Ο εγκεφαλικός θάνατος και η τελευταία αναπνοή

Και αφού ακούσατε ή διαβάσατε τα σχετικά με τον εγκεφαλικό θάνατο και τις μεταμοσχεύσεις, που έχουν εκτεθεί σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, ακούστε τι λέει περί του θέματος αυτού ο ραββίνος Μορντεχάι Φριζή. Όπως ισχυρίζεται εκπροσωπεί τον ορθόδοξο Ιουδαϊσμό : "Την εβραϊκή θρησκεία σύμφωνα με την προφορική κα γραπτή Τορά, ο ορθόδοξος δρόμος του Ιουδαϊσμού, που είναι και ο αυθεντικός", όπως συμπληρώνει.
Σε παρένθεση, πρώτη απορία του γράφοντος είναι, από πότε ο Ιουδαϊσμός απέκτησε την προσωνυμία "ορθόδοξος";

Σχετικά με τον "ορθόδοξο" και γενικότερα με τον Ιουδαϊσμό, οι γνώσεις του γράφοντος είναι μηδενικές, άρα δεν έχει γνώμη περί των λεγομένων του ραββίνου Φριζή και της θρησκείας του. Όμως, αυτό που με βεβαιότητα μπορεί να γράψει, είναι ότι οι ιατρικές επιδόσεις του, αν όχι ανύπαρκτες, είναι πάντως υποτυπώδεις. Σημαντικό, στην προκειμένη περίπτωση, επειδή τα όρια της επιστήμης διεισδύουν εντός αυτών της θρησκείας. Άρα, για την οριοθέτηση του θανάτου, κατά τον Ιουδαϊσμό και την γραπτή ή προφορική του παράδοση, αναγκαία και απαραίτητη τυγχάνει η κατάρτηση σε θέματα Ιατρικής.

Η δεύτερη απορία - ερώτημα που θα έθετα, εκτός εκείνου που αφορά στο "ορθόδοξο" του Ιουδαϊσμού, είναι τούτο : Να μας πει αν προβάδισμα στη ζωή θα δώσουμε στην καρδιά ή στους πνεύμονες. Διότι, όπως μας είπε, "σύμφωνα με το Ταλμούδ αναφέρονται δυο απόψεις για την επιβεβαίωση του θανάτου : είτε η απόλυτη έλλειψη αναπνοής, είτε η έλλειψη κτύπων της καρδιάς. Ο εβραϊκός νόμος καθορίστηκε σύμφωνα με την πρώτη άποψη, δηλαδή, θάνατος ισχύει με την απόλυτη έλλειψη αναπνοής. Το αναφέρει ο ραββίνος Μαϊμονίδης κ.α." (στό 8:13 του βίντεο).

Το γράφω αυτό, επειδή είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι, όταν επέλθει ο λεγόμενος "ηλεκτρομηχανικός διαχωρισμός" της καρδιάς - ασυστολία ή αιφνίδιος θάνατος - δεν αναφέρομαι στα αίτια - τότε ο άνθρωπος αφήνει την τελευταία του πνοή. Έχω ζήσει τέτοια περιστατικά λόγω επαγγέλματος. Πρώτα δηλαδή, σταματά η καρδιά και ύστερα "βγαίνει" η αναπνοή. Τούτο, άλλωστε, σημαίνεται με το "37 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσε" (Μρ. ιε΄) ή το "30 ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα" (Ιν. ιθ΄).

Οι δυο αυτές αναφορές : (α) ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσε και (β) εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα, φανερώνουν ότι το "εξέπνευσε" και το "παρέδωκε τὸ πνεῦμα" δηλώνουν παύση της καρδιακής λειτουργίας, οπότε και σταματά η αναπνοή. Δηλαδή, το "εξέπνευσε" και το "παρέδωκε το πνεύμα" είναι το αποτέλεσμα της καρδιακής "απενέργειας". Ειδικότερα, με όσο γίνεται σύντομη, αδρή και σχηματική περιγραφή, θα λέγαμε, όταν διασπάται η ψυχοσωματική ένωση του ανθρώπου, η διάσπαση αυτή αιτία έχει την παύση της καρδιακής λειτουργίας και αποτέλεσμα την "τελευταία αναπνοή". Δεν πιστοποιεί το θάνατο η αναπνοή, αλλά η καρδιά. Η στάχτη δεν κάνει τη φωτιά. Η φωτιά κάνει τη στάχτη. Το βεβαιώνει αυτό ο θάνατος δι΄απαγχονισμού, όπου μη υπάρχουσας αναπνοής, αν και η καρδιά λειτουργεί, ο θάνατος δεν είναι ακαριαίος. Το βλέπαμε άλλοτε - σπάνια σήμερα - με τους σπασμούς, λόγω ασφυξίας, και τις άλλες αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος, όταν αυτό κρέμεται από την αγχόνη.

Με αυτά υπόψη, έπεται ότι, αιτία θανάτου είναι η οριστική "απενέργεια" της καρδιάς και αυτός είναι ο λόγος, γιατί στις μεταμοσχεύσεις πρώτα αφαιρούν καρδιά  (δεν πρέπει να απενεργοποιηθεί)  και πνεύμονες, ύστερα δε, τα υπόλοιπα. Η καρδιά πρέπει να αφαιρείται με το "δυναμικό" της, όσο είναι έμψυχος και ζωντανός ο άνθρωπος, όπως είναι και τα όργανα, που λαμβάνονται και ο άνθρωπος πεθαίνει οριστικά. Η εμμονή του ραββίνου Μορντεχάι Φριζή είναι απόλυτα συνεπής στην Τορά και σε αυτό που γράφει εκεί : καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς. Η πνοή ζωής είναι η αναπνοή. Όταν λοιπόν τελειώνει ο άνθρωπος και εκπνέει, τότε η αναπνοή παύει απολύτως και ο άνθρωπος είναι εγκεφαλικά νεκρός. Και άψυχος, δηλαδή ανέκφραστος. Με ψυχή χωρίς πνεύμα. Οι χοϊκοί άνθρωποι έχουν ψυχή, οι επουράνιοι έχουν και ψυχή και πνεύμα .

Ἁγίῳ Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ Τριαδικῇ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένα πρόβλημα με τις μεταμοσχεύσεις, για τον ραββίνο του Ιουδαϊσμού Μορντεχάι Φριζή και τους άλλους ραββίνους του Δυτικού Χριστιανισμού, πλην εκείνων που μας εξέθεσε από ιουδαϊκής πλευράς. Ο γράφων, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να ασχοληθεί με αυτά.