Αποκαλυπτικά

Έχω τη γνώμη ότι η μελέτη, με νουν Χριστού, του αναφερομένου εδαφίου της Κυριακής των Απόκρεω, στο Μηναίο του Φεβρουαρίου, παρέχει αρκετές χρήσιμες πληροφορίες, ώστε να αποφύγουμε, ακουσίως, να γίνουμε Ιεχωβίτες.
Βλέπε  φωτογραφία  (*)

Παράδειγμα :
1) Οι αναφερόμενοι Ενώχ και Ηλίας, είναι οι προ και μετά τον Κατακλυσμό ευαρεστήσαντες τω Κυρίω. Αναλήφθηκαν σωματικά καθώς ο Κύριος (παρένθεση, όχι με το δαιμονικό απαύγασμα της φαντασίας καθώς είναι τα ούφο).

2) Μετά έχουμε την γέννηση «εκ γυναικός μιαράς και παρθένου μεν το δοκείν». Τούτο, είναι ενδεχόμενο να συμβεί με γυναίκα παρθένο και με την βοήθεια της τεχνητής γονιμοποίησης (σωλήνας).

3) Τα δε «και νεκρούς αναστήσει» ή το «και αιφνηδόν επαναστήσεται», ίσως,  σηματοδοτούν τα, σε εισαγωγικά, θαύματα των μεταμοσχεύσεων και μερικά άλλα. Αξιοσημείωτη στο Μηναίο κείμενο είναι η παρατήρηση ότι «πλην κατά φαντασίαν άπαντα πράξει». Σημαίνει δε τούτο ότι οι κατά Χριστόν ευσεβείς πρέπει να είναι προσεκτικοί. Διότι η φαντασία, δηλαδή η αναγωγή στην αναλογία αυτών που θα βλέπουμε, με εκείνα που αληθώς συντελέσθηκαν κατά την περίοδο της θείας Ενανθρωπήσεως και της μεθ΄ ημών παρουσίας του Κυρίου, μπορεί να μας παρασύρει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα επί της εποχής του Κυρίου ήταν αληθή γεγονότα, ενώ αυτά που θα βλέπουμε και θα ζούμε, θα γίνονται κατόπιν αναφοράς στην αναλογία με τη βοήθεια της φαντασίας και των τεχνολογικών - όμως και αποτελεσματικών - επιτευγμάτων. Η θεολογία δεόντως θα τα επενδύει (βιοηθική).
Με αυτό τον τρόπο, παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να δούμε και την θεολογικά κατάκριτη και εντελώς απορριπτέα γνωμάτευση της ιεροσυνοδικής Εγκυκλίου του 2005, αριθμ. 2819  «Περί της δωρεάς οργάνων», όπου αναφέρει : «Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση Θείου Σώματος και σε μια μετάγγιση Θείου Αίματος εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν». Η φαντασιακή ταύτιση των μεταμοσχεύσεων με τη θεία και ιερά Μετάληψη είναι καταφανής, όπως και η πλήρης πνευματική εξουθένωση - αν μη υποκατάσταση - αυτής με «πνεύμα»  πλάνης. Ο δωρητής επέχει θέση Χριστού, ο λήπτης του μεταλαμβάνοντος.

4) Και το τελευταίο που θεωρώ λίαν αξιοπρόσεκτο είναι :
α) «Πλήν ουκ αυτός ο Διάβολος εις σάρκα μεταστοιχειωθήσεται, αλλ΄ άνθρωπος εκ πορνείας γεννηθείς, πάσαν την του Σατανά ενέργεια υποδέξεται ... και λιμός τότε μέγας γενήσεται».  Ίσως, ο μέγας λιμός να αφορά στον αγιοπνευματικό λιμό, που ήδη βιώνουμε. Το «ουκ αυτός ο Διάβολος εις σάρκα μεταστοιχειωθήσεται, ως ο εκ Δαμασκού, φησίν Ιωάννης»,  είναι σαφής αναφορά στο ανυπόστατον του κακού, του Διαβόλου.
β) «Πλήν μετά των ιδίων σωμάτων και των ψυχών πάντων προς αφθαρσίαν μεταστοιχειωθέντων, και μίαν εχόντων μορφήν». Το «μίαν εχόντων μορφήν» φανερώνει ότι κανείς από εμάς δεν θα έχει αυτό που λέμε πρόσωπο ... «και διαχωρίσει ενί λόγω ο Κύριος δικαίους από των αμαρτωλών» και τα εξής, ερμηνεύουν και αποσαφηνίζουν τα περαιτέρω.

(*)  https://drive.google.com/folderviewid=0B10nRQ2KXoC_R3J4VmlpMzdMOU0&usp=sharing