π. Ευθυμίου Τρικαμηνά "Περί μολυσμού Μυστηρίων", επιλεκτική απάντηση στο β' Μέρος

Περί του "ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία"

Βλέπε ιστολόγιο http://apotixisi.blogspot.gr/2014/08/blog-post_3.html όπου διαβάζουμε :
(Νεότερη επεξεργασία)

" Ἡ μόλυνσις λοιπόν αὐτή ἔχει δύο ἔννοιες. Πρῶτον ὅτι διά τῆς μνημονεύσεως τοῦ αἱρετικοῦ Ἐπισκόπου ἀσεβοῦμε εἰς τό μυστήριο διότι, ὅπως ἀναφέραμε βάζομε μέσα στό ἅγ. Δισκοπότηρο μία ἀκαθαρσία ὡς πρός τήν πίστι, καί δεύτερον μολυνόμεθα ἐμεῖς πού μετέχουμε (ἐν γνώσει μας) διότι ταυτιζόμεθα μέ τήν πίστι τῆς ὁρατῆς κεφαλῆς, δηλαδή τοῦ Ἐπισκόπου ...

 « ... Ἔφης δέ μοι, ὅτι δέδοικας εἰπεῖν τῷ πρεσβυτέρῳ σου, μή ἀναφέρειν τόν αἱρεσιάρχην. Καί τί περί τοῦτου εἰπεῖν σοι τό παρόν, οὐ καθορῶ. Πλήν ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν, κἄν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (αγ. Θεόδωρος Στουδίτης)

 Ἐδῶ ὁ ὅσιος ξεκαθαρίζει τό θέμα τῆς μνημονεύσεως καί ἀναφέρει ὅτι μέ τήν μνημόνευσι τοῦ αἱρετικοῦ Ἐπισκόπου μολύνεται ἡ Κοινωνία ἔστω κι ἄν εἶναι Ὀρθόδοξος ὁ προσφέρων τήν θυσία ἱερεύς ..." 

 κχ
Ώστε με την μνημόνευση του αιρετικού Επισκόπου μολύνεται ἡ Κοινωνία; Ερώτημα : Οι προσερχόμενοι στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας και μεταλαμβάνοντες "σώμα και αίμα Χριστού", είναι ποτέ δυνατόν να μεταλάβουν μολυσμένο σώμα και αίμα Χριστού ; Είναι ποτέ δυνατό να μολυνθεί το Σώμα και το Αίμα Χριστού, όσο αιρετικός και αν είναι ο μνημονευμένος επίσκοπος, όσο κακούργος κι αν είναι αυτός που θα βάλει μια ακαθαρσία στο άγιο Δισκοπότηρο ;

 Η απάντηση είναι, νομίζω, σαφέστατα όχι. Διότι, αν δεχθούμε ότι τα άγια Μυστήρια των Ορθοδόξων μολύνονται, τότε οφείλουμε να δεχθούμε ότι υπέστη μόλυνση - ήμαρτον Κύριε - και ο άγιος Θεός με τη θεία Αυτού ενανθρώπηση. Φυσικά, αναφέρομαι σε όντως Ορθοδόξους, σε γνήσιους Ορθοδόξους. Όχι σε μαϊμού ορθόδοξους, επειδή κι αυτός ο όρος έχει υποστεί πλέον την επίδραση της "ανοικτότητας", όπως μας είπε ο σοφός μητροπολίτης Καλαμάτας Χρυσόστομος.

 Τι γίνεται όμως αφού, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί ποτέ να μολυνθεί το τίμιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου ; Το γράφει ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης : "μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν, κἄν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων", και όπως το αντιλαμβάνεται η μέτρια νοημοσύνη μου : Μολυσμό έχει η αναφορά (ονόματος) του επισκόπου, ακόμη κι αν είναι ορθόδοξος αυτός που τον αναφέρει, επειδή κηρύττει (ο επίσκοπος) γυμνή κεφαλή ετεροδιδασκαλίες.

 Και ποιος λοιπόν είναι ο μολυσμός κοινωνίας ; Είναι η κοινωνία με ένα διεστραμμένο και κακοποιό πνεύμα. Πνεύμα εντελώς στερημένο της Χάριτος του αγιασμού των πιστών, το οποίο υποδύεται το Άγιον Πνεύμα. Είναι ένα ψευδεπίγραφο πνεύμα, είναι το φιλιόκβε. Αυτός είναι ο μολυσμός κοινωνίας από τον συμφυρμό της σχέσης και της συνάφειας (κοινωνία) με αιρετικούς επισκόπους και την μνημόνευση αυτών.

 Όπου υπάρχει φως, δεν υπάρχει σκοτάδι, όπου υπάρχει αλήθεια, δεν υπάρχει ψεύδος, όπου υπάρχει αγιασμός, δεν υπάρχει μόλυνση. Τα Μυστήρια των Ορθοδόξων δεν μολύνονται. Εκτός αν μνημονεύονται αιρετικοί, οπότε καθίστανται άκυρα, άχρηστα, νοσογόνα και ψεύτικα, χωρίς να μας σώζει η οποιαδήποτε προαίρεση. Όσον αφορά δε το "μέ ὅ,τι σκεῦος προσέλθης στόν Χριστό, τόση χάρι θά πάρης", ο άγιος Θεός θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. Όσοι με νουν καρδίας και οφθαλμούς πνευματικούς ατενίζουν την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου, δεν δίνουν τόση σημασία στο ποσόν της Χάριτος, που θα τους δοθεί, όσο στο ποιόν αυτής. Για το λόγο αυτό λέχθηκε - άποψη είναι αυτή - άλλωστε "εν τω οίκω του πατρός μου μοναί πολλαί εισί".

 Τη γνώμη μου γράφω για θρησκευτικά θέματα, δεν κάνω θεολογία.

Ανώνυμος έγραψε :
Κύριε Κυπριανέ, 
Κάτι σημαντικό θέλετε να πείτε με το σχόλιο τούτο. Αλλά, πάλι, στο τέλος το χαλάτε ... Παραδόξως, εκτός κι αν δεν το κατάλαβα καλά, στη συνέχεια γράφετε: «Τα Μυστήρια των Ορθοδόξων δεν μολύνονται. Εκτός αν μνημονεύονται αιρετικοί, οπότε καθίστανται άκυρα, άχρηστα, ψεύτικα, χωρίς να μας σώζει η οποιαδήποτε προαίρεση». Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με εκείνο που λέτε στην αρχή; «Είναι ποτέ δυνατό να μολυνθεί το Σώμα και το Αίμα Χριστού, όσο αιρετικός και αν είναι ο μνημονευόμενος επίσκοπος, όσο κακούργος κι αν είναι αυτός που θα βάλει μια ακαθαρσία στο άγιο Δισκοπότηρο;». Λογικά, εφόσον δέχεστε ότι τα μυστήρια που τελούνται από ορθόδοξο Επίσκοπο δεν μολύνονται, τότε, δεν μπορεί να καταστούν άκυρα, άχρηστα, ψεύτικα ! Οπότε, κάτι άλλο συμβαίνει. Τι άραγε;

κχ
Δεν έγραψα ότι τα Μυστήρια τελεούνται από Ορθόδοξο επίσκοπο, Έγραψα ότι τα Μυστήρια δεν μολύνονται όσο αιρετικός κι αν είναι ο μνημονευόμενος επίσκοπος. Παρέλειψα το "τυπικά ορθόδοξος", αφού προηγείται το "όσο αιρετικός κι αν είναι" και η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από επισκόπους ενεργούντες παρά τα καθιερωμένα. Ωστόσο, θα γίνω περισσότερο κατατοπιστικός.

Η μόλυνση δεν αφορά σε αυτό καθ΄ εαυτό το Μυστήριο - εδώ της Θ. Ευχαριστίας - αλλά στο γεγονός ότι τούτο επιτελείται επ΄ ονόματι (αναφορά) αιρετικά φρονούντος επισκόπου. Δηλαδή, επίσκοπου ο οποίος συμφύρεται και συμπροσεύχεται με λειτουργούς καταδικασμένου δόγματος.

 «3 (διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν Πνεύματι Θεοῦ λαλῶν λέγει ἀνάθεμα Ἰησοῦν, καὶ) οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ»

Ως γνωστόν, το Άγιο Πνεύμα όλον συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας. Συμπληρώνω, άρα και των Μυστηρίων . Όταν λοιπόν η Θ. Λειτουργία τελείται σε αναφορά ονόματος αιρετικά φερόμενου επισκόπου, ακόμη και αν ο ιερεύς-λειτουργός είναι Ορθόδοξος, το Μυστήριο δεν μολύνεται, αλλά πλαστογραφείται το Άγιον Πνεύμα - είναι το φιλιόκβε - και όλος ο θεσμός της Εκκλησίας. Τούτο ισοδυναμεί με μολυσμό και έγκειται στο ότι οι πιστοί αμβλύνουν τα αντανακλαστικά πίστεως - ορθοδοξίας και ορθοπραξίας - για να καταλήξουν εύκολα στο συμπέρασμα : Και λοιπόν τι έγινε ; Τί εκ του πατρός, τί εκ του πατρός και εκ του υιού, τί αγάλματα και τί εικόνες, τί κανένα από αυτά, τί μονοφυσίτες, τί το ένα και τί το άλλο ; Όλοι οι δρόμοι θρησκειών και εκκλησιών - σύνθημα των οικουμενιστών - είναι δρόμοι που οδηγούν στον ένα θεό της θεοκρασίας, δηλαδή του Σιωνισμού και βαθύτερα του αρχέγονου και αδιαφοροποίητου Ιουδαϊσμού. Οι Εβραίοι επ΄ ουδενί δέχονται τη μόλυνση - αυτό λένε - του αγίου Θεού με την θεία Ενανθρώπηση. Είναι και ο λόγος για τον οποίο μας μισούν θανάσιμα.

Και τι συμβαίνει ;
 Πρώτον, είναι αυτό που έχω ήδη αναφέρει : Τα Μυστήρια δεν μολύνονται, η άμβλυνση όμως των ορθόδοξων αντανακλαστικών του τύπου, τι εκ του πατρός, τι εκ του πατρός και εκ του υιού, τι εικόνες, τι αγάλματα, τι Πάσχα δεκατρείς μέρες πάνω, τι δεκατρείς μέρες κάτω και άλλα, οδηγεί σε καρδιακή σιγή. Χάνεται η αλήθεια.

 Δεύτερο, τα μεν Μυστήρια δεν μολύνονται, οι δεχόμενοι όμως τη μνημόνευση του αιρετικά φερόμενου και ενεργούντος επισκόπου κάρβουνα αναμμένα βάζουν μέσα τους, αν και πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον ... 

 14 ὃς δ' ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον

 ... είναι η Θεία Κοινωνία. Αυτό συμβαίνει γενικότερα με τα άκυρα, άχρηστα, ψεύτικα, Μυστήρια, αυτός είναι ο μολυσμός.

 Και τελευταίο. Τα Μυστήρια δεν μολύνονται, παρότι ο ιερεύς για λόγους οικονομίας - ορθότερα, παρανομίας - μνημονεύει τον πλανεμένο επίσκοπο. Ίσως, θα έλεγα, να καθησυχάζει τον εαυτό του με ένα "εγώ πάντως αυτά του επισκόπου δεν τα δέχομαι", αλλά κάνει ζημιά και στον ίδιο και στους πιστούς. Στον εαυτό του, επειδή αυτοδικαιώνεται, στους πιστούς διότι θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του : "Μα καλά δεν ξέρετε ότι όπου επίσκοπος εκεί και εκκλησία;"

 Αυτό που θέλει να τονίσει ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης με το " ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν - το όνομα", ιδιαίτερα, χρησιμοποιώντας τη λέξη "μολυσμός", είναι προκειμένου να δείξει πόσο εύκολα και ταχύτατα εξαπλώνονται τα νοσήματα από ακάθαρτη καρδία. Και ακόμη, πόσο επικίνδυνα είναι.