Για το δικαίωμα στην ευθανασία και τη συμφιλίωση με το θάνατο

Από την ιστοσελίδα News247.gr και τον δημοσιογράφο κ. Αλέξανδρο Βέλιο 

 Η τηλεοπτική και εικονική γκλαμουριά της δημοσιογραφίας

Η γκλαμουριά (τηλεοπτική - εικονική όπως πάντα) του θανάτου δεν χρειάζεται σχολιασμό. Με τέτοια σκουπίδια (σημ. γι΄ αυτό συνηθίζω να βγάζω φωτογραφίες με σκουπίδια) πνευματικής υποκουλτούρας, που έρχονται να διαμορφώσουν τρόπους ζωής και κοινωνικές συμπεριφορές, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο, από δυο μόνο λόγια, ώστε να καταδειχθεί το μέγεθος της βλακείας. Και αυτά είναι :

Αφού τα έχει ξεπεράσει όλα τα προβλήματα τού θανάτου, γιατί δεν πηδάει από το μπαλκόνι ; Τι τα θέλει τα χαρτιά, τα έξοδα για την Ελβετία και το ποτήρι τού ... αξιοπρεπούς θανάτου ; Τουλάχιστον, εκείνος που πήρε τα βουνά και κλείστηκε σε μια τρύπα για να πεθάνει (Λιαντίνης) από ασιτία, στάθηκε πιο έντιμος απέναντι στήν βλακεία του ή μάλλον στό δικαίωμα τού θανάτου του.

Και γιατί γράφω περί βλακείας ; Διότι το σκεπτικό αυτών των διαφωτισμένων είναι : Η Φύση με έκανε από το μηδέν κι εγώ της ανταποδίδω το τίποτα. Μία σου, μία μου. Ωστόσο, αυτό το  τίποτα εκ τού μηδενός υπήρξε ως κάτι και αυτό το κάτι, έγραψε πνευματικά βιβλία της υποκουλτούρας του τίποτα. Αυτά θέλγουν την τηλεοπτική και εικονική όπως πάντα γκλαμουριά, που θέλει να ονομάζεται δημοσιογραφία.

Υστερόγραφο
Παρεμπιπτόντως, στην παρέα της δημοσιογραφικής εκπομπής για την συμφιλίωση με το θάνατο ήταν και ένας Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος - δεν γνωρίζω - του "Ωνασείου" Καρδιοχειρουργικού Κέντρου και μίλησε για την "πίστη", που δίνει ελπίδα, σε εκείνους που θα εξακολουθήσουν να ζουν, παίρνοντας τα όργανα (σημ. κατόπιν ευθανασίας του δωρητή, πράγμα που δεν ειπώθηκε, αλλά καλώς εννοείται από όσους δεν έχουν βλακοποιηθεί εκ της εικονικής γκλαμουριάς) ενός άλλου.

Το Δίδαγμα ; Η πίστη δίνει ελπίδα σε εκείνους που ζουν ή μάλλον θα ζήσουν κάτι περισσότερο από εκείνον που θα του πάρουν τα όργανα. Μετά υπάρχει το τίποτα. Εδώ ο παράδεισος, εδώ και η κόλαση. Ο κύριος Βέλιος δεν κατατάχθηκε στην ομάδα των δωρητών οργάνων, ανήκει στην κατηγορία των δωρητών πνευματικής δημιουργίας κατόπιν μεταβάσεως σε ειδική κλινική της Ελβετίας, που ειδικεύεται στο "ευ θνήσκειν" έναντι αμοιβής. Η αξιοπρέπεια συνοδεύεται πάντα με το οικονομικό της αντίκρυσμα.