Sub specie aeternitatis

Είναι εμφανές, για όσους διαθέτουν ακόμη το εκ Θεού χάρισμα γνώσεως εξ αναγνώσεως των ιερών Γραμμάτων, σε τί σύγχυση έχει οδηγήσει τους πιστούς ο νέος "οδικός άξονας" της ορθόδοξης θεολογίας εκ μέρους του Φαναρίου και των εδώ συνεργατών του. Συμπράττουν σε αυτό και κάποιοι διορατικοί, δήθεν, γέροντες, που ήδη βρίσκονται στη λίστα αναμονής προς αγιοποίηση, χωρίς να ακούγεται ακόμη και ο παραμικρότερος ψίθυρος από πλευράς των αυθεντικών, πλην καινοτόμων, αγωνιστών της - υποτιθέμενης κι αυτής - ιερής Παράδοσης. Ο "οδικός άξονας" του Φαναρίου έχει αχρηστεύσει το Δόγμα και το μόνο που έχει κρατήσει είναι το "αποστολική εκκλησία" - αναφορά στο "μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν, εκκλησία" - προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της ενώσεως εκκλησιών και πασών των θρησκειών σε επόμενο στάδιο.
Του λόγου το ασφαλές βεβαιώνει το κάτωθι :

" ... τὸ σπουδαῖον σημεῖον τῆς συμπτώσεώς μας εἶναι τοῦτο, ὅτι δὲν ὑπάρχει μεταξύ μας διαφορὰ εἰς τὸ θέμα τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς. Ἀναγνωρίζομεν τὸν Πάπαν ὡς διάδοχον τῶν ἀποστόλων, ὅπως ἡμεῖς εἴμεθα διάδοχος τῶν Ἀποστόλων. 
Ἐν τῷ σημείῳ τούτῳ συναντώμεθα. Ἀπὸ τοῦ σημείου τούτου δὲ ἐκκινοῦμεν, Ρωμαιοκαθολικὴ καὶ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, διὰ νὰ συνάψωμεν τὴν ὅλην χριστιανοσύνην ἐπὶ τῆς ἀποστολικῆς βάσεως... "

Είναι, το ανωτέρω, μέρος επιστολής του αποθανόντος οικουμενικού Δημητρίου για την
« ἀνάρρησιν τοῦ ἁγιωτάτου  Πάπα Ἰωάννου Παύλου τοῦ Β΄» ( (Κ.Γ.Ο., 1978, τ. 12, σ. 11 ) στον βατικάνειο θρόνο. Δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο "Αποτείχιση" -  8/12/2013.

Και για να επανέλθουμε στη σύγχυση του σώματος της Εκκλησίας, σας καταθέτω μέρος διαλόγου μεταξύ ενός, κατά δήλωση, αντιοικουμενιστή και του γράφοντος. Αυτονόητο, ο αντιοικουμενιστής είναι εκ της καινοτομίας αντιοικουμενιστής και ακολουθεί τις οδηγίες - όχι σχίσματα, όχι αποτείχιση - των γερόντων. Οι ορώντες και μη τολμώντες διορατικοί ποιούν θαύματα, ως γνωστόν, αλλά η θαυματουργική δράση υποστέλλεται, όταν ακούν ή διαβάζουν αυτά που έλεγε - του τα έγραφαν - ο απελθών πατριάρχης Δημήτριος. Εκεί τα θαύματα δεν επιτρέπονται και δεν συγχωρούνται.

Ας δούμε λοιπόν τί έγραφε ο συνομιλητής μου σχολιάζοντας δικές μου απόψεις. Σημειώνω, ότι αναγκάστηκα να φτιάξω αυτά που έγραψε, για να μπορέσει ο αναγνώστης να καταλάβει τί θέλει να πει. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη δυσκολία :
"Αν δεν πίστευε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αυτό που έγραφε, δηλ. να αδιαφορούμε για τα πρόσκαιρα και να φροντίζουμε για τα αιώνια, δεν θα το έγραφε στην επιστολή του προς την αγία Ολυμπία . Λέτε λανθασμένα " για να μειώσει τα θλιβερά γεγονότα  (1) " .  Μα για τον άγιο τα θλιβερά γεγονότα ήταν τα πρόσκαιρα και όχι τα αιώνια . Πως ήταν δυνατόν να μείωνε τα πρόσκαιρα ; Τα επίγεια γεγονότα είναι άνευ αξίας ; Μάλλον θεωρείτε τους αναγνώστες αφελείς .
Ο σχολιαστής τα πρόσκαιρα τα βλέπει υπό το πρίσμα της αιωνιότητας : "sub specie aeternitatis"

Ένας μασόνος μου είχε πει το ίδιο, αλλά εκείνος ήταν σαφέστερος. Μην ασχολείσαι, μου είπε, με τα εφήμερα. Να σκέφτεσαι και να πράττεις σαν να είσαι αιώνιος. Συμφώνησα, αλλά δεν μου απάντησε, όταν παρατήρησα ότι "τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον, ὁ σκώληξ ὁ ἀτελεύτητος, τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, δεσμὰ καὶ δάκρυα καὶ οἰμωγαὶ καὶ τὸ κολάζεσθαι ἀθάνατα" (2). Αιώνια είναι κι αυτά.

 Όπως λοιπόν το φιλιόκβε (Σχίσμα) ξεχάστηκε από εμάς - οι εισηγητές δεν το ξέχασαν - κατά τον ίδιο τρόπο ξεχάστηκε και το "μία, αγία, καθολική και αποστολική, εκκλησία". Τώρα πρέπει να λέμε το         " αποστολική εκκλησία " μόνο, συμπληρώνοντας " με δυο πνεύμονες ".  Σε λίγο θα αλλάξει κι αυτό, θα προσθέσουν το "και μίαν καθολική καρδία", την καρδία της αγάπης, και πάντες θα γίνουμε δια μιας σεσωσμένοι. Ο εκφυσόμενος αήρ των δυο πνευμόνων της καθολικής καρδίας, θα είναι μάλλον το πνεύμα της διαμαρτύρησης. Μακράν ημών.

Κατά τις συμβουλές των ορώντων  και κατά τα γραφόμενα του σχολιαστή μου, τα θλιβερά πρόσκαιρα οφείλουμε να τα αγνοούμε ή να τα παραβλέπουμε. Προ οφθαλμών πρέπει να έχουμε πάντα τα αιώνια, τα οποία διώχνουν την κατάθλιψη, με τη χαρά που μας φέρνει η αποστολική εκκλησία με τους δυο πνεύμονες και τη μια καρδιά. Χωρίς αμφιβολία, αυτή θα φροντίσει ώστε να μην υπάρξουν παράπονα εκ μέρους των δυο νεφρών, του ενός ήπατος και του ενός πεπτικού σωλήνα με τον μονήρη αφεδρώνα. Οι σκεπτόμενες  κεφαλές για την αιωνιότητα έγιναν δυο. Δύο και οι πλανώντες την οικουμένη, αν θυμάμαι καλά, από τα θρησκευτικά του Γυμνασίου.


(1) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/12/blog-post_9.html
(2) Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, "Περί Παρθενίας, 2 Ὅτι καὶ κολάζονται οἱ αἱρετικοὶ διὰ τὸ παρθενεῦσαι."