο που αυτή θα έχει στο λαό του Θεού, κοινώς, πλήρωμα της Εκκλησίας. Διότι δεν είναι δυνατόν άλλοι να επικαλούνται τον δημοφιλή, ήδη όμως αναχωρήσαντα, αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, έτεροι δε να κατηγορούνται - κατά το σύνηθες παλαιοημερολογίτες και σχισματοαιρετικοί - ως αφιλάδελφοι, ιδεοληπτικοί, φαντασιόπληκτοι, ή ακόμη και ως πάσχοντες από τη νευροβιολογική ασθένεια της θρησκείας.

(*) Σχετικά με την Ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, ο αναγνώστης ας ανατρέξει στο αναφερθέν ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ της 20/06/2013.

Εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν και "από κάποια αιτία εγκεφαλικά νεκροί"

 Η συνειδητή συναίνεση του δότη οφείλει προ πάσης ελεύθερης και αβίαστης συγκατάθεσης να γνωρίζει την αλήθεια 

Ο ΕΟΜ με σημερινή (14/6/2013) Ανακοίνωση ενημερώνει τους πολίτες για την απόφαση της Συνόδου του 2005 για τη δωρεά οργάνων. Η σχετική Ανακοίνωση του ΕΟΜ αναφέρει:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Αθήνα, 14/06/2013
Με την παρούσα ανακοίνωση ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) επιθυμεί να ενημερώσει τους πολίτες της χώρας μας, σχετικά με την Εγκύκλιο 2819 της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, που εξεδόθη στις 7 Ιουλίου του 2005 και αφορά τη θέση της Ιεράς Συνόδου απέναντι στο θεσμό της Δωρεάς Οργάνων.

Με την Εγκύκλιο αυτή, τόσο ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, όσο και οι Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Αρχιερείς, είχαν δηλώσει την αποδοχή και τη στήριξή τους στο θεσμό της Δωρεάς Οργάνων και προέτρεπαν μάλιστα τους πιστούς να συμμετάσχουν στη φιλάνθρωπη αυτή πρωτοβουλία της Εκκλησίας μας γινόμενοι Δωρητές Οργάνων.

Τώρα, που άρχισαν να μαζεύονται οι χιλιάδες αρνητικές δηλώσεις για την (εικαζόμενη) δωρεά οργάνων, θυμήθηκε ο ΕΟΜ την Εγκύκλιο 2819/7-7-2005 της, υπό τον Χριστόδουλο ελεγχόμενης, ιεράς συνόδου. Όπου, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε :

"Η δωρεά οργάνων πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει τη "συνειδητή συναίνεση" του δότη, δηλαδή ο δότης πρέπει εν επιγνώσει ελεύθερα και αβίαστα να έχει συγκατατεθεί στην αφαίρεση των οργάνων του, αν τυχόν από κάποια αιτία καταστεί εγκεφαλικά νεκρός".


Πρέπει, λοιπόν, να δοθεί απάντηση σ΄αυτή την κορυφαίου ψεύδους - καθ΄ υπαγόρευση; - εγκύκλιο της ιεράς συνόδου από τον αλήστου μνήμης Χριστόδουλο. Τοιούτου είδους εγκύκλιοι αρμόζουν σε άλλους, σε εκείνους που μας κυβερνούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τύπου αποφασίζουμε και διατάσσουμε, και όχι σε ένα θεσμό, ο οποίος προτάσσει το "ιερό", για να γνωρίζουμε τι λογής είναι αυτή η σύνοδος.

Γράφει η εγκύκλιος ότι "ο δότης πρέπει εν επιγνώσει ελεύθερα και αβίαστα να έχει συγκατατεθεί στην αφαίρεση των οργάνων του". Θεώρησε περιττή την αλήθεια η σύνοδος, δίνοντας βαρύτητα στο "ελεύθερο". Κόλλησε κοντά σ΄ αυτό και το "αβίαστο", λες και το "ελεύθερο" δεν δηλώνει συνάμα και το "αβίαστο" του ελεύθερα δρώντος. Σημαντικότερο όμως είναι το εξής.  Αν και η, κατ΄ ευφημισμό, σύνοδος μπορούσε να γράψει : "Ο δότης εν επιγνώσει αληθείας μπορεί ελεύθερα να συγκατατεθεί στην αφαίρεση των οργάνων του", το παρέλειψε. Διότι αν ήταν όντως Σύνοδος Ορθόδοξη, όφειλε να συμπληρώσει το "πριν αποβιώσει". Η αφαίρεση των οργάνων γίνεται προθανατίως και αυτό, η υπό τον Χριστόδουλο συνελθούσα σύνοδος, δεν επιθυμούσε να γίνει γνωστό στο "Χριστεπώνυμον Πλήρωμα" (sic).

Και ας δούμε τη συνέχεια στο "εν επιγνώσει", ενθυμούμενοι το "πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν", του απ. Παύλου από την Προς Τιμόθεον επιστολή. Την επίγνωση επικαλείται τώρα ο ΕΟΜ, μέσω Ιεράς Συνόδου, απευθυνόμενος στους πολίτες της χώρας μας. Λαμπρά! Η, τότε, επί Χριστόδουλου  ιερά σύνοδος απευθύνθηκε στο "ευλογημένο πλήρωμα της Εκκλησίας", έκανε όμως ένα λάθος. Το λάθος ήταν ότι με τη συνειδητή συναίνεση του δότη, δηλαδή με την εν επιγνώσει - το "αληθείας" ξεχάστηκε - συγκατάθεση να του αφαιρεθούν τα όργανα αν καταστεί εγκεφαλικά νεκρός από κάποια αιτία, νόμισε ότι θα μας κάνει όλους εγκεφαλικά νεκρούς πριν γίνουμε όντως - όπως γράφει "από κάποια αιτία" - εγκεφαλικά νεκροί.

 Πολύ προ της Εγκυκλίου 2819 υπήρξαν αρκετοί, οι οποίοι προτίμησαν κάποια άλλη αιτία, από αυτή που σήμερα προτείνει η επιστήμη (ΕΟΜ) και η τότε σύνοδος του Χριστόδουλου, με τον εισαχθέντα εγκεφαλικό θάνατο. Η άλλη αιτία οδηγεί και αυτή σε εγκεφαλικό "θάνατο". Σε εισαγωγικά ασφαλώς, επειδή σε εισαγωγικά είναι και ο ιατρικός νεοθάνατος. Εισηγητής είναι ο απόστολος των εθνών Παύλος, ο οποίος μας συνιστά να νεκρώσουμε τα μέλη υμών τα επί της γης :

5 Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία ...

9 μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ 10 καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν (Προς Κολασσαείς)

Αυτά μας συμβούλεψε ο απ. Παύλος, αυτά πράξαμε. Νεκρώσαμε τα μέλη τα επί της γης και ενδυσάμενοι τον νέον άνθρωπο, τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ΄ εικόνα του κτίσαντος, τολμήσαμε να καταγγείλουμε τους "εις αλλήλους ψευδομένους" επιστήμονες. Οι οποίοι την αρχική δωρεά πτώματος μετονόμασαν σε δωρεά σώματος, τους βιολογικά ζώντες ασθενείς κατέταξαν στην κατηγορία των πτωμάτων και τώρα έρχονται να μας πουν τη θέση της "Ιεράς Συνόδου" απέναντι στο θεσμό (σημ. αυτό μας έλειπε) της Δωρεάς Οργάνων. Περίεργα, μολονότι ουδέποτε η επιστήμη ζήτησε την συνεπικουρία της Εκκλησίας στο έργο της, τώρα μας αιφνιδιάζει. Μήπως μπορούν να μας θυμίσουν οι εκλεκτοί συνάδελφοι πότε ζητήθηκε η (συνοδική) γνώμη της Εκκλησίας; 

Κλείνοντας και αυτό το σημείωμα γράφουμε, πάλι, ότι πάντα τα ανωτέρω απέκρυψε και αποκρύπτει συστηματικά ο ΕΟΜ, τα αγνόησε και η υπό τον πολύπλαγκτο μακαρίτη Χριστόδουλο ελεγχόμενη, αλλά και η παρούσα, "Ιερά Σύνοδος", όχι όμως και όλοι εκείνοι, που θέλησαν "εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν" από κάποια άλλη αιτία. Διότι η συνειδητή συναίνεση του δότη οφείλει προ πάσης ελεύθερης και αβίαστης συγκατάθεσης να γνωρίζει την αλήθεια.

Η επελαύνουσα "πίστη ως σχέση"

«Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων»

Πατριωτικό, και υποτίθεται φιλορθόδοξο ιστολόγιο, που επιγράφεται "Ελλάς-Ορθοδοξία", θεώρησε χρήσιμο από ποιμαντικής πλευράς να μας δώσει να καταλάβουμε ότι πίστη σημαίνει σχέση και όχι συναλλαγή. Προς τούτο αναδημοσίευσε από άλλο ιστολόγιο, φιλορθόδοξο κι αυτό, άρθρο με τίτλο : "Η πίστη ως σχέση και η πίστη ως συναλλαγή". Πυρήνας του άρθρου ήταν η σχέση, δια της οποίας αίρονται (υποτίθεται) "οι θρησκευτικές  φαρισαϊκές τυπολατρείες του βολεμένου μας εγωισμού", όπως μεταξύ άλλων τονίζει.
Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο στο δεσμό  http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/06/blog-post_9206.html  έχοντας υπόψη ότι το εν λόγω ιστολόγιο σας δίνει την καλή, από διαφήμιση, πληροφορία να επισκεφθείτε το Μέντιουμ Αστάρτη ή το Oroskopos.gr. Αυτά μπορεί να σας βοηθήσουν να μάθετε ακόμη καλύτερα τα περί σχέσεων και σχέσης, πάντα, από ορθόδοξη και πατριωτική άποψη, μη το ξεχνάμε αυτό.

Πήρα την αφορμή να γράψω το παρακάτω σχόλιο - μάταιος κόπος, θα μου πείτε.

Ώστε, λοιπόν, "η πίστη στην Ορθοδοξία είναι συνώνυμη με τη λέξη σχέση και αλληλοπεριχώρηση"; Δυστυχώς, είσαστε κι εσείς θύματα της νεοορθόδοξης σχεσιολογίας, δηλαδή της ψυχοθεολογίας, που ανατρέπει ριζικά την πίστη και την θέλει να είναι συνώνυμη, όπως γράφετε, με τη λέξη σχέση και αλληλοπεριχώρηση. Να σημειώσω, ότι η λέξη αλληλοπεριχώρηση έχει χρησιμοποιηθεί μόνο για να διευκρινιστεί, κατά το δυνατόν, το Τριαδικό Δόγμα.

Αν ανοίξετε τη Καινή Διαθήκη και διαβάσετε την Προς Εβραίους, εκεί θα δείτε πώς δίνει τον ορισμό της ο απ. Παύλος. Αν δεν το θυμόσαστε, θα το επαναλάβω, για να δείτε σε τι κακοδοξίες οδηγεί η σχεσιολογία των καινοτόμων της Ορθοδοξίας. Τι μας λέει, λοιπόν, ο απ. Παύλος; Ιδού : «Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων». Όπως καταλαβαίνετε, άλλο πράγμα είναι να δίνεις (να είσαι η) υπόσταση αυτού που ελπίζεις, μάλιστα κατόπιν ελέγχου των "ου βλεπομένων", και έτερο να φλυαρείς γράφοντας κατεβατά για σχέση και αλληλοπεριχώρηση. Αν ο αρθρογράφος ήταν τω όντι Ορθόδοξος, δεν θα υπήρχε ουδείς λόγος να μας εκθέσει όλα αυτά τα περί σχέσης ληρήματα.

Ο π. Βαρνάβας και ο εκπεσμός της Ποιμαντικής

 Αν έχετε την υπομονή και την αντοχή να ακούσετε όλα όσα λέει ο πνευματικός ποιμήν π. Βαρνάβας - η ομιλία έγινε φροντίδι μητροπολίτη Βόλου κ. Ιγνατίου - επί του θέματος "εκκλησιαστική προσέγγιση της σεξουαλικότητας", τότε διαβάστε και το σχόλιο που ακουλουθεί στη συνέχεια. Η πληροφορία, σημειώνω, μου παρασχέθηκε από σχολιαστή με την υπογραφή "doll".



π. Βαρνάβας (6:61΄) : "Αν ήταν ο σεβασμιότατος (σ.σ. Ιγνάτιος Βόλου) μάλλον θα μιλούσα πιο ελεύθερα, γιατί το πνεύμα του έχει ελευθερία, γιατί αναζητά την αλήθεια".

Σημείωση του σχολιαστή
Απολαύσετε βάθος πνευματικό : Ο Ιγνάτιος Βόλου (μητροπολίτης) είναι αναζητητής της αλήθειας ! Το πνευματικό βάθος του ποιμένα είναι κυριολεκτικά χαοτικό, δεν γνωρίζει ότι άλλο η αναζήτηση της αλήθειας και εντελώς διαφορετικό η εμπέδωση της αλήθειας. Τούτο, άλλωστε, δηλώνει και το "19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη" (Μτ. κη΄) με τα συνακόλουθα. Καλόν ότι τα έθνη αναζητούν την αλήθεια, αν όμως δεν την εμπεδώσουν, τότε "όμφακες ο θησαυρός". Θα μένουν πάντα στην αναζήτηση και όσα οι διεστραμμένοι αιρετικοί διδάσκουν.

Κ Χ : Ύστερα ακολούθησαν τα περί αμαρτίας χωρίς τη γνώση της σχέσης (μας) με τον προσωπικό θεό (της σχέσης μας). Η σχεσιολογία, απείκασμα της εκκλησιαστικής ψυχοθεολογίας, ανακατεμένη με πνευματικότητα, εκκλησιαστικότητα, σεξουαλικότητα και αρκετά άλλα από τα λήγοντα σε -οτητα της βλακότητας. Είχαμε όμως και "το πρόσωπο".

Έσπευσα να πάρω ένα δισκίο ντραμαμίν, για να αναστείλω το αίσθημα της ... εμετικότητας, που μου προξένησε ο ομιλητής, όταν διερωτήθηκε, προφανώς, για λογαριασμό εξομολογουμένου : "Τι είναι ο παπάς, συντηρητικός ή φιλελεύθερος;". Αυτό τον ενδιέφερε περισσότερο και όχι αν ο πνευματικός (εξομολόγος) είναι ή όχι φιλαλήθης.

Αναζητητές, και όχι γνώστες, της αλήθειας είναι οι σημερινοί μας ποιμένες, επειδή το πνεύμα τους έγινε, με την αναζήτηση, ελεύθερο. Αλλά δεν είναι. Είναι αιρετικό, βλάσφημο και κακόδοξο. Η σχέση με τον άνθρωπο - μη ξεχνάμε ότι περί εκκλησιαστικής σεξουαλικότητας ο λόγος - δεν εξισώνεται, ούτε μπορεί να αναγορεύεται ισοδύναμη, ή έστω ισόκυρη, με τη σχέση με τον άγιο Θεό.

Το «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ αλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» προϋποθέτει μαθησιακή προαίρεση προς γνώσι της αληθείας και τούτο, ουδόλως σημαίνει αναζήτηση, προκειμένου να ανακαλύψουμε το "άνευ όρων ερωτικό δόσιμο(sic) του Θεού στον άνθρωπο", όπως μας είπε ο π. Βαρνάβας. Μαθησιακή προαίρεση σημαίνει ένα πράγμα : Φρόνημα ταπεινό, «διὸ λέγει· ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν». Ο φιλελεύθερος, μάλλον ελευθεριάζων, πνευματικός ποιμήν π. Βαρνάβας, με όλα αυτά που είπε περί της σεξουαλικότητας στο νεαρό ακροατήριο, απέδειξε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τον θεολογικό εκπεσμό της ποιμαντικής μέριμνας εκ μέρους της κρατούσας σεπτής Ιεραρχίας. Η σεξουαλικότητα - ποιά απ΄ όλες; - φόρεσε το εκκλησιαστικό ένδυμα της αγάπης, για να μας πει ότι το ερωτικό δόσιμο του θεού (σημ. "μεγάλο εραστή" αποκάλεσε τον Κύριο ο π. Βαρνάβας) προς τον άνθρωπο γίνεται άνευ όρων!

Αν συμβαίνει αυτό, τότε δεν μας χρειάζεται καθόλου το Σύμβολο της Πίστεως, δεν μας χρειάζονται οι Ιεροί Κανόνες, δεν μας χρειάζεται η Παράδοση. Μόνος απαραίτητος είναι ο Φρόιντ και η αρχή της ηδονής (ενδεχομένως και το "ο πιστεύσας και βαπτισθείς"),  αφού όλα αρχίζουν από εκεί, από την ηδονή, αλλά, φευ, τελειώνουν χωρίς αυτή και αλίμονο, άνευ σχέσης. Έκαστος πεθαίνει μόνος του.

Τέλος είχαμε  το αποκορύφωμα. Στο 51: 24 ο π. Βαρνάβας μας έμαθε ότι "Το μυστήριο του γάμου, το μυστήριο του Χριστού, αυτό κάνει, αφθαρτοποιεί το γεγονός της σχέσης". Φυσικά, κάθε άλλο από αυτό ισχύει. Στην προς Σαδδουκαίους απάντηση έχουμε : «ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι» (Μτ. κβ΄ 30).  Πού ανακάλυψε την αφθαρσία της γαμικής σχέσης ο π. Βαρνάβας, θα περιμένουμε να μας το πει.

Υστερόγραφο

Η αρχή της ηδονής και η αρχή της οδύνης

40:25΄ π. Βαρνάβας : Αν σας ρωτήσει κάποιο παιδί "είναι αμαρτία οι προγαμιαίες σχέσεις;" δεν του απαντάτε ποτέ, μας είπε ο πνευματικός ποιμήν. Οπότε, με αυτή τη μεταπατερική οδηγία της ακαδημίας του Βόλου, οι πνευματικοί θα αφήνουν εντελώς ανοικτό το πεδίο δοκιμών, ή μάλλον των δοκιμαστικών σχέσεων της εκκλησιαστικής (οπωσδήποτε) σεξουαλικότητας. Που ερμηνεύεται "πάθε και μάθε", όπως μας είπε στο τέλος ο ομιλητής.
Οι νέοι θα πάθουν την ηδονή, για να μάθουν - κάποτε θα συμβεί - την οδύνη, ποτέ όμως δεν θα θελήσουν να πάθουν την οδύνη, για να μάθουν την ηδονή. Η αρχή της ηδονής (Φρόιντ) νικά, φευ, κατά κράτος την αρχή της οδύνης. Ποια είναι η αρχή της οδύνης; Ιδού : «Διά θανάτου τό θνητόν, διά ταφῆς τό φθαρτόν μεταβάλλεις, ἀφθαρτίζεις γάρ θεοπρεπέστατα, ἀπαθανατίζων τό πρόσλημμα· ἡ γάρ σάρξ σου οὐκ εἶδε, Δέσποτα, διαφθοράν οὐδέ ἡ ψυχή σου εἰς ᾅδου ξενοπρεπῶς ἐγκαταλέλειπται».

Πέρα από ψυχολογισμούς ή άλλα ληρήματα των θεολογούντων, η αρχή της οδύνης είναι τω όντι η αρχή της ηδονής. Η αληθής για τον άνθρωπο αρχή της ηδονής είναι με δυο λόγια το Χριστός Ανέστη, όλα αρχίζουν από εκεί.

Οι μεμονωμένες αντιδράσεις μητροπολιτών δεν επαρκούν

Από το διαδικτυακό ιστολόγιο "Μεταρρύθμισις" έλαβα ένα σχόλιο για την εδώ ανάρτηση "Επιστήμη χωριζομένη Θεολογίας κακουργία εστί" (*). Το σχόλιο δημοσιεύθηκε με την ακόλουθη απάντηση :

"Ευχαριστώ για την ενημέρωση, αλλά - υπάρχει πάντα ένα αλλά - ο μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος, ή ο μητροπολίτης Πειραιά Σεραφείμ, που έκανε παρόμοιες δηλώσεις, δεν αποτελούν, και δεν είναι, η Εκκλησία της Ελλάδος. Δυο μητροπολίτες δεν είναι η Εκκλησία της Ελλάδος. Οφείλουν όλοι οι της Συνόδου να αποφανθούν συνοδικά - ει δυνατόν και με τα άλλα Ορθόδοξα Πατριαρχεία - για το παγκοσμίων διαστάσεων θέμα των μεταμοσχεύσεων. Η από κοινού (μετά των υπολοίπων Πατριαρχείων) Ορθόδοξη ομολογία δεν μπορεί να επαφίεται στο τι λέγει ο άλφα ή ο βήτα μητροπολίτης. Αυτά δεν είναι Ορθόδοξα, είναι αιρετικά και κακόδοξα."

(*) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/05/blog-post_31.html

Θα κόψουν τη σύνταξη πλοιάρχου λόγω... ΑΜΚΑ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/05/2013, 10:28 Τελευταία ενημέρωση: 27/05/2013, 16:54
Από http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1041133&srv=95
Μια απίστευτη ιστορία, έναν πραγματικό "Γολγοθά", καταγγέλλει ένας συμπολίτης μας, απόστρατος του Πολεμικού Ναυτικού από τα Χανιά, στον οποίο, μετά τις παροχές υγείας, το κράτος απειλεί να του κόψει και τη σύνταξη! Ο λόγος; Το γεγονός πως ο ίδιος δεν έχει και αρνείται - για ιδεολογικούς και θρησκευτικούς λόγους - να βγάλει ΑΜΚΑ...  Τις μέρες αυτές ο 61χρονος Στέλιος Δανδουλάκης, πλοίαρχος εν αποστρατεία, βρίσκεται στην Αθήνα, ψάχνοντας να βρει μια άκρη για να αποφύγει αυτό που πάει, όπως λέει με παράπονο ψυχής στη "Ν.Κ.", να του επιβάλλει το ελληνικό κράτος. Δηλαδή το... θάνατο! Άλλωστε η ψυχρή, στερεοτυπική απάντηση που λαμβάνει από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι ξεκάθαρη. Όσο δεν έχει ΑΜΚΑ και δεν είναι μέσα στο ηλεκτρονικό σύστημα θεωρείται για το κράτος πως δεν υπάρχει. Πως είναι πεθαμένος! «Μιλάμε για απανθρωπιά. Για σύγχρονους Διοκλητιανούς. Θέλουν σώνει και καλά να με αναγκάσουν είτε να βγάλω ΑΜΚΑ, να φακελωθώ κι εγώ, ή να αποδημήσω εις Κύριον», ξεσπά ο Χανιώτης πλοίαρχος εν αποστρατεία. Δηλώνει πως, παρά το τελεσίγραφο που έχει πάρει στα χέρια του να βγάλει ΑΜΚΑ ως τις 30 Μαΐου, ή αλλιώς να ξεχάσει τελείως από εδώ και πέρα τη σύνταξή του, δεν πρόκειται να το βάλει κάτω. «Είναι συνταγματικό μου θρησκευτικό δικαίωμα. Είμαι ελεύθερος πολίτης», μας λέει οργισμένος. Κι εδώ, αν μη τι άλλο, γεννιέται ένα κοινωνικό ερώτημα. Ναι, ο νόμος είναι νόμος. Ναι, η περίπτωσή του είναι ιδιαίτερη. Ναι, η στάση του σε πολλούς ίσως φαντάζει περίεργη. Ασυνήθιστη. Όμως κάποιος, με αφορμή την προσωπική ιστορία του απόστρατου Χανιώτη, αναρωτιέται δικαιολογημένα: Αν ένας άνθρωπος για ιδεολογικούς-θρησκευτικούς λόγους και όχι από άλλο κίνητρο αρνείται να καταχωριστεί ηλεκτρονικά ή να "φακελωθεί", όπως ο ίδιος θεωρεί, πρέπει να πεθάνει; Διότι ένας συνταξιούχος, ο οποίος δεν έχει άλλους πόρους, δεν παίρνει σύνταξη, δεν έχει παροχή υγείας και πληρώνει τα πάντα από την τσέπη του, μέχρι πότε μπορεί να αντέξει; «Ο υπουργός Εργασίας-Ασφάλισης, αυτοί που μας κυβερνούν, οι προϊστάμενοι στις καρέκλες και στα γραφεία έχουν καθόλου ανθρωπιά μέσα τους; Δε ρωτούν... Ο Δανδουλάκης ο Στέλιος έχει 40 έτη συντάξιμα στο Πολεμικό Ναυτικό; Πλήρωνε κανονικά τις εισφορές του; Έχει την ταυτότητα του αποστράτου; Έχει ταυτότητα Έλληνα πολίτη; Τα έχει όλα. Το κυριότερο ερώτημα... Ο Στέλιος Δανδουλάκης ζει; Ναι. Ε, τότε, γιατί να του κόψουμε το οξυγόνο για να ζει; Αυτό έχω να ρωτήσω εγώ τους κύριους αρμόδιους που με απειλούνε ότι, αν δεν πάω μέχρι τέλος Μαΐου να βγάλω ΑΜΚΑ, από τον Ιούλιο τέλος η σύνταξη», ξεσπά στη "Ν.Κ." ο κ. Δανδουλάκης και συμπληρώνει: «Γιατί πρέπει με το ζόρι, αναγκαστικά, να βγάλω εγώ τον επάρατο αριθμό αυτόν του ΑΜΚΑ; Γιατί, αν δεν το βγάλω, μου λένε ευθέως πως είμαι νεκρός; Να πάω να πεθάνω. Αυτό μου λένε, αφού με απειλούν ότι δε θα ξαναπάρω σύνταξη. Δεν είμαι Έλληνας πολίτης; Τόση απανθρωπιά; Τόση αναισθησία; Είναι δυνατόν ένας αριθμός, ένα "φακέλωμα" να θεμελιώνει δικαίωμα ζωής; Είναι δυνατόν επειδή δεν έχω ΑΜΚΑ να θεωρούμαι ότι δεν υπάρχω για το ελληνικό κράτος; Αν ήμουν άθεος, βουδιστής, μουσουλμάνος ή οτιδήποτε άλλο, θα μου έλεγαν ναι είναι δικαίωμά σου! Δεν είναι δικαίωμά μου να μη θέλω για θρησκευτικούς λόγους να έχω ΑΜΚΑ; Δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα της θρησκευτικής μου συνείδησης; Το δικαίωμά μου να μη θέλω, βρε αδελφέ, να εκχωρώ φόρα παρτίδα τα προσωπικά μου στοιχεία;». Ο ίδιος, όπως μας λέει, δεν έχει αρνηθεί στα κουτουρού να βγάλει ΑΜΚΑ. Έχει τα πιστεύω του. Αλλά από εκεί και πέρα έχει κάνει την έρευνά του. Έχει ψάξει το θέμα και έχει ενημερώσει εγγράφως τις αρμόδιες υπηρεσίες γιατί δε θέλει να βγάλει ΑΜΚΑ... Ιδού, συγκεκριμένα, τι αναφέρει σε έγγραφό του προς το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού: «Αφού έλαβα υπόψη: α) Έγγραφα, ανακοινώσεις-εγκυκλίους της Εκκλησίας της Ελλάδας, της Εκκλησίας της Κρήτης, των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους και ειδικών επιστημόνων Πληροφορικής, β) ότι ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΑΜΚΑ) είναι ηλεκτρονική-μηχανογραφική αποθήκευση προσωπικών δεδομένων/στοιχείων, δηλαδή είναι μια μορφή ηλεκτρονικού φακελώματος, το οποίο καθιστά επικίνδυνα απροστάτευτο τον άνθρωπο σε κατάχρηση, δηλαδή μετάδοση/εκχώρηση και επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων, γ) ότι δεν υφίσταται σχετική ελληνική νομοθεσία που να καθορίζει ηλεκτρονικό τρόπο-μέσο ασφαλείας για την προστασία του προσωπικού ηλεκτρονικού φακέλου, και για λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως αναφέρω ότι δεν επιθυμώ να ενταχθώ στο μητρώο με ηλεκτρονικό, μηχανογραφικό τρόπο αποθήκευσης αρχείου». Βεβαίως τα επιχειρήματα που ο ίδιος επικαλέστηκε δεν έπιασαν τόπο στις αρμόδιες υπηρεσίες. Έτσι ήρθε, όπως λέει, το πρώτο πλήγμα. Του έκοψαν το αγαθό της υγείας. «Δε μου αναγνωρίζουν το βιβλιάριο υγείας, παρότι είναι θεωρημένο. Μου είπαν ουσιαστικά πως είναι άχρηστο. Και το μόνο που έχω να κάνω είναι να το πετάξω στα σκουπίδια. Το πρόβλημα το έχω από το Νοέμβριο του 2011. Δε συνταγογραφείται πλέον τίποτε χειρόγραφα. Πρέπει να είμαι στο σύστημα. Επειδή εγώ δεν είμαι, δεν μπορούν να μου συνταγογραφήσουν. Τα πληρώνω όλα από την τσέπη μου. Και δεν είναι καθόλου λίγα τα έξοδα. Έχω κακοήθεια. Έχω καρδιολογικά προβλήματα. Όμως δεν τους ενδιαφέρει. Πηγαίνω στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών και με πετάνε έξω σαν το σκυλί! Εκεί φτάσαμε; Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα;», λέει οργισμένος ο κ. Δανδουλάκης. Έφτασε μέχρι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Παρά την ψυχρολουσία με το βιβλιάριο υγείας, ο κ. Δανδουλάκης δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Απευθύνθηκε σε εισαγγελικό λειτουργό. «Έχω μια εισαγγελική παραγγελία. Είχα κάνει αίτηση στην Εισαγγελία πως είμαι ο τάδε και δε θέλω να είμαι στο σύστημα για θρησκευτικούς λόγους. Παρακαλούσα να δώσουν εντολή να εξυπηρετούμαι σε θέματα υγείας κ.τ.λ. Έτσι και έγινε. Πήρα το εισαγγελικό χαρτί από την Αθήνα το 2012. Αλλά και τι πώς το πήρα; Στο υπουργείο Κοινωνικής Ασφάλισης το απέρριψαν. Τον Ιούνιο μπορεί να μπει η σύνταξη. Μετά όμως γιοκ. Μου το έχουν ξεκαθαρίσει από το υπουργείο. Έχω απευθυνθεί το γραφείο του προέδρου της Δημοκρατίας. Στον πρωθυπουργό. Έχω πάει στο υπουργείο Εργασίας. Έχω πάει στη Βουλή. Ουδείς ενδιαφέρεται. Να πάω να πεθάνω. Αυτό μου λένε κυνικά. Το Σύνταγμα με καλύπτει. Ο Έλληνας δεν είναι αριθμός. Δεν είναι ένα ηλεκτρονικό αρχείο. Το κράτος πρέπει να του παρέχει υγεία. Αλλά δεν τους νοιάζει. Είναι οι σύγχρονοι Διοκλητιανοί», λέει ο απόστρατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, παραπέμποντας στο χαρτί που έλαβε, με ημερομηνία αποστολής την 25η Απριλίου 2013, από τη Γενική Διεύθυνση Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Το έγγραφο καταλήγει: «Αν μέχρι τις 30/05/2013 δεν έχετε υποβάλει ή καταχωρίσει ΑΜΚΑ, θα ανασταλεί η καταβολή σύνταξης μηνός Ιουλίου 2013 (ημερομηνία καταβολής τέλος Ιουνίου 2013) και κάθε επόμενης σύνταξης»... Τι θα κάνει ο ίδιος; Θα το παλέψει, αντιστεκόμενος, όπως λέει, στο φακέλωμα μέχρι τέλους. Άλλωστε, όπως σημειώνει, μπορεί να αποτελεί ασυνήθιστη, αλλά δεν είναι μοναδική, περίπτωση πανελλαδικά. Ο ίδιος γνωρίζει άλλωστε προσωπικά περίπτωση πλωτάρχη του Λιμενικού, εν ενεργεία, στον Πειραιά, που δεν του δίνουν μισθό! Και της Αστυνομίας επίσης, που δεν του δίνουν σύνταξη για τον ίδιο ακριβώς λόγο... Του Μπάμπη Σαββίδη

Σχόλιο ΚΧ
 Όλα έγιναν, γίνονται και θα γίνουν δια της ψήφου. "Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμό"