Με ανοιχτά αυτία και στόμα κλειστό

Νεώτερη επεξεργασία ( 4/11/2013 ) με δυο σχόλια.

Αφού ακούσετε προσεκτικά το βίντεο αυτής της ανάρτησης, διαβάστε μετά αυτά που, δίκην σχολίου, κατατέθηκαν σε άλλα ιστολόγια . Ο γράφων δεν διακατέχεται από κάποιον δαίμονα, ας πούμε της μεμψιμοιρίας, της κακεντρέχειας, ή ενδεχομένως και αυτόν της ιεροκατηγορίας . Αυτά γράφονται επειδή αναζητούμε θεραπεία από μιαν αρρώστια, η οποία εκτός άλλων μας οδήγησε στην απώλεια της (νεο) ελληνικής μας ταυτότητας .

" Η εκπομπή έληξε με το "είναι η ώρα της αλήθειας" και αναφορά έγινε στις ενορίες, "με σκοπό να ξαναβρούμε την ενότητά μας μέσα στο χώρο της κοινότητος". Ταύτα, διότι το κυρίως πρόβλημα που βιώνουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα, καθώς ακούσαμε, δυο ακόμη παραγόντων :  της ενότητας και του κοινοτικού πνεύματος.

Αφού λοιπόν είναι η ώρα της αλήθειας, αυτό που δεν ελέχθη, ας το γράψουμε εμείς : Ό,τι γίνεται, ό,τι έγινε και ό,τι θα γίνει, όλα είναι - φευ, και θα είναι - αποτέλεσμα της ψήφου.

Όπως η πολιτική έχει ως τέχνη τη διάσπαση του κοινωνικού συνόλου φτιάχνοντας κόμματα, έτσι έκανε, και έγινε, με την Εκκλησία. Κόμματα εκκλησιαστικά έφτιαξε κατά τα δικά της πρότυπα, που άλλα μεν ήταν ... ασυγχρόνιστα, άλλα δε συντονισμένα με τον χρόνο. Άκρα του τάφου σιωπή περί αυτού.

Άδειασαν οι ενορίες και χάσαμε την ενότητα και το κοινοτικό μας πνεύμα ; Και πώς όχι ; Πέραν των ανωτέρω που μόλις αναφέραμε, είχαμε κάτι ακόμη . Δεν σκοπεύω, σημειώσατε, να αναφερθώ στα 3 εκατομμύρια των υπογραφών για τις ταυτότητες, ούτε στην πολιτικοθρησκευτική μάστιγα της παγκοσμιοποίησης.

Οι ενορίτες δεν άκουγαν ποτέ αυτό που όλοι είχαν μέσα στο μυαλό, στο στόμα, που το έβλεπαν, αλλά δεν το άκουγαν, από εκείνους που ήταν καθ΄ ύλην αρμόδιοι. Ένα παράδειγμα. Όταν τέθηκε θέμα γάμου του "χαρισματικού μας ηγέτη" με την ιπταμένη του σύντροφο, τα τότε θρησκευτικά, ή μάλλον εκκλησιαστικά, έντυπα είχαν γράψει ότι επ΄ ουδενί έπρεπε η Εκκλησία να συνδράμει στο κουρέλιασμα του ιερού Μυστηρίου του γάμου. Ο γάμος έγινε, όπως είχε γίνει και εκείνος με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Λοιπόν, όμορφα ήταν όλα αυτά που ακούσαμε, καλύτερα όμως θα ήταν αν ακούγαμε και το "ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμό του θηρίου". Όχι κάθε τόσο, όταν ερχόταν η ώρα της κάλπης, να μας λένε "ψηφίστε κατά συνείδηση". Ποιος τόλμησε ποτέ να πει ότι η πολιτική ψήφος, είναι η έγκριση και η θεσμοθέτηση του κυρίαρχου πλέον ψεύδους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχαμε και συγγραφές δοκιμίων "πολιτικής θεολογίας" σύμφωνα με τις οδηγίες του οικουμενισμού.

Οι ενορίες φθίνουν, το κοινοτικό πνεύμα μας εγκαταλείπει, η ενότητα αναζητείται, πρόβλημα κατάντησε η (νεο)ελληνική μας ταυτότητα, αφού όλα αυτά τα χρόνια είχαμε ξεχάσει την αλήθεια. Σύμμαχο κάναμε το ψέμα. Άλλωστε, από χείλη επισκόπου ακούσαμε πρόσφατα ότι "οι μηχανορραφίες είναι δείγμα ευφυΐας"!

Τα σχόλια :

Ανώνυμος έγραψε :
Επειδή εκκλησιάζομαι συχνά στον Άγιο Αντύπα όπου λειτουργεί ο π. Γεώργιος, σας διαβεβαιώ ότι κατ' επανάληψιν έχει τονίσει ότι στην κάλπη φαίνεται η πνευματικότητά μας, κι ότι δε γίνεται να τρέχουμε σε ομιλίες θεολογικές και προσκυνήματα, και μετά να ψηφίζουμε τα ίδια κόμματα που ξεριζώνουν επί δεκαετίες την ορθόδοξη και ελληνική μας ταυτότητα - αυτό είναι πνευματική σχιζοφρένεια...

ΚΧ :
Αγαπητέ Ανώνυμε, που εκκλησιάζεσαι στον Άγιο Αντύπα

Πράγματι, στην κάλπη φαίνεται η πνευματικότητά μας, ή καλύτερα η καθαρότητα της καρδίας. Και είναι αδιανόητο η πνευματικότητα αυτή να μην βλέπει ότι, ανεξαρτήτως κομμάτων, όλα ευρίσκονται υπό την σιωνιστική δημοκρατική σκέπη. Αυτό είναι το λεγόμενο "Σύστημα". Το οποίο εκθειάζει πάντα την ελευθερία και ουδέποτε ομιλεί με λόγον αληθείας. Το ερώτημα του Πιλάτου, φευ, διαιωνίζεται.

Μόνη ελπίδα, ίσως και ουτοπικό αυτό που θα γράψω, αν οι κάλπες δείξουν μειωμένο αριθμό ψήφων της τάξεως των 300 με 500 χιλιάδων. Δηλαδή τόσων, όσων δύνανται να σιτίζουν τα πολιτικά πρυτανεία της παγκόσμιας σιωνιστικής φαυλότητας. Αυτή η δολιοφθόρος μειοψηφία συμπαρασύρει τα υπόλοιπα εκατομμύρια προς έγκριση της "ψευδοκρατίας", κλεπτοκρατίας κλπ.

Ελάχιστος αριθμός ψήφων σημαίνει Νέα Εθνοσυνέλευση (συντακτική), οπότε η ήρα θα ξεκαθαρίσει από το στάρι. Οι ένοχοι θα λογοδοτήσουν.

Η πολιτική μας εξουσία έχει κάνει την Εκκλησία βακτηρία της για να παίρνει, ενδεχομένως, άφεση των αναρίθμητων εγκλημάτων που εκ συστήματος διαπράττει. Το "ενδεχομένως" διότι ουδείς των πολιτικών είναι εν επιγνώσει - ή έστω στοιχειωδώς γνωρίζων τι εστί - Ορθόδοξος. Αναφέρομαι στους ασκήσαντες την πολιτική της υποτέλειας τον τελευταίο αιώνα. Ελάχιστες εξαιρέσεις υπήρξαν κατά τον προηγούμενο.

Ελπίζω, αυτά που έγραψα δεν υπεμφαίνουν "πνευματική σχιζοφρένεια". Μαζική άρνηση ψήφου δηλώνει γνώση, δηλώνει αποκάλυψη όλων όσων (και όποιων) κρύβονται πίσω από την κάλπη της απάτης. Ό,τιδήποτε άλλο, μιλώ για τον εαυτό μου, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Σαν υστερόγραφο, νομίζω ο αναγνώστης θα αντιληφθεί ποιος, σε τελική ανάλυση, είναι ο κερδισμένος από την βία του αίματος - θυμίζει εποχές Αλ Καπόνε - που ήδη βάλαμε μπροστά.