"Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα"

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: H ολετήρια δυναμική της μικρόνοιας

Αφού διβάσετε πρώτα τι γράφεται στον παραπάνω δεσμό, έπειτα ρίξτε μια ματιά και στο σχόλιο.

Ευτυχώς που υπάρχουν οι φιλόσοφοι, ώστε να μην κινδυνεύουμε. Τελείως ηλίθιοι δεν μπορεί ποτέ να γίνουμε! Ωστόσο, έχουμε και τους δασκάλους της πολιτικής φιλοσοφίας, είναι δε απίθανο, οι μικρόνοες κυβερνήτες μας, να μην μελέτησαν μερικά από τα πονήματά τους. Αποδείχθηκαν όμως ανίκανοι ως προς την ανάγνωση, άρα και την μελέτη, σχετικά με τις εισηγήσεις ή τις προτάσεις τους.

Εκτός αν συμβαίνει κάτι άλλο. Δηλαδή, ό,τι έγραφαν οι δάσκαλοι της πολιτικής φιλοσοφίας, αυτό να ζούμε σήμερα. Θέλω να πω, αυτό ήταν το καταστάλαγμα των διδαχών τους. Διότι, μη μου πείτε, οι δάσκαλοι του γνωστικού αντικειμένου που λέγεται "πολιτική φιλοσοφία", είναι αμέτοχοι όσων έγιναν και βιώνουμε. Μήπως κανένας από αυτούς δίδαξε ποτέ, ή έγραψε, ότι η μαζική αποχή από την ψήφο θα μπορούσε να είναι η αρχή για ένα εντελώς διαφορετικό ξεκίνημα; Για μια αρχή με συνέπεια στο πρόταγμα του Συντάγματος, Τουλάχιστον ο γράφων ποτέ δεν το συνάντησε. Το αντίθετο μάλιστα, ο νυν λοιδορούμενος κυβερνήτης είχε αποσπάσει διθυράμβους από βραβευθέντα μάλιστα με Νόμπελ ποιητή μας. Τότε όμως δεν φυσούσε ο "μαΐστρος του πελάγου", που έφερε την (πολιτική) άνοιξη στους Άραβες και σε μας τα Μνημόνια.

Πράγματι, οι ηλίθιοι είναι πιο επικίνδυνοι από τους κακοποιούς. Οι δεύτεροι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, τι γίνεται όμως με τους άλλους, τους πρώτους, τους φιλόσοφους στα πολιτικά και τους πολιτικά φιλοσοφημένους - με γερές πλάτες - ουδείς γνωρίζει. Παίρνουν άριστα στον γραπτό ή προφορικό λόγο και με αυτόν ναρκώνουν τους αναγνώστες.

Οι ψηφοφόροι περιμένουν οπωσδήποτε τις εκλογές και το σιντί του γείτονα κόλλησε : "Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα", επαναλαμβάνει.

Υστερόγραφο (15/04/2014)
Οι ηλίθιοι είναι δυνάμει (θεωρητικά) κακοποιοί, οι δε κακοποιοί κατά πράξιν (ενεργεία, έμπρακτα δηλαδή) εγκληματίες. Οι δυνάμει κακοποιοί (ηλίθιοι) διαστρέφουν το πνεύμα και τα έργα τους, αποκαλύπτουν το φθοροποιό, ή κακοποιό, πνεύμα που τους κατέχει.

Παράδειγμα
"Οποιαδήποτε πόλωσις μεταξύ τοπικού και παγκόσμιου οδηγεί σε αλλοίωση του ορθόδοξου φρονήματος".
Πώς κρίνεται a priori "πόλωσις", δηλαδή ακραία, η διαφορετική γνώμη μεταξύ παγκόσμιου και τοπικού ; Όταν όλοι καλούνται να γίνουν ψεύτες και εγκληματίες - η παγκοσμιοποίηση (: το "παγκόσμιο", κατά την ανωτέρω αφοριστική ρήση) με αυτό τον τρόπο εμπεδώνεται - και κάποιοι το αρνούνται μετά λόγου γνώσεως, είναι ακραίοι ; Είναι "πολωτικοί" ; Ποιος θα μας απαντήσει ; Οι δάσκαλοι της πολιτικής φιλοσοφίας γιατί παθαίνουν γλωσσοδέτη ;