Η βραδεία και σταθερή εκουσία ολίσθηση στο τέλμα του Οικουμενισμού

https://drive.google.com/drive/folders/0B10nRQ2KXoC_REpaVVdZcm1CLWs?usp=sharing

Η Σύνοδος του Κολυμπαρίου δεν έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό. Ήρθε κατόπιν μεθοδικής προσπάθειας την οποία κατέβαλλαν οι δικοί μας διανοούμενοι της ακαδημαϊκής θεολογίας . Όπως θα διαβάσετε στην φωτογραφία και ακολούθως στο κείμενο, ενεργό και σημαντικό ρόλο είχε ο μακαρίτης Ζήσιμος Λωρεντζάτος, όπως είχε και έχει ο κ. Χρ. Γιανναράς. Πρωτοπόροι του διεθνισμού από τα τέλη της 10ετίας του 1950, μαζί με άλλους, έστρωσαν το δρόμο του Οικουμενισμού με την τελική κατάληξη τη Σύνοδο - καλύτερα συνέδριο - στο Κολυμπάρι της Κρήτης.

Και ο μεν κ. Χρ. Γιανναράς, στο άρθρο του που κυκλοφόρησε το 1966, θέτει ως τίτλο : «Η απόφαση De Oecumenismo και ο εθνικισμός της Ορθοδοξίας», ο δε μακαρίτης Ζήσιμος Λορεντζάτος, στο βιβλίο «ΜΕΛΕΤΕΣ », των εκδόσεως ΓΑΛΑΞΙΑΣ,  της 10ετίας του 1960, γράφει ότι «όσο έχουμε και ακολουθάμε την ορθόδοξη παράδοση, μπορούμε να τη λέμε δική μας, ποτέ όμως εθνικά ή φυλετικά».

Οι διανοητές αυτοί, όπως και πολλοί άλλοι, εκτός του ότι βλέπουν την Ορθοδοξία με τα μάτια της Αισθητικής, δηλαδή με το συναίσθημα, φορούν και χρωματιστούς φακούς μυωπίας, ώστε να γίνονται ευανάγνωστα τα θεολογικά τους - υποτίθεται ορθόδοξα - γράμματα ° οι γραφές και τα συγγράμματα που φτιάχνουν. Φυσικά, οι αναγνώστες δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να εφοδιαστούν με μυωπικούς φακούς, ούτε ότι πρέπει να περάσουν από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου - οι «καλές τέχνες» φαίνονται επί των εξωτερικών τοίχων του κτιρίου και τον πέριξ αυτού χώρο - για να μάθουν τα σχετικά με την πίστη τους.

Ευνόητο ότι χάριν συντομίας δεν αναφέρομαι στους άλλους τομείς της Αισθητικής, προς εμπλουτισμό των συναισθηματικών ενστίκτων, ώστε να διεγείρονται σε περιπτώσεις ανάγκης.

Διεθνιστές επί ανταμοιβή, οι κύριοι αυτοί, κρύβονται πίσω από την παράδοση και την ορθοδοξία. Το δίχως άλλο δε, θα έσκιζαν τα ρούχα τους, αν τολμούσε κανείς να τους κατηγορήσει ως εγχώριους εκπροσώπους της παγκοσμιοποίησης, του διεθνισμού και του οικουμενισμού. Οι ίδιοι πάντως, μέμφονται αδίστακτα κάθε τι που οσφραίνονται να μυρίζει «φυλετισμό», «εθνικισμό» και κάθε τι συναφές, όπως αυτά της ομοφοβίας, ξενοφοβίας κλπ..

Διαβάστε λοιπόν για να μάθετε τί έγραφε ο κ. Χρ. Γιανναράς εν έτη 1966 και τι γράμματα δίδασκε μια από τις επιφανέστερες «εγχώρια δεξαμενή σκέψης». Το νοθευμένο περιεχόμενό της μας έφερε στο τέλμα της πνευματικής αβύσσου και αναπόφευκτα στον οικονομικό εξανδραποδισμό. Οι Φράγκοι θα μας μάθουν Ορθοδοξία, όπως οι Γερμανοί μας μαθαίνουν τώρα Οικονομία