"Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και πολίτες αυτής της χώρας, απευθυνόμαστε σε όλους όσους έχουν αγαθή διάθεση και πιστεύουν πως ήρθε επιτέλους η ώρα για να ενωθούν όλοι οι Ορθόδοξοι στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο... Απέναντι σε όλα αυτά, υπάρχουν πάρα πολλοί πιστοί, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ακολουθούντες το Παλαιό και Νέο Εορτολόγιο, που θλίβονται με αυτή την κατάσταση και επιθυμούν να την αλλάξουν! (...) Ζητούν καταρχήν διάλογο μεταξύ των δύο πλευρών και - γιατί όχι στο άμεσο μέλλον -ΕΝΩΣΗ!"
Τα ανωτέρω γράφει η Διοικούσα Επιτροπή του υπό ίδρυση Σωματείου Ορθόδοξης Ενωτικής Κίνησης, που ζητά υπογραφές για την έναρξη διαλόγου με σκοπό την ένωση του διχασμένου λαού του Θεού. Επί τούτων σημειώνουμε τα κατωτέρω :
Η διατύπωση αυτή πάσχει, επειδή δεν οριοθετεί και δεν προσδιορίζει το πώς διχάστηκαν οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί. Ειδικότερα, δεν διαφωτίζει τους Ορθόδοξους πιστούς Χριστιανούς σχετικά με την απόφαση της εορτολογικής καινοτομίας. Δηλαδή, δεν προσδιορίζει την σημασία αυτής της εκτροπής και τις επακόλουθες συνέπειες. Αυτό το αφήνει στους διαλόγους και στις αγαθές διαθέσεις - πάντα υπάρχουν - των συνομιλητών. Καθόλου απίθανο να τεθεί όρος του διαλόγου η "μηδενική βάση" κατ΄ απομίμηση των διαλόγων της διπλωματίας. Άλλωστε, αυτή ήταν υπεύθυνη για τον εορτολογικό διχασμό του λαού του Θεού. Η διπλωματία το μόνο που γνωρίζει είναι να φτιάχνει φατρίες.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τις συνέπειες. Δειγματοληπτικά, ο πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός το πρώτο που θα σκεφθεί, μάλλον σκέφθηκε, είναι : Τι δεκατρείς μέρες μπροστά τι δεκατρείς μέρες πίσω; Έχει καμιά σημασία; Πάσχα δεν γιορτάζω; Την θεία Γέννηση δεν τιμώ; Αλλά υπάρχει και το αμέσως επόμενο βήμα : Τι σημασία έχει αν το άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός ή εκ του Πατρός και εκ του Υιού; Στον ίδιο Θεό δεν πιστεύω, αναστημένο Χριστό δεν ομολογώ; Τι με ζαλίζουν με αυτά τα θεολογικά, τα φιλοσοφικά και τα λοιπά αστρονομικά;
Παραμένω σ΄ αυτά τα δυο παραδείγματα, αν και θα μπορούσα να γράψω αρκετά άλλα, ελπίζω δε να καταλαβαίνουν οι της Ενωτικής Κίνησης ότι ανοίξαμε (το 1924) τον δρόμο ενός θεολογικού μινιμαλισμού. Κάτι το οποίο επιδιώκει ο οικουμενισμός. Είναι, επομένως, απαραίτητο να αποσαφηνισθούν οι συνέπειες της καινοτομίας, πέραν του αντικειμενικά υπάρχοντος οικουμενισμού.
Αν δεν γίνει αυτό, η οποιαδήποτε ένωση θα είναι εντελώς επιφανειακή, επιπόλαιη, ίσως και ανέφικτη, ιδιαίτερα μάλιστα αν εξακολουθήσουμε να βλέπουμε θετικά τον ημερολογιακό εκσυγχρονισμό. Δηλαδή τον νέο θεσμό, το επαναλαμβάνω, ο οποίος θέσπισε την απόρριψη της Ιερής Παράδοσης, κατ΄ επέκταση δε, και την αναθεώρηση της Αγίας Γραφής.
Τα ανωτέρω γράφει η Διοικούσα Επιτροπή του υπό ίδρυση Σωματείου Ορθόδοξης Ενωτικής Κίνησης, που ζητά υπογραφές για την έναρξη διαλόγου με σκοπό την ένωση του διχασμένου λαού του Θεού. Επί τούτων σημειώνουμε τα κατωτέρω :
Η διατύπωση αυτή πάσχει, επειδή δεν οριοθετεί και δεν προσδιορίζει το πώς διχάστηκαν οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί. Ειδικότερα, δεν διαφωτίζει τους Ορθόδοξους πιστούς Χριστιανούς σχετικά με την απόφαση της εορτολογικής καινοτομίας. Δηλαδή, δεν προσδιορίζει την σημασία αυτής της εκτροπής και τις επακόλουθες συνέπειες. Αυτό το αφήνει στους διαλόγους και στις αγαθές διαθέσεις - πάντα υπάρχουν - των συνομιλητών. Καθόλου απίθανο να τεθεί όρος του διαλόγου η "μηδενική βάση" κατ΄ απομίμηση των διαλόγων της διπλωματίας. Άλλωστε, αυτή ήταν υπεύθυνη για τον εορτολογικό διχασμό του λαού του Θεού. Η διπλωματία το μόνο που γνωρίζει είναι να φτιάχνει φατρίες.
Η εκτροπή, καλύτερα καινοτομία, του 1924 θεσμοθέτησε την αθέτηση της Ιερής Παράδοσης, οποιαδήποτε δε αθέτηση αυτής συνεπάγεται καίριες αλλοιώσεις (νεωτερισμούς) και της Αγίας Γραφής ( βλέπε μεταπατέρες, συναφειακούς, σχεσιολόγους, ψυχοθεολόγους κλπ.). Τούτο διότι Γραφή και Παράδοση, κατά τους πατέρες της Εκκλησίας, είναι ισόκυροι.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τις συνέπειες. Δειγματοληπτικά, ο πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός το πρώτο που θα σκεφθεί, μάλλον σκέφθηκε, είναι : Τι δεκατρείς μέρες μπροστά τι δεκατρείς μέρες πίσω; Έχει καμιά σημασία; Πάσχα δεν γιορτάζω; Την θεία Γέννηση δεν τιμώ; Αλλά υπάρχει και το αμέσως επόμενο βήμα : Τι σημασία έχει αν το άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός ή εκ του Πατρός και εκ του Υιού; Στον ίδιο Θεό δεν πιστεύω, αναστημένο Χριστό δεν ομολογώ; Τι με ζαλίζουν με αυτά τα θεολογικά, τα φιλοσοφικά και τα λοιπά αστρονομικά;
Παραμένω σ΄ αυτά τα δυο παραδείγματα, αν και θα μπορούσα να γράψω αρκετά άλλα, ελπίζω δε να καταλαβαίνουν οι της Ενωτικής Κίνησης ότι ανοίξαμε (το 1924) τον δρόμο ενός θεολογικού μινιμαλισμού. Κάτι το οποίο επιδιώκει ο οικουμενισμός. Είναι, επομένως, απαραίτητο να αποσαφηνισθούν οι συνέπειες της καινοτομίας, πέραν του αντικειμενικά υπάρχοντος οικουμενισμού.
Αν δεν γίνει αυτό, η οποιαδήποτε ένωση θα είναι εντελώς επιφανειακή, επιπόλαιη, ίσως και ανέφικτη, ιδιαίτερα μάλιστα αν εξακολουθήσουμε να βλέπουμε θετικά τον ημερολογιακό εκσυγχρονισμό. Δηλαδή τον νέο θεσμό, το επαναλαμβάνω, ο οποίος θέσπισε την απόρριψη της Ιερής Παράδοσης, κατ΄ επέκταση δε, και την αναθεώρηση της Αγίας Γραφής.
Σύλλογος?
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς καταστατικό
Χωρίς έγκριση από δικαστήριο?
Μην πιστεψουν οι αφελεις φοβαμαι
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο. Τον ίδιο φόβο έχω κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κύριος Ευστάθιος Μοσχοβίτης έγραψε ένα σχόλιο όπου, μεταξύ άλλων, γράφει τα εξής : Βλέπε http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2491.html
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι αποτειχισμένοι απο την παναίρεση του Οικουμενισμού είναι ενωμένοι με την αληθινή πίστη στην Μία Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν δημιουργούν νέες Συνόδους..." κλπ.
ΚΧ
Σωστό είναι αυτό, όμως οι αποτειχισμένοι δεν είναι ενωμένοι με αόρατη εκκλησία (σημ. οι οικουμενιστές διακρίνουν την εκκλησία σε ορατή και αόρατη) αλλά είναι ενωμένοι με την ορατή Εκκλησία. Δεν δημιουργούν νέα ή νέες συνόδους, αλλά συνεχίζουν την πορεία της Ακαινοτόμητης και άπαξ παραδοθείσης πίστεως. Συνεπώς, σύνοδος οφείλει να υπάρχει - όπως οφείλει να υπάρχει και η ορατή Εκκλησία - χωρίς όμως να επιζητεί τον τίτλο της Οικουμενικής Συνόδου, ούτε και να επιτρέπει τη δημιουργία ... παρασυνόδων, αν μπορεί αυτό να γραφεί.
Σχετικά, τώρα, με την ορατή Εκκλησία, η οποία ενώνει τους αποτειχισμένους, αυτή δεν είναι άλλη από εκείνη την οποία συγκροτεί το Άγιον Πνεύμα, το Πνεύμα της αληθείας το ζωοποιό, εξ ανάρχου Πατρός αϊδίως εκπορευόμενο και προ πάντων των αιώνων γεννήσαντα τον Υιό και Λόγο του Θεού (:"ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε 4 ὤμοσε Κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· " Ψ. ρθ΄).
Ο κύριος Δ. Σωτηρόπουλος έγραψε :
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσεις κ. Χριστοδουλιδη πού ακριβως διαφωνειτε με την Δηλωση της Ορθοδοξης Ενωτικης Κινησης;
Ή ειστε εκ των προτερων αντιθετος και ισχυει για εσας το «ου με πεισεις καν με πεισεις»;
ΚΧ απάντηση :
Αγαπητέ κύριε Σωτηρόπουλε,
Νομίζω, έχω δώσει την απάντηση στον δεσμό, που είχατε την καλοσύνη να δημοσιεύσετε, και μάλιστα, δυο φορές. Επί πλέον, αυτό το γράφω τώρα εδώ, ενώσεις ή Ένωση, όπως η προταθείσα, δεν γίνονται ποτέ δια συλλογής υπογραφών. Είναι αυτονόητο ότι όλοι επιθυμούμε την άρση αυτής της ακαταστασίας και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από εκείνους οι οποίοι "ήρξαντο χειρών αδίκων".