Οι δημοσιογραφικές αναλύσεις κρύβουν το κακόβουλο σχέδιο των εταίρων

Η αποτυχία συμφωνίας στο Γιουρογκρούπ της 16/02/2015 επήλθε. Ο κ. Ντάισελμπλουμ πρόσθεσε κάτι ακόμη και αυτό δεν έγινε δεκτό από ελληνικής πλευράς. Τι ήταν αυτό ; Η συνέχιση του προγράμματος (διάβαζε Μνημόνιο) το οποίο μας θέλει να επιτυγχάνουμε βραχυπρόθεσμους στόχους ανάπτυξης της τάξεως 3,5 και 4,5% για το 2015 και 2016. Πράγματα απίθανα, αφού ήδη διανύουμε 3 με 4 «μνημνονιακά» έτη και το ΑΕΠ ανέβηκε στο 185% από το 125 που ήταν όταν άρχισαν τα περίφημα μέτρα ανάπτυξης, τα διαρθρωτικά, τα δημοσιονομικά και τα λοιπά αναπτυξιακά, φευ, της ανεργίας!

Ποιος ήταν ο λόγος αυτής της προσθήκης και επιμονής των εταίρων της Ευρώπης, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Επιδιώκουν και επιζητούν τη μόνιμη κατάσταση της Ελλάδας  υπό συνθήκες μη βιώσιμου χρέους, έτσι, ώστε να τελεί σε αέναη κατοχή και οι Έλληνες σε διαρκή, αλλά και «γόνιμη» (σημ. τα εισαγωγικά ταιριάζουν) δουλεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σχεδιασμού για την Ελλάδα και ευρύτερα για τις χώρες του Αίμου, η Νιγηρία.

Το σχέδιο αυτό δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Οι βλέψεις του Γερμανογαλλικού άξονα επεκτείνονται στα Βαλκάνια, όπως μόλις εγράφη. Ευλπιστούν, οι του ευρωπαϊκού άξονα, να δώσουν λύση στο ενεργειακό τους πρόβλημα. Το τελευταίο τους καθιστά δέσμιους στον Αμερικανοβρετανικό ή στον υπό κατασκευή - πρωτοβουλία Ρωσίας  - Ευρωασιατικό άξονα. Ευνόητο, τα ενεργειακά κοιτάσματα στη λεκάνη της Μεσογείου λύνουν το πρόβλημά των ευρωπαϊστών και εξηγούν τα δικά μας οικονομικά δεινά. Ομοίως και των γειτόνων μας. Αυτονόητο είναι, επίσης, ο Γερμανογαλλικός άξονας δρα ανταγωνιστικά προς τον Αμερικανοβρετανικό. Αμφότεροι τελούν υπό σιωνιστική αρχή, οι εσωτερικές συγκρούσεις της οποίας δεν γίνονται εμφανείς. Ωστόσο, είναι λίαν ευδιάκριτες (περίπτωση Ουκρανίας και Ελλάδας).

Το περίεργο είναι ότι οι δημοσιογραφικές αναλύσεις, που αφθονούν επί των ημερών, αυτό δεν το υποψιάζονται. Ίσως, βαθύτερα, μερικοί το αντιλαμβάνονται, προτιμούν όμως να μη το θίγουν. Αντίθετα, μάλιστα, ως φίλα προσκείμενοι του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν», δηλαδή στον Αμερικανοβρετανικό άξονα του αποκληθέντος εθνάρχη, βρήκαν την ευκαιρία να μας πουν ότι ο βραβευμένος οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν έγραψε άρθρο, μετά την αποτυχία του Γιουρογκρούπ, με τίτλο «Athina delenda est».  Υποστήριζε ότι οι Ευρωπαίοι πήραν την απόφαση να θυσιάσουν την Ελλάδα. Άφησε στην άκρη ότι θα θυσιαστούν μαζί μας οι υπερφίαλοι Γερμανοί με τους Γάλλους και άλλους, αφού επιχειρούν να έρθουν αντιμέτωποι - ενεργειακά και οικονομικά - των Αμερικανών και των Άγγλων.

Το επίσης περίεργο είναι ότι διαφεύγει των σχολιαστών δημοσιογράφων το αξίωμα της Οικονομίας, το οποίο λέγει : «Ο καλύτερος πελάτης των Τραπεζών είναι αυτός που δανείζεται». Εννοείται, ο χειρότερος είναι όποιος δεν δανείζεται και καταθέτει απλά τις μικρό-αποταμιεύσεις του στις Τράπεζες. Οι Τράπεζες παίρνουν τις καταθέσεις των χειρότερων - σημ. τούτο δεν αφορά στους μεγαλοκαταθέτες - και τις δανείζουν στους καλύτερους ! Αν αυτό δεν αποτελεί βράβευση της παραφροσύνης, τότε τι είναι ; Να σημειωθεί, Σαντάμ, Μιλόσεβιτς, Καντάφι, Άσαντ, Κάστρο και ίσως άλλοι που δεν γνωρίζω, δεν ήταν στη λίστα των καλύτερων πελατών για τις Τράπεζες.

Τέλος, διαφεύγει και πάλι από τους οξυνούστατους αναλυτές της Δημοσιογραφίας, ότι σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής μιας χώρας  υπερχρεωμένης, τα δάνειά της παραγράφονται, όταν η χώρα αυτή είναι με το μέρος των νικητών. Η Τουρκία δεν ήταν με την πλευρά εκείνων, που κέρδισαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν με τους χαμένους κι έτσι, έχασε την νοικιασμένη για 50 χρόνια - ήταν οι Άγγλοι - Κύπρο. Πλήρωσε τις πολεμικές αποζημιώσεις, που της καταλογίσθηκαν. Η Ελλάδα πήρε σαν αποζημίωση μετά τη λήξη του Β΄ΠΠ τα Δωδεκάνησα - ήταν των Ιταλών - και τον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό. Της χαρίστηκαν και κάποια άλλα δανεικά επί εποχής Μεταξά.