Από το ιστολόγιο http://orthodox-voice.blogspot.gr/2014/09/e-b.html
Ἰδιαιτέρως τραγική εἶναι ἡ ἀπουσία τῆς Ἐπισκοπικῆς Αὐθεντίας ἀπό τή Δημόσια ζωή τῆς Πατρίδος μας. Ἀπό τό ἕνα ἄκρο ἀκούγονται Ἐπισκοπικά λόγια πού ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπό τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους του ἐδῶ καί αἰῶνες, ὅπως ὅτι οἱ Παπικοί δέν εἶναι αἱρετικοί γιατί, τάχα, ἡ σημερινή Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων δέν τό παραδέχεται(!) καί, ἀπό τό ἄλλο ἄκρο, μιά ἀκατάσχετη «εὐσεβής φλυαρία» παπαγαλίζουσα τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρίς, ὅμως, νά εἰσπράττη ὁ λαός μας ἀπό τούς Ποιμένες του οὔτε ἶχνος ἀπό τό Θεόμορφο ἁγιοπατερικό ἦθος καί τήν Χριστομίμητη βιωτή τῶν ἁγίων μας.
Τά δύο αὐτά φαινομενικῶς ἄκρα, οἱ δύο μερίδες, τῶν νεωτεριστῶν καί τῶν πιό παραδοσιακῶν Ἐπισκόπων, παραμένουν συμπαγῆ καί ἀρρήκτως συνδεδεμένα σέ ἕνα «σύνδεσμον ἀδικίας» κατά τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος διαπιστώνει ὅτι, ὅπως καί ἄν ἔχουν τά πράγματα, οἱ «Πρίγκιπες τῆς Ἐκκλησίας» μένουν πάντα ἀχώριστοι μεταξύ τους, παρά τίς ὅποιες τους θεωρητικές διαφορές, καί χωρισμένοι ἀπό τόν Λαό τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός, ἦλθε στή Γῆ μας ὄχι γιά νά ἐπιβάλη μιά εἰρήνη πού θά σκεπάζη τήν ἀλήθεια καί τό ψέμα σέ μιά «μεῖξιν ἄμικτον», ἀλλά ἦλθε «πῦρ βαλεῖν»! Ἦλθε νά φέρη ὄχι «εἰρήνην ἀλλά μάχαιραν». Ἦλθε νά διχάση καί τούς πιό στενούς συγγενεῖς μεταξύ τους ὅταν ἡ συγγένειά τους βρίσκεται μόνο στό αἷμα καί ὄχι στό πνεῦμα καί αὐτό, γιά νά χωρίση τελεσίδικα τήν Ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα. (π. Βασίλειος Βολουδάκης)
Kyprianos Christodoulides άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "π. Βασίλειος E. Bολουδάκης : οἱ «Πρίγκιπες τῆς Ἐκ...":
Μήπως ανήκει και ο ίδιος στους "πρίγκηπες" και δεν το έχει πάρει είδηση ακόμη ; Φοβάμαι όμως, το δικό του "πριγκηπάτο" είναι σαν αυτό του Μονακό, ή του Βατικάνειου κράτους.
Τα ακολουθούντα αφορούν στον μικρό πρίγκηπα, τον ιχνηλατεύοντα "θεόμορφο ἁγιοπατερικό ἦθος καί τήν Χριστομίμητη βιωτή τῶν ἁγίων μας" π. Βασίλειο Βολουδάκη. Είναι δικά του λόγια.
" Ὁ ὅρος «Ἀποτείχιση» εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ἐκτὸς τῶν τειχῶν, εἶσαι ἐξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τί θὰ πεῖ «ἀποτειχίζομαι»; Μόνος σου, δηλαδή ὁμολογεῖς ὅτι εἶσαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἄρα, τί ἐπιδιώκεις; Ἡ λέξη αὐτὴ εἶναι ἀδόκιμη, διότι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες μιλοῦν ὅτι, ἐὰν κοινωνήσει κάποιος μὲ ἀκοινώνητο, ἀκοινώνητος θὰ εἶναι κι ἐκεῖνος."
Σημείωση από τον γράφοντα
Η Αποτείχιση έχει γίνει εδώ και 80 χρόνια, αλλά απορρίφθηκε βάσει της εκκλησιολογίας και της ιεροκανονολογίας με την προσθήκη της παραδοσιολογίας - κατά το δοκούν.
Και δεύτερη σημείωση. Ο Ιούδας Μακκαβαίος ήταν ο μόνος που έγινε δεκτός από το ιερατείο του Νόμου, όταν κατάργησε την αργία του Σαββάτου. Τότε, το έθνος αντιμετώπιζε ορατούς εχθρούς. Όταν όμως ήρθε αργότερα στη γη, Εκείνος που τα έβαλε με τους αόρατους εχθρούς, το ιερατείο Τον απέρριψε. Τον σταύρωσε σαν ένα κοινό ληστή.
Πόσο αληθινός ήταν ο λόγος "Εἰς κρίμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσιν, καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται."
Ἰδιαιτέρως τραγική εἶναι ἡ ἀπουσία τῆς Ἐπισκοπικῆς Αὐθεντίας ἀπό τή Δημόσια ζωή τῆς Πατρίδος μας. Ἀπό τό ἕνα ἄκρο ἀκούγονται Ἐπισκοπικά λόγια πού ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπό τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους του ἐδῶ καί αἰῶνες, ὅπως ὅτι οἱ Παπικοί δέν εἶναι αἱρετικοί γιατί, τάχα, ἡ σημερινή Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων δέν τό παραδέχεται(!) καί, ἀπό τό ἄλλο ἄκρο, μιά ἀκατάσχετη «εὐσεβής φλυαρία» παπαγαλίζουσα τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρίς, ὅμως, νά εἰσπράττη ὁ λαός μας ἀπό τούς Ποιμένες του οὔτε ἶχνος ἀπό τό Θεόμορφο ἁγιοπατερικό ἦθος καί τήν Χριστομίμητη βιωτή τῶν ἁγίων μας.
Τά δύο αὐτά φαινομενικῶς ἄκρα, οἱ δύο μερίδες, τῶν νεωτεριστῶν καί τῶν πιό παραδοσιακῶν Ἐπισκόπων, παραμένουν συμπαγῆ καί ἀρρήκτως συνδεδεμένα σέ ἕνα «σύνδεσμον ἀδικίας» κατά τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος διαπιστώνει ὅτι, ὅπως καί ἄν ἔχουν τά πράγματα, οἱ «Πρίγκιπες τῆς Ἐκκλησίας» μένουν πάντα ἀχώριστοι μεταξύ τους, παρά τίς ὅποιες τους θεωρητικές διαφορές, καί χωρισμένοι ἀπό τόν Λαό τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός, ἦλθε στή Γῆ μας ὄχι γιά νά ἐπιβάλη μιά εἰρήνη πού θά σκεπάζη τήν ἀλήθεια καί τό ψέμα σέ μιά «μεῖξιν ἄμικτον», ἀλλά ἦλθε «πῦρ βαλεῖν»! Ἦλθε νά φέρη ὄχι «εἰρήνην ἀλλά μάχαιραν». Ἦλθε νά διχάση καί τούς πιό στενούς συγγενεῖς μεταξύ τους ὅταν ἡ συγγένειά τους βρίσκεται μόνο στό αἷμα καί ὄχι στό πνεῦμα καί αὐτό, γιά νά χωρίση τελεσίδικα τήν Ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα. (π. Βασίλειος Βολουδάκης)
Kyprianos Christodoulides άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "π. Βασίλειος E. Bολουδάκης : οἱ «Πρίγκιπες τῆς Ἐκ...":
Μήπως ανήκει και ο ίδιος στους "πρίγκηπες" και δεν το έχει πάρει είδηση ακόμη ; Φοβάμαι όμως, το δικό του "πριγκηπάτο" είναι σαν αυτό του Μονακό, ή του Βατικάνειου κράτους.
Τα ακολουθούντα αφορούν στον μικρό πρίγκηπα, τον ιχνηλατεύοντα "θεόμορφο ἁγιοπατερικό ἦθος καί τήν Χριστομίμητη βιωτή τῶν ἁγίων μας" π. Βασίλειο Βολουδάκη. Είναι δικά του λόγια.
" Ὁ ὅρος «Ἀποτείχιση» εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ἐκτὸς τῶν τειχῶν, εἶσαι ἐξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τί θὰ πεῖ «ἀποτειχίζομαι»; Μόνος σου, δηλαδή ὁμολογεῖς ὅτι εἶσαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἄρα, τί ἐπιδιώκεις; Ἡ λέξη αὐτὴ εἶναι ἀδόκιμη, διότι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες μιλοῦν ὅτι, ἐὰν κοινωνήσει κάποιος μὲ ἀκοινώνητο, ἀκοινώνητος θὰ εἶναι κι ἐκεῖνος."
Σημείωση από τον γράφοντα
Η Αποτείχιση έχει γίνει εδώ και 80 χρόνια, αλλά απορρίφθηκε βάσει της εκκλησιολογίας και της ιεροκανονολογίας με την προσθήκη της παραδοσιολογίας - κατά το δοκούν.
Και δεύτερη σημείωση. Ο Ιούδας Μακκαβαίος ήταν ο μόνος που έγινε δεκτός από το ιερατείο του Νόμου, όταν κατάργησε την αργία του Σαββάτου. Τότε, το έθνος αντιμετώπιζε ορατούς εχθρούς. Όταν όμως ήρθε αργότερα στη γη, Εκείνος που τα έβαλε με τους αόρατους εχθρούς, το ιερατείο Τον απέρριψε. Τον σταύρωσε σαν ένα κοινό ληστή.
Πόσο αληθινός ήταν ο λόγος "Εἰς κρίμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσιν, καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια εκφράζουν τη γνώμη ή άποψη του συντάκτη τους