Η "ποντικοπαγίδα" και η εξ Αμερικής εφημερίδα των New York Times

Διαβάσαμε ένα εμετικό δημοσίευμα, από αυτά που χρόνια τώρα βλέπουμε εδώ, ή ακούμε εδώ, προκειμένου να γίνουμε "Αμερική των Βαλκανίων", στην εφημερίδα των New York Times (NYT) σχετικά με τη "στροφή" πολλών μικρών πολιτικών κομμάτων της Ευρώπης προς τη Ρωσία του Βλαντιμιρ Πούτιν. Διαβάζουμε λοιπόν και σχολιάζουμε :

Οι New York Times δίνουν μια άλλη διάσταση του φαινομένου της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών. Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως «οι δεξιοί λαϊκιστές της Ευρώπης έχουν κυριευθεί από έναν αντίθετο προς το ρεύμα πυρετό ενθουσιασμού για τη Ρωσία και τον πρόεδρό της Βλαντίμιρ Πούτιν και, μεταξύ άλλων, υποστηρίζουν ότι η Ευρώπη χρειάζεται να σπάσει την υποτέλειά της στις ΗΠΑ και να στραφεί στη Ρωσία ως δύναμη ειρήνης και ως προστάτη ενάντια στην ηθική παρακμή».

Ασφαλώς και πρέπει να σπάσει αυτή η υποτέλεια και να στραφούμε προς τα εκεί, όπου αναδύεται μια άλλου είδους - από την αμερικανικών προδιαγραφών - δύναμη ειρήνης και κατά της ηθικής παρακμής. Ποια είναι αυτή η παρακμή, αρκεί να δει κανείς όλα όσα, δημοκρατικά και ελεύθερα, έγιναν τα τελευταία είκοσι, και όχι μόνο, χρόνια. Τα πυρηνικά του Σαντάμ ακόμη δεν βρέθηκαν, δυο εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν - σφάζονται ακόμη μεταξύ τους - και ουδείς κρίθηκε ένοχος για την παγκοσμίων διαστάσεων απάτη αυτή.

Και παρακάτω : Για να εξηγήσουν οι NYT «τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης , με ”αιχμή του δόρατος” το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα φιλορωσικό μπλοκ στο Ευρωκοινοβούλιο ή τουλάχιστον να ενισχύσουν τις μέχρι πρόσφατα περιθωριακές φιλορωσικές φωνές».

Προφανώς, αυτό τους ανησυχεί. Διότι υπάρχουν πολλοί, που δεν είναι τόσο ηλίθιοι όσο νομίζουν οι πέραν του Ατλαντικού σοφές κεφαλές. Όποιος δεν συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις υπάρχουν τα οικονομικά αντίποινα - το ζούμε, αγωγός Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη - ή, σε έσχατη ανάγκη, κι αυτός ακόμη ο πόλεμος. Ο οποίος δεν έγινε με τα Ίμια, τίποτα όμως δεν τον αποκλείει με την ΑΟΖ.
Ότι, δε, η φιλορωσική τάση εμφανίζεται μόνο στους ακραίους της πολιτικής χωρίς ευρύτερες διαστάσεις, εξηγεί ο αρθρογράφος, οφείλεται στο ότι «τα φιλορωσικά αισθήματα περιορίζονται κατά μέγιστο λόγο στα άκρα του ευρωπαϊκού πολιτικού φάσματος, ενώ η συμπάθεια για τη Ρωσία και η καχυποψία έναντι της Ουάσιγκτον είναι εν μέρει επιλογές τακτικής». Με άλλα λόγια, τα φιλορωσικά αισθήματα αναδύουν οσμή ολοκληρωτική, μας αφήνει να εννοήσουμε. Αυθεντκά ελεύθεροι και δημοκράτες είναι μόνο οι Αμερικανοί και ο κύκλος των συνοδοιπόρων τους. Όλοι οι άλλοι είναι φασιστοναζήδες !

Προς τούτο, έχουμε και την υπενθύμιση από τον αρθρογράφο ότι αυτά  «αντανακλούν ένα γενικότερο κλονισμό της λαϊκής εμπιστοσύνης στα πιστεύω και τους θεσμούς που κυριάρχησαν στην Ευρώπη από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της σχέσης της Ευρώπης με τις ΗΠΑ».
Τί θα μας έλεγε όμως, αν του υπενθυμίζαμε ότι "οι θεσμοί που κυριάρχησαν στην Ευρώπη μετά το τέλος του Πολέμου" είχαν περιορισμένη διάρκεια ισχύος. Όπότε, μας προέκυψε η Νέα, αμερικανικής έμπνευσης, Τάξη Πραγμάτων, το πρόσωπο της οποίας είναι πλέον απόλυτα ευκρινές : Δολοπλοκίες, φονικά, κλειστές Λέσχες και πολλά όμοια με στόχο την αμερικανική παντοκρατορία λόγω ... τρομοκρατών  και τρομοκρατίας !!

Φαίνεται, μας περνούν για βλάκες, ότι δεν καταλαβαίνουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες και γνήσιοι συνεχιστές των ναζί με τις κάλπικες εκλογές (σημ. πάντα προκαθορισμένοι οι εκλεκτοί) και την ελευθερία της ασυδοσίας. Και το άκρον άωτον, πάντα κατά τον αρθρογράφο των ΝΥΤ, είναι ποιο άλλο ;   «Η Ρωσία έχει ενισχύσει αυτή τη γοητεία που ασκεί στην Ευρώπη, κυρίως, μέσω της χρηματοδότησης από επιχειρήσεις προς τα ΜΜΕ, ερευνητικά κέντρα και άλλους ευρωπαϊκούς οργανισμούς που προωθούν το πώς η Μόσχα αντιλαμβάνεται τον κόσμο».
Η ελευθερία της ασυδοσίας και οι μεθοδευμένες "λαϊκές ετυμηγορίες" βγαίνουν έξω από αυτό το παιγχνίδι. Οι πασίγνωστες ΜΚΟ, μάθαμε, χρηματοδοτούνται από τη Ρωσία του Πούτιν ! Τα ερευνητικά κέντρα τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ - αλλού έχουν άλλο όνομα - επίσης !! Όσο δε για τα ΜΜΕ, εδώ πλέον δια γυμνού οφθαλμού βλέπει κανείς το μακρύ χέρι των Ρώσων !!!
Μάλλον, το "μέντιουμ" των ΝΥΤ νομίζει ότι απευθύνεται σε εξωγήινους. Διαφορετικά, δεν εξηγούνται αυτά που γράφει.

Και καταλήγουμε σ΄ αυτό που διάλεξε σαν επιμύθιο να μας πει η εξ Αμερικής έγκριτη εφημερίδα επιλέγοντας τον κ. Doru Frantescu, διευθυντή πολιτικής της ερευνητικής ομάδας «Vote Watch Europe», έδρα οι Βρυξέλλες, ο οποίος συνοψίζει με το αισιόδοξο :  «Σε γενικές γραμμές, η συμπάθεια των Ευρωπαίων ακροδεξιών για τον κ. Πούτιν είναι μάλλον ευκαιριακή και όχι ιδεολογική, μία σύγκλιση συμφερόντων με στόχο την αποδυνάμωση της ΕΕ».
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η υπερατλαντική υπερδύναμη ενδιαφέρεται για την ενδυνάμωση και όχι την αποδυνάμωση της Ευρώπης. Την ευχαριστούμε, αλλά θα απαντήσουμε ότι έχουμε μάτια και βλέπουμε. Οι ποντικοπαγίδες είναι για τα ποντίκια κι εμείς δεν είμαστε ποντικοί. Καλώς τα κατάφεραν μέχρι σήμερα ( : ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ, Φύρομ, Κύπρος, γκρίζες ζώνες Αιγαίου κλπ.), όμως τα ψέμματα έχουν "κοντά ποδάρια" και οι εκλεκτοί τους είναι φτιαγμένοι από άχυρο. Με το φύσημα του ανέμου θα σκορπίσουν. Οι εθνικές κρατικές υποστάσεις δεν θα γίνουν ποτέ ηνωμένες πολιτείες αφελών και ηλίθιων.

Η αφορμή από  http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/05/new-york-times.html