Το Δημοψήφισμα είναι για τις μελλοντικές γενιές και όχι για το σήμερα των τοκογλύφων

«Το διά ταύτα, έτσι όπως αποτυπώνεται, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, είναι ότι το δημοψήφισμα τελικά είναι ευρώ εναντίον δραχμής», επισήμανε, λέγοντας ότι αν τη Δευτέρα το πρωί πάρουμε «αυτό το περήφανο «όχι» και πάμε να διαπραγματευτούμε στην Ευρώπη και μάλιστα με τις αγορές να μην έχουν πάθει ζημιά… αν λοιπόν πάμε και μας ξαναπούν «όχι», τι ακριβώς θα κάνουμε;», είπε ο κ. Δαμαβολίτης.

κχ
Αυτά μας είπε ο κ. Δαμαβολίτης μετά την αποχώρηση από τον κυβερνητικό συνασπισμό Σύριζα-Ανέλ κι εμείς θα γράψουμε το δικό μας «διά ταύτα». Νομίζω, στη γενικότητά του, πιάνει και τους «παλιομπαγλαμάδες» (*), δηλαδή, εκείνους που δεν έκαναν τα τελευταία σαράντα χρόνια, αυτά που έπρεπε να κάνουν και γίνονται σήμερα, σημειωτέον, από ανθρώπους που δεν συμπεριλαμβάνονται σε λίστες Λαγκάρντ ή δεν υπήρξαν διευθυντικά στελέχη του ομίλου «μαζί τα φάγαμε».

1) Δεν έχει άδικο. Διότι αν το αποτέλεσμα δείξει ισχυρή προτίμηση στο ΟΧΙ, τα κοράκια του οικονομικού ιερατείου της Ευρώπης θα μεθοδεύσουν τρόπους, ώστε να μην έχουν ρευστό οι εδώ Τράπεζες. Ποια θα είναι τότε η λύση ; Η Ελλάδα μη έχοντας ρευστό, δηλαδή το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να κόψει δικό της νόμισμα. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οι Ευρωπαίοι δανειστές-στραγγαλιστές μετά των εγχωρίων αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά.

2) Δεν έχει άδικο. Διότι όπως αποκάλυψε ο κ Δραγασάκης σε συνέντευξη στην ΕΡΤ 1 «εμείς πηγαίναμε και τους προσφέραμε λύση, με πρόταγμα τη μείωση του μη βιώσιμου χρέους (σημ. το επισημοποίησε το ΔΝΤ) και εκείνοι μας απαντούσαν «ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΥΣΗ».

3) Δεν έχει άδικο. Διότι όταν ένα κράτος δεν έχει δικό του νόμισμα, γίνεται έρμαιο στα χέρια του κάθε οικονομικού τυχοδιώκτη-κερδοσκόπου και τοκογλύφου. Πρέπει να τελείς σε κατάσταση διαχρονικού δανεισμού, ώστε να αναγκάζεσαι – φοβούμενος τη χρεοκοπία – να συνάπτεις ολοένα νέα δάνεια, κάνοντας συνάμα και ό,τι σου ζητά ο πάροχος των δανείων. Ο σημερινός ευρωπαϊκός τυχοδιωκτισμός κερδοσκοπεί καθυποτάσσοντας τα οικονομικώς αδύνατα κράτη-μέλη.

4) Δεν έχει άδικο. Διότι το δόγμα «ανήκουμε στη Δύση» έπαψε να υφίσταται, όταν έληξαν οι συμφωνίες της Γιάλτα. Η νέα συμφωνία μοιρασιάς του κόσμου, δεν στοχεύει στο «αυτά θα πάρεις εσύ, αυτά θα πάρω εγώ». Έχουν μπει και άλλοι παίκτες στο κόψιμο της πίτας, που σταδιακά ένας-ένας εξοντώνεται. Άλλος με πόλεμο, άλλος με οικονομικό στραγγαλισμό. Νέα συμφωνία μοιρασιάς δεν υφίσταται. Ένας θέλει να είναι ο κυρίαρχος και πλανητικός πλέον αυτοκράτορας.

Αυτά, όσο γίνεται σύντομα και όσο μπορούσα συνοπτικά. Όσο για το Δημοψήφισμα, ας μη ξεχνάμε ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων ρίχνει την ψήφο με βάση επιγραφές ή βάσει αυτού που συμβαίνει σήμερα, τώρα, και όχι με ό,τι θα φορτωθούν τα παιδιά του, τα εγγόνια του και όσοι ακολουθήσουν. Θλιβερή αυτή η διαπίστωση.

(*) Βλέπε ιστολόγιο " Αβέρωφ ", αναδημοσίευση από " Ενωμένη Ρωμηοσύνη "