"Ορθοδοξία και θάνατος", η επιδέξια διαστροφή

Ο Πανοσιολογιότατος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως  Κυδωνίας και Αποκορώνου αρχιμ. Δαμασκηνός Λιονάκης διαπραγματεύεται σε άρθρο του (*) το σύνθημα "Ορθοδοξία ή Θάνατος" των Μοναχών της ΙΜ Εσφιγμένου. Με ένα έξυπνο τέχνασμα θέτει ως τίτλο του άρθρου του το "Ορθοδοξία και Θάνατος". Αντί του διαζευτικού "ή" εκείνος θέτει τον σύνδεσμο "και" λες και είναι το ίδιο πράγμα.

Δεν θα ασχοληθούμε με όσα γράφει, τα οποία κατά την συνήθη τακτική των καινοτόμων αποτελούν υποδείγματα θεολογικής διαστροφής των εννοιών, αλλά και αυτής ταύτης της αλήθειας. Εάν ο πανοσιολογιότατος επικρίνει τους ζηλωτές ως μη έχοντες κατ΄επίγνωση ζήλο, εμείς θα του καταλογίσουμε ότι ο δικός του ζήλος, είναι ζήλος με επίγνωση διαστροφής. Άλλο πράγμα το "Ορθοδοξία ή Θάνατος", εντελώς δε διάφορο το "Ορθοδοξία και Θάνατος".

Εκ των αναγραφομένων του θα αρκεστούμε να σχολιάσουμε τούτο :

"Ἀδυνατῶ νά ἀποδεχθῶ τό γεγονός ὅτι μία ὁμάδα ἀνθρώπων, ἔστω εὐλαβῶν καί ἀγωνιστῶν, ἐγκαλεῖ ὡς παραβάτες τῶν Ἱερῶν Κανόνων ὅσους μνημονεύουν τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη!"

Για να παρατηρήσουμε ότι :

Κι εμείς αδυνατούμε να αποδεχθούμε την επιμονή του οικουμενικού Βαρθολομαίου εις την μνημόνευση του ονόματός του, καθ΄ ην μάλιστα στιγμή ο ίδιος έχει αποκαλέσει του Ιερούς Κανόνες "τείχη του αίσχους". Σε τι τον ενοχλεί αν οι Μοναχοί της ΙΜ Εσφιγμένου δεν τον μνημονεύουν; Θα του χαλάσουν την κανονικότητα; Και ποιος δίνει σημασία πλέον, ή έστω γνωρίζει, το κρίσιμο του θέματος. Ελάχιστοι είναι αυτοί, αποτελούν μειονότητα, και μειονότητες σαν αυτή, δεν λαμβάνονται ποτέ υπόψη, φυσικά, αν δεν είναι προερχόμενη από το χώρο του αυτοκτονικού Ισλάμ.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε, κανονικός μπορεί να είναι ο οικουμενικός Βαρθολομαίος, όμως η κανονικότητα αυτού "μπάζει", κατά το κοινώς λεγόμενο. Κανονικότητες υπάρχουν πολλές, οι Κανόνες όμως που αφορούν στο λειτούργημα της Ορθόδοξης Ιεροσύνης είναι σαφώς καθορισμένοι, είναι περιγεγραμμένοι, είναι προσδιορισμένοι, και οι λεγόμενες "κανονικότητες", αποτελούν ρωγμές ώστε να κάνει έκαστος τα της (ρημαγμένης) κεφαλής του

Και ακόμη κάτι σχετικό με τον πανοσιολογιότατο και το :
 "Αὐτό μᾶς διδάσκουν οἱ μακαριστοί Πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι ἔτρεφαν ἀγάπη καί σεβασμό πρός τόν Οἰκουμενικό Θρόνο καί προέτρεπαν τούς πιστούς νά ἀγωνίζονται μέ τίς εὐχές τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας"

Του απαντούμε :
Τον πατριαρχικό θεσμό του Οικουμενικού Θρόνου τον σεβόμαστε, όχι όμως όταν τον κατέχουν ανάξια πρόσωπα, τα οποία καλούνται να φανερώσουν αυτό που είναι, λέγεται και φραστικά εγγράφεται, ως Θεσμός. Όταν στα πρόσωπα διασύρεται ο θεσμός, η αλήθεια του Θεσμού εξαφανίζεται, ο σεβασμός χάνεται, και οι λέξεις μένουν "άδειο πουκάμισο", κατά την ρήση νομπελίστα ποιητή μας.

(*) Βλέπε ιστολόγιο ΕΛΛΑΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ άρθρο με τίτλο "Ορθοδοξία και θάνατος" 13/08/2013