Σχετικά με το "επιχειρείν" έχω να γράφω τούτο. Όταν αυτό εξαρτάται από το αενάως συνάπτειν δάνεια, η εξάρτηση και η υποταγή είναι αναπόφευκτη. Στο τέλος θα υποχρεωθείς να κάνεις, αυτό που σου ζητά εκείνος που σε δανείζει.
- Δηλαδή, ποιο ;
Να πάψεις να είσαι ανταγωνιστικός - ας το πούμε "αναπτυξιακός" - και να γίνεις εισαγωγεύς-αντιπρόσωπος. Να προσφέρεις τα καταναλωτικά αγαθά άλλων και όχι τα δικά σου. Ευνόητο, οι καταναλωτές θα δανείζονται κι αυτοί. Όταν, δε, τα δάνεια φτάσουν εκεί που επιθυμεί αυτός που τα προσφέρει, όταν δηλαδή καταλάβει ότι δεν μπορείς να τα εξοφλήσεις, τότε έρχονται τα Μνημόνια και με ένα "μαζί τα φάγαμε", δίνεις πίσω ό,τι έχεις και δεν έχεις : Ό,τι απόκτησες δουλεύοντας ή, για κακή σου τύχη, ήταν η κληρονομιά που σου άφησαν οι συγχωρημένοι γονείς και παππούδες σου. Ένα ρημάδι σπίτι, ένα παλιοχώραφο ή κάτι άλλο, οπωσδήποτε ευτελές.
Οι Τράπεζες παράγουν τώρα το αναπτυξιακό προϊόν, που ονομάζεται χρήμα. Χρήμα από το πουθενά, όμως ουσιαστικά προερχόμενο από την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών άλλων χωρών. Πρόκειται δηλαδή για κλεμμένα λεφτά και αυτά τα δανείζουν στους εκλεγμένους ιθαγενείς κυβερνήτες (σημ. είναι η δημοκρατική επίφαση) των ληστευμένων χωρών. Οι κυβερνήτες, με άλλα λόγια, επέχουν θέση και παίζουν το ρόλο κλεπταποδόχου, οπότε ισχύει το "ένοχος ένοχον ου ποεί", όπως λέει μια βασική αρχή της Νομικής επιστήμης. Φυσικά, οι κυβερνήτες δεν είναι αυτοί που δανείζονται. Δανείζονται οι εγχώριες τράπεζες, που όλες είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις και εξαρτώνται άμεσα από την Παγκόσμια Τράπεζα (Ρότσιλντ και Ροκφέλερ) με βραχίονα το ΔΝΤ.
Αυτό είναι και το "επιχειρείν", το οποίο προσπαθεί να αναθερμάνει ο κύριος Κοντογιώργης.
Υστερόγραφο
Δεδηλωμένος στόχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, όπως αναφέρει η Βικιπαιδεία, είναι η μείωση της φτώχειας. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα έξυπνος για να καταλάβει πώς αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί. Όταν οι πλουτοπαραγωγικές και ενεργειακές πηγές του πλανήτη, περιέλθουν στην κατοχή της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο στόχος θα έχει επιτευχθεί. Εκεί βαδίζουμε, υπολείπονται κάποιες λεπτομέρειες, θα τις μάθουμε μετά την αναπόφευκτη νέα Γιάλτα, άνευ όμως τριανδρίας. Τότε δεν θα υπάρχουν φτωχοί... .
Με δεδομένο ότι η γνωσιολογία του γράφοντος είναι λίαν περιορισμένη, ως προς το γνωστικό επιστημονικό αντικείμενο του κυρίου Κοντογιώργη, θα είχαν να του υποβάλω το εξής ερώτημα : Κατά πόσον οι προτάσεις του, προς άρση της καθεστωτικής κομματοκρατίας, μπορεί να καταστούν εφαρμόσιμες μετά από την εξ αντικειμένου απαξίωση της ψευδεπίγραφης - προσχηματικής ή "Λουδοβίκειας κοπής" (*) - δημοκρατίας ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤούτο, κατά τη γνώμη μου, θα γίνει εμφανές, εφόσον η αποχή (ούτε άκυρο, ούτε λευκό) υπερβεί ποσοστό μεγαλύτερο του 60 με 70%. Τι προβλέπει το Σύνταγμα για ένα ενδεχόμενο όπως αυτό ; Μήπως την παράγραφο που ορίζει το υποχρεωτικό της ψήφου ;
Δεν μου διαφεύγει ότι εκστρατεία υπέρ της αποχής (ούτε καν λευκό ή άκυρο) μπορεί να θεωρηθεί - έχουμε και την πολιτική ορθότητα - παράνομη ενέργεια, ενδεχομένως δε, αντιεξουσιαστική ή αναρχοαυτόνομη πράξη κατάλυσης του πολιτεύματος, από τους γνωστούς κύκλους του "κράτους" των Εξαρχείων.
Μπορεί να κάνω λάθος. Αν όμως όχι, δημιουργούνται με αυτή την προϋπόθεση συνθήκες Συντακτικής (ή άλλης) Εθνοσυνέλευσης, από πρόσωπα που ουδέποτε συμπεριλήφθηκαν σε λίστες των λεγόμενων "συγκατανευσιφάγων" ; Φυσικά, συμπεριλαμβάνω σ΄ αυτές και τους μόλις αναφερθέντες κύκλους των Εξαρχείων.
(*) Δημοκρατία "Λουδοβίκειας κοπής" σημαίνει το γνωστό απόφθεγμα "η εξουσία είμαι εγώ" του Λουδοβίκου ΙΔ΄ (L' État, c'est moi), αντιγράφοντας, μάλλον, το παπικό "η Σύνοδος είμαι εγώ".
Βλέπε και http://contogeorgis.blogspot.gr/2015/09/open-2192015.html